My Grownup Christmas Wish

Chapter 3

PUMINTIG NANG MATINDI ANG sentido ni Carlos nang magmulat siya. Katulad ng sa hangover ang sakit pero siyempre, malabo iyon dahil bawal sa kaniyang uminom at kontra ang alkohol sa medication niya.

Umungol siya at hinaltak ang kumot hanggang matakpan niyon ang kaniyang mukha. Inis na idiniin niya ang ulo sa unan, pinagagalitan ang sarili dahil kinalimutan niyang sarhan ang blinds ng bintana. Masyado tuloy maliwanag.

He was dead tired when he got back to his hotel the previous night. Naubos ang lakas niya dahil din sa init ng panahon. Well, sabi ng driver ng taxi na nasakyan niya, malamig na raw pero siyempre, sanay siya sa niyebe sa Chicago. Matinding init para sa kaniya ang klima sa Pilipinas.

Gusto man niyang gumapang na para makahiga at makapahinga dahil hanggang doon na lang ang kakayanin ng lakas niya, hindi naman pwede. His leg throbbed with pain. Masyadong na-stress sa paghabol niya kay Suzannah. Hindi siya makakatulog kung hindi siya iinom ng gamot. At hindi pwedeng walang laman ang tiyan niya dahil sisikmurain siya sa lakas ng epekto ng tableta.

Mabuti na lang naroon pa ang dinner roll na naipuslit niya mula pa sa eroplano. Iyon na ang naging hapunan niya. Masyado pa matatagalan kung tatawag siya ng room service. Kung may room service pa nga ng dis-oras.

'Langya. Iilang araw pa lang na wala siyang Mary Jo, mamamatay na yata siya. Masyado na siyang nasanay na may ibang nag-aasikaso ng mga non-work related stuff sa buhay niya, dinaig pa niya ang isang paslit sa kawalan ng pag-asang alagaan ang sarili niya.

Umungol siya, umikot sa pagkakahiga at ipinailalim ang kumikirot na ulo sa malamig na unan. Dinama niya ang haplos ng malambot at makinis na tela. Hinayaan ang ginhawang dulot niyon na maibsan ang sakit. Inaasahan niyang makatulog pa nang kaunti bago niya kailangan nang bumangon may ibang gusto ang kaniyang sikmura.

It made a scary growling sound, like a starved tiger.

Ugh.

Ipagbabalewala sana niya ang gutom dahil dama pa rin niya ang antok, pero habang nagpipilit siyang muling maidlip, tumitindi rin ang paghapdi ng tiyan niya. Sa wakas, sumuko siya. Inililis niya ang kumot (salamat na lang naka-adjust na ang mga mata niya sa liwanag) at inabot ang relong nakapatong sa side table.

Alas sais, basa niya sa dial.

Shit naman, o, napamura siya sa isip.

He hadn't been asleep long. Lagpas ala una na ng madaling araw nang makatulog siya. Although usually, he could survive on five hours of sleep. But he was tired. And jetlagged still.

As if naman may iba pa siyang option ng mga sandaling iyon.

Nagpo-protesta ang mga kalamnan at buto-buto niyang hinila niya ang sarili patayo. Kinuha niya ang menu na nakapatong sa ibabaw ng mini-ref at matapos itawag sa room service ang napiling agahan, nagtungo siya sa banyo para makapag-shower.

Eksaktong naisuot niya ang pantalon nang tumunog ang doorbell. Sinundan iyon ng mahinang pagkatok at ng boses ng isang babae.

"Room service."

Pinatuloy niya ang waitress dala ang tray ng pagkain. Hindi na lang niya napansin nang hagurin siya nito ng tingin mula ulo hanggang paa, halos lumuwa pa ang mga mata.

"Thank you." Matipid ang ngiting iginawad niya rito habang iniaabot ang pinirmahang resibo kasama ang nakatiklop na isandaang pisong papel.

"Enjoy your breakfast, Sir."

Kunot ang noong tinitigan niya ito nang ilang saglit bago tinanong sa mahinang boses. "Are you okay?"

"Yes, Sir." Nakamulagat itong tumugon, bakas ang gulat sa mukha.