Nie ograniczaj mnie,
Moich rąk,
Które i tak są związane.
Nie ograniczaj mojej duszy.
Smutnej i zranionej.
Moją twarz zdobi radość,
Ale oczy pod przykrywką powagi,
Ukazują smutek.
Nie ograniczaj mojego serca,
Które i tak nigdy nie pokocha.
Nie ograniczaj moich nóg,
Które wolno biegną,
Do niewiadomego celu.
Nie ograniczaj moich oczu,
Które nieraz wypłakały swoje.
Nie ograniczaj moich uszu,
Które usłyszały wiele razy,
Krzyk i obelgi.
Nie ograniczaj moich ust,
Które nieraz układały się
W sztucznym uśmiechu.
Nigdy nie ograniczaj mnie,
Choć to ja albo ty,
Istniejesz w mojej głowie.
Ale niewiele osób wie,
Że jesteś tam.
Choć zaczynam powoli znikać, słabnąć,
A ty przybierasz na sile.
