Börteçine

Harika zamanlama

        Değişik bi buruklukla okuldan ototbüs durağına doğru ilerlemeye bşldım soğuk rüzgarlar esir almıştı şehrimi her adımda üşümeye devam ediyordum.Ama en ından planım belliydi : Umursamıcaktım

Ya okulumu şekil değiştirebilen hayaletler basmıştı o yüzden yakında hepimizi öldürcekleri için bişi yapmama gerek yoktu yadaaaa zaten sıkıcı hiç bir heyecanın bulunmadığı hayatıma devam etcektim aslında bakarsan ikiside benzer şeylermiş

Buz gibi bir esintinin ürpertisiyle kendime geldim irek polarımı giymeye koyuldum.Off perşembe bugün lanet olası bide dersanem vardı

Evet harika yaşantımın birde dersanesine göz atalım mükemmel sinir bozucu hocalar mükemmel bazen orda olduğumu bile farketmeyen arkadaşlarım ve bi o kadarda mükemmel olan dersanenin hemen okuldan sonra olup saat akşam sekize kadar sürmesi.Söylermisiniz hangi ruh hastası sabah sekizde başlayıp dörtte biten bir okulun hemen ardına dört saat ders daha sıkıştırırki? Çok zekice hazırlanan ders planı şöyle kalsın bi yerden sonra on iki saat ders dinlemeye çalışan beynim bazen ses duymaya tahammül bile edemiyordu

Hayatımın harısının okul olduğu gerçeğini bi kenarı koyup gelmesi bir ömür süren otobüsüme atladım  yine bir okul çıkışı, yine bir klasik ağzına kadar dolu otobüs şöförün arkaya doğru ilerleyelim diye ısrarı ve kendi aralarında fısıldaşmaların çıkardığı bütük bir gürültü çığı.

Sınıfta önümde oturan çocukla karşılaşmoş biraz muhabbete başlamıştım bende.Çocuğun adı tufan gayet iyi birine benziyor ama asosyalizmin dibi tenefüslerde telenuyla uğraşır yemek saati dışında pek dışarı çıktığına da şahit olmadım şu ana kadar.Her neyse klaik erkek muhabbetleri süregelirken sırtıma çarpan öarpmakla kalmayıp bütün hücrelerimi sarsıntıya uğratan bir dana vardı sanki atkamda sert bir şekilde döndüm biraz sinirlenmiştim.

Döndüğümde karşımda buzul mavi gözler viraz mahçup biraz şaşkın , 'özür dilerim' dedi bir o kadarda incecik sesiyle üst üste yedi kez yıldırım çarpmış ve hala ayakta uran adam gbi hissediyordum kendimi.Nasıl bi saçmalık yaşıyordum ben!

'O kadar önemli değil' diyip göz kırptım kalbim galiba o an midemle yer değilmişti kokusunu hissedebilitor tüm hatlarıyla hayallerime çiviliyordum yüzünü bir daha silinmemesi silinse bile izlerinin kalması için. Hafifçe gülümsedi.Otobüsün neden bu kadaar ısındığını ve hatta bu kadar terlememe rağmen niye ellerimin üşüdüdğünü çözemiyordum bu sırada.Ayrıca mantığımada oturtmaya çalışıyordum olayları mesela niye o gün bizim formalardan giydiği halde iki gün okulda görememiştim? Gibisinden sorulardan sorulardan kurtulamam için tufanın knka geldik demesi yetti bana.Gitmeye can attığım(!) dersanem itice bir şeker geliyordu o sırada bana .Daha önceden de dediğim gibi her zaman harika zamanlamalar peşimi bırakmaz yine öyle olmuştu.Harika zamanlamada gelinen dersane en azondan onun gerçek olmadığı saçmalığını unututurmuştu bana .Otobüsteki insan labirentinden geçip dersaneme doğru gittim.

Terlemiştim, başım ağrıyordu midemde disco vardı ve kalbimin hala orda olup olmadığını çözememiştim.Yine bu harika duygular eşliğinde dersanenin dört saatini daha kaldırmış  ve hala gülümseyebiliyordum...