✨only mine ✨ ✅

თავი 15

არ ვიცი რომელი საათია  უბრალოდ თვალებს ვახელ და განადგურებული
ვარ ... ჩემს ცხოვრებას აზრი დაეკარგა საერთოდ რისთვის ვცხოვრობ ? საერთოდ რა აზრი აქვს ამ ყველაფერს ...
არ ვიცი რა უნდა გავაკეთო რა მოვიმოქმედო ? მხოლოს ის ვიცი რომ აქედან უნდა წავიდე...
<< საუბრის დასაწყისი >>
-ლიამ
-გოჭო ! როგორ ხარ ?
-შეგიძლია ჩემთან მოხვიდე ?
-კი მოვალ ხო კარგად ხარ ??
-მოდი
<<საუბრის დასრულების შემდეგ >>
ლიამი როცა მოვა ვეტყვი რომ ქეყნიდან
წასლა მინდა ვიცი გვერდში დამიდგება კარიერას იქ აიწყობ ... არ მინდა ჰარისთან ახლოს ვიყო მიდა მისგან შორს ვიყო მართალია მიყვარს მაგრამ .. ეს არაფერს არ წტვეტს და მისდამი სიყვარული ვერ დამავუწყებს ამდენ ტკივილს და ტანჯვას ...
-გოჭო რა მოხდა ?
-ქვეყნიდან წასვლა მინდა ...
-გითხრა?
-შენ იცოდი ?
-კი
-და არაფერი არ მითხარი ?
-ვერ გითხარი , მინდოდა ჰარისგან გაგეგო   , ბოდიში
-არ ვიცი რა გითხრა ლიამ .. უბრალოდ არავის უთხრა ამის შესახებ ბილეთები ვიყიდე უკვე ამერიკაში მივდივარ .. იქ გავაგრძელებ ყველაფერს
-კარგი მაგრამ მაპატიე გთხოვ შენს სასიკეთოდ გავაკეთე
-მიყვარხარ ...
-მეც მაგრად ჩამეხუტა და წავიდა
მე რამოდენიმე ხელი ტანსაცმელი ჩავდე და წერილის დაწერა დავიწყე ...
" მოლი და კიმ ჩემო ერთადერთო მეგობრებო ჩემო სიხარულებო მინდა ყველაფრისთის მადლობა გადაგიხადოთ თქვენ რომ არა არ ვიცი რა მოხდებოდა ... ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანი ხართ .. და ყოველთვის ასე იქნება , მინდა მაპატიოთ რომ ესე გაუფრთხილებლად მივდივარ .. მაგრამ ვერ შევძლებ თქვენთან დამშვიდობებას .. მე ახალი ცხოვრების დასაწყებად მივდივარ ... ძალიან გამუჭირდება უთქვენოდ მაგრამ .... მინდა დამპირდეთ რომ კარგად იქნებით და ჩემზე არ ინერვიულებთ ...მიყვარხართ უზომოდ ..
სიყვარულით ქენდალი "
ამ წერილის დაწერის დროს ცრემლები წყალივით მომდიოდა წერილი ლიგინზე დავდე ჩემი გამზადებული ჩანთა ავიღე ოთახს თვალი მოვავლე და გასლა დავაპირე მაგრამ გავჩერდი მინდოდა რამე მოგონება დამეტოვებინა ამ ოთახში მართალია ცოტა ხანი ვიყავი აქ მაგრამ მაინც ამიტომ ლოგინზე ავედი და კედელზე ეს ფრაზა დავწერე :
"Never promise what you will never do"
ლოგინიდან ჩამოვედი და ჩემს ნამუშევარს შევხედე მერე კი უკან მოუხედავად წავედი ...