Μπορείς (Αργές Ανανεώσεις)

Και μετά όλα στάχτη

"Ντόρα;" αναφώνησε με έκπληξη.

"Δε θα μου πεις να περάσω;" τον ρώτησε και χωρίς να χάσει χρόνο μπήκε στο εσωτερικό του σπιτιού.
Ο Μάνος απλά έκλεισε πίσω τους τη πόρτα με τρόμο. Η Ντόρα από την άλλη δεν έδειχνε να ενοχλείτε. Παρατηρούσε το σπίτι λες και αργά ή γρήγορα θα γινόταν δικό της.

"Ωραία είσαι εδώ. Ηρεμία και χαλάρωση" σχολίασε και τον κοίταξε όλο νάζι.

"Και γιατί ήρθες τότε αφού είμαι τόσο καλά όσο βλέπεις;"

"Μα για να σου κάνω παρέα χαζούλι μου. Παρέα και να σου κρατήσω συντροφιά" συνέχισε στο ίδιο στυλ. Κρεμασμένη από το λαιμό του.

"Εξάλλου μπορώ να καταλάβω πως αν δεν έχω λείψει σε σένα, τουλάχιστον έχω λείψει σε κάποιον άλλο" του είπε όλο νόημα αγγίζοντας τη περιοχή του πάνω από τη φόρμα δαγκωνοτας τα χείλη της την ίδια στιγμή.
Με τα δικά του μάτια να στέκουν σαν προβολείς πάνω στη σκάλα. Ήξερε πολύ καλά πως η μικρή του ήταν πίσω από το κασωμα και τα είχε ακούσει όλα. Τα είχε δει όλα. Μα τι να της πει και τι να της εξηγήσει.
Όταν τα μάτια της έπεσαν θλιμμένα πάνω τους.
Λυπάμαι Όλγα μου, λυπάμαι τόσο πολύ μωρό μου.

Άκουσα το κουδούνι να χτυπά και ύστερα εκείνον να φορά τη φόρμα του. Με την άκρη του ματιού μου δηλαδή. Τον είδα να βγαίνει από το δωμάτιο και έπεσα ξανά πίσω. Ευχόμουν να τον έδιωχνε αμέσως τον ξένο, δεν ηθελα να σηκωθώ από το κρεβάτι εκείνη τη μέρα και ας υπήρχε η τόση μας αμηχανία. Μου αρκούσε το βράδυ μας. Το βράδυ μας εκείνο που βουτουσε μέσα μου σαν κάθαρση ψυχής. Σαν νέκταρ. Με κλειστά τα μάτια ονειρεύτηκα κάθε μας στιγμή. Όλες, μια μια. Ώσπου άκουσα μια γυναικεία φωνή να εισχωρεί στο χώρο και ένα άρωμα ακριβό στα ρουθούνια μου.
   Άνοιξα τα μάτια μου και σηκώθηκα απότομα από το κρεβάτι. Δεν έπρεπε όμως. Δεν έπρεπε να το κάνω αυτό γιατί τα μέλη μου με ποναγαν τόσο πολύ. Πονούσα ολόκληρη. Ήμουν παντού πιασμενη. Έσφιξα το σεντόνι πάνω μου. Μέτρησα μέχρι το δέκα και φόρεσα το πουκάμισο του. Με δυσκολία σηκώθηκα μα ήταν τόσο αναγκαίο τη προκειμένη φάση. Βγήκα από το δωμάτιο στις μύτες των ποδιών μου και στάθηκε πίσω από το κασωμα της σκαλας. Κανένας από τους δύο δε με βλέπε μα εγώ τα κατάφερνα μια χαρά. Όπως και με τα λίγα αγγλικά που ήξερα ακόμη να τους ακούσω.
   Μια γυναίκα με κόκκινα μαλλιά τον αγκάλιαζε ερωτικά και εκείνος δε της αρνιόταν. Την είδα να κατεβάζει το χέρι της χαμηλά στο κορμί του και ύστερα να του λέει να ανέβουν πάνω. Σε εκείνο ακριβώς το σημείο διασταυρώθηκαν και τα βλέμματα μας. Μα χωρίς να χάσω και το χρονο έτρεξα ξανά πίσω στο δωμάτιο. Έπρεπε να φύγω από κει μέσα το συντομότερο.
   Τράβηξα τα σεντόνια από το κρεβάτι. Το κόκκινο αίμα πάνω τους το μόνο που έδιναν εκείνη τη στιγμή ήταν πόνος. Τα πήρα στην αγκαλιά μου και τα τοποθέτησα στο κάδο του πλυντηρίου μέσα στο μπάνιο του. Ντύθηκα αμέσως. Βάζοντας τις μπιτζαμες μου ξανά μετακινήθηκα ως τον ξενώνα και έβαλα τα ρούχα μου. Κουβάριασα τις μπιτζαμες και τις έβαλα μες το σάκο μου. Έκλεισα το σάκο και τον πέρασα στο λαιμό μου με το λουράκι του. Ήταν βαρύς πονούσα τόσο και...Τον είδα να εισχωρεί έντρομος στο δωμάτιο.