Nie(s)pokój wyobraźni

Nie myślcie sobie, że to koniec świata

Niebo całe w strzępach

gdzie ptaki mają fruwać?

Samolot rozbił się o kolejne drzewo

balon przysiadł na wieczną chwilę

a rozmarzone głowy turlają się po szosie

w drobne skrawki podarte wielkie dzieła

słowa wieszczów narodowych

płoną płótna

te nowe

i te uznane

a pomniki dumnie stoją już tylko w pamięci

I oceanów żywot się dokonał

czymś trzeba było ugasić pożary namiętności

A słońce z wielkim żalem zrezygnowało ze swojego wysiłku

Bo i dla kogo?

To ja

podarłam,

rozbiłam,

poturlałam,

gasiłam

Przepraszam

miałam zły dzień

jestem przed miesiączką