Κρυφτό Συναισθημάτων

Κεφάλαιο 1ο

«Τέλεια! Αύριο το πρωί φεύγουμε!» Λέει ενθουσιασμένη καθώς με παίρνει αγκαλιά

«Κάτσε,πως ήξερες ότι θα δεχόμουν;» Την ρωτάω με σηκωμένο φρύδι

Τα μάτια της στενεύουν υποκριτικά.

«Διαίσθηση.» Συγκρατείται για να μην γελάσει και τρέχει στο δωμάτιο της

«Έλα εδώ μικρή!» Φωνάζω και τρέχω πίσω της

[...]

«Λες να ξέχασα τίποτα;» Προσπαθεί απεγνωσμένα να κλείσει την βαλίτσα της

«Μόνο τις κουρτίνες από το δωμάτιο σου δεν πήρες.» Λέω καθώς μασουλάω ένα κομμάτι από τη σοκολάτα μου

Κοντεύουν μεσάνυχτα και αντί να κοιμόμαστε για αυτό το αναθεματισμένο αυριανό ταξίδι,ετοιμάζουμε ακόμα τα πράγματα.

Για την ακρίβεια η Έλσα το κάνει.Εγώ έχω τελειώσει ώρες τώρα με την βαλίτσα μου.Άλλωστε τέσσερεις μέρες είναι.Πόσα ρούχα να χρειάζομαι πια για τέσσερεις μέρες;

Ωστόσο η αδερφή μου δεν φαίνεται να συμμερίζεται την άποψη μου αφού προσπαθεί να χωρέσει ολόκληρη την ντουλάπα της μέσα σε μια βαλίτσα.

«Γιατί δεν κλείνει ρε γαμώτο;» Κάθεται πάνω της στην προσπάθεια της να τα καταφέρει αλλά μάταια

«Μήπως γιατί έχεις βάλει την Άρτα και τα Γιάννενα εκεί μέσα;» Συνεχίζω να τρώω

Έρχεται προς το μέρος μου έξαλλη και αφού αρπάζει το σακουλάκι με τα δύο τελευταία κομμάτια σοκολάτας,το πετάει πιο πέρα.

«Σταμάτα να τρως επιτέλους!»

«Τώρα εγώ σου φταίω;»

Προσπαθεί να βγάλει κάποια περιττά ρούχα από την βαλίτσα.

«Πραγματικά πρέπει να σταματήσεις να τρως αυτές τις βλακείες κάθε μέρα! Εκτός από την εξωτερική εμφάνιση και το βάρος σου θα καταλήξεις με ζάχαρο και χοληστερίνη.»

Στριφογυρίζω τα μάτια μου ενοχλημένη.

«Μπορείς να σταματήσεις να με κατακρίνεις ακόμα και για το φαγητό;»

Καταφέρνει επιτέλους να κλείσει την πολυπόθητη βαλίτσα.

Ξεφυσά γεμάτη ανακούφιση.

«Καλά καλά θα τα πούμε όταν επιστρέψουμε.» Είναι το μόνο που λέει και ξαπλώνει φαρδιά πλατιά στο κρεβάτι

«Θα γνωρίσουμε και κάνα γκομενάκι.Τέλεια!» Ενθουσιάζεται μόνη της

«Θα γνωρίσεις.» Την διορθώνω και με κοιτάζει απηυδισμένη

«Ξεκόλλα το μυαλό σου επιτέλους ρε Μαριέττα.»

«Έλσα δεν θέλω να κάνουμε πάλι την ίδια συζήτηση.» Την προειδοποιώ

«Έτσι και βρεθεί αυτός ο μαλάκας μπροστά μου θα τον πάρει και θα τον σηκώσει! Αυτός σε κατάντησε έτσι.»

«Δεν έχει νόημα να μιλάμε ξανά γι'αυτόν,τι μου έκανε και πως με επιρρέασε.Και σου έχω ξαναπεί εκτός από το θέμα των σχέσεων δεν με άλλαξε.» Προσπαθώ να πείσω την ίδια αλλά και τον ίδιο μου τον εαυτό κατά βάθος

«Ναι εντάξει.» Λέει χωρίς να το πιστεύει

Θέλω να σταματήσει αυτή η κουβέντα εδώ και τώρα.

Σηκώνομαι και κατευθύνομαι προς την έξοδο του δωματίου.

«Καληνύχτα Έλσα.» Είναι το μόνο που λέω και κλείνω την πόρτα