STANDARTLARIN ÖTESİNDE!

ŞIMARIK

Yemekhaneye geç gittiğim için neredeyse kimse kalmamıştı deniz gözlü çocuk hariç.Heyecanlandım.Hayatımda ilk defa heyecanlandım.Tabağımı taşacak kadar doldurduktan sonra çaprazına geçtim.Hem saçlarını uzaktan okşuyordum hem de makarnamı kaşıklıyordum.Bi anda sanki ona baktığımı hissetmiş gibi bana baktı hemen bakışlarımı yere çevirdim.Kaşlarını çatıp "Uzak kalma gel yanıma otur öyle daha yakından bakarsın" uzak kalma yanaklarımın yanmaya başladığını görmüş olmalı ki "sldödldödl şaka yapıyorum gel otur hem okulu biraz daha tanımama yardımcı olursun"Gözlerim yerde yavaşça ayağa kalkıp karşısındaki sandalyeye oturdum.Uzun bi sessizlikten sonra lafa başladı;"Sen o her okulda olan bad girl tiplerindensin dimi?Hani şu ailesinin her istediğini yapan yine de herkesten nefret edenlerden"ne?benle böyle nasıl konulurdu?şımarık?dediklerini hiç unutmamak üzere kalbime işledim.Göz yaşlarım yere akarken ayağa kalkıp hiçbir şey söylemeden koşmaya başladım arkamdan geldiğini farkedince daha da hızlandım ve ayağım taşa dolandığı için düştüm.Dizlerim delicesine kanıyordu.Yanıma geldiğinde ağlayarak bağırmaya başladım"Ben şımarık değilim!Benim hakkımda bilmediğin o kadar çok şey var ki!Senin hiç hayatını yaşatmayan bir baban ve onun 3 günlük sevgilileri oldu mu? Olmadı mı?O zaman kes sesini!Neler yaşadığımı neler gördüğümü bilemezsin!"kalkıp hızlı hızlı yürümeye başladım dizlerim sızlıyordu ama duramazdım arkamdan bakakalmıştı.O akşam toprak dizlerime pansuman yaptı.Önemli bir şeyin olmadığını söyleyip evine gmnderdim.Ne yaşamıştım ben böyle?Neden kalbim bu kadar kırılmıştı?Nasıl daha tanımadığı birine şımarık diyebilirdi?Şimdi aşık mı olmuştum.Of off.Nefret ediyorum senden deniz gözlü çocuk!