ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ

Κεφάλαιο 63

Τα χέρια του Αλέξη ήταν τυλιγμένα τρυφερά γύρω από το σώμα της Αυγής, δημιουργώντας ένα ζεστό κουκούλι. Η Αυγή σήκωσε τα χέρια της και τα τύλιξε στον λαιμό του και σφίχτηκε πάνω του. Οι δυο τους είχαν χαθεί σε έναν δικό τους κόσμο.

"Αυγή, χαίρομαι τόσο που είσαι πάλι δίπλα μου. Μου έλειψες τόσο πολύ." Είπε εκείνος βραχνά και ακούμπησε το μέτωπό του στο δικό της.

Η Αυγή τον ρώτησε: " Λες αλήθεια; Έχεις πραγματικά αισθήματα για εμένα;"

"Γιατί δεν μπορείς να με πιστέψεις;"

"Αλέξη, πριν φύγω από το βασίλειο σας...." Δεν πρόλαβε να τελειώσει την πρότασή της.

Θόρυβος από βήματα ανθρώπων που πλησίαζαν τρέχοντας,  έκανε τον Αλέξη να την απομακρύνει από κοντά του και μετά να την κρύψει πίσω του, βγάζοντας το σπαθί του από την θήκη.

Στρατιώτες του βασιλείου του Κωνσταντίνου τους περικύκλωσαν. Ο Αλέξης φώναξε δυνατά : " Τι νομίζετε οτι κάνετε; Δεν γνωρίζετε ποιος είμαι;"

Η φωνή που ακούστηκε από κάπου πιο πίσω τον έκανε να παγώσει: "Ξέρουν πολύ καλά ποιος είσαι αδερφέ." Ο Κωνσταντίνος εμφανίστηκε πίσω από τα δέντρα : " Αλλά έχουν διαταγή από εμένα."

Ο Αλέξης χαιρέτησε επίσημα τον αδερφό του και τον ρώτησε ξαφνιασμένος: " Βασιλιά μου γιατί ήρθες εδώ;"

Ο Κωνσταντίνος καθώς πλησίαζε είχε τα μάτια του καρφωμένα πάνω στην Αυγή: "Ήμουν ανυπόμονος. Ήθελα να έρθω να παραλάβω την νύφη μου και να την συνοδεύσω στο βασίλειό μας. Σε ευχαριστώ αδερφέ που έκανες τα πάντα για να μου την φέρεις πίσω. Θα στο χρωστάω πάντα. Μόλις επιστρέψουμε θα σε ανταμείψω."

Η Αυγή αισθάνθηκε το αίμα να φεύγει από το πρόσωπό της και κοίταξε με μίσος τον Αλέξη: "Ώστε όλο αυτό ήταν το σχέδιό σου;" Η φωνή της έβγαινε με δυσκολία.

"Εγώ..." Πήγε να διαμαρτυρηθεί ο Αλέξης αλλά ο Κωνσταντίνος τον διέκοψε: " Δεν χρειάζεται να πεις τίποτα στην Αυγή, θα της τα εξηγήσω όλα εγώ. Εσύ μπορείς να πας να ξεκουραστείς. Από εδώ και πέρα αναλαμβάνω εγώ την Αυγή. Εσύ μπορείς να γυρίσεις στα καθήκοντά σου.

Ο Αλέξης προσπάθησε να μιλήσει και πάλι στην Αυγή αλλά  Κωνσταντίνος  έπιασε το χέρι της και την τράβηξε μαζί του ενώ οι στρατιώτες του έκλεισαν τον δρόμο πίσω τους.

"Αυγή ..." Ο Αλέξης αισθανόταν απελπισία. Η Αυγή δεν θα τον πίστευε ποτέ ξανά. Το είχε δει στα μάτια της την ώρα που ο Κωνσταντίνος την τραβούσε μαζί του και εκείνη είχε γυρίσει να τον κοιτάξει.

Από εκείνη την στιγμή και μετά οι άντρες του Κωνσταντίνου φύλαγαν συνέχεια εκείνον και τους άντρες του. Ο Αλέξης καταλαβε οτι ο αδερφός του τον φοβόταν και θα είχε πάντα τα μάτια του πάνω του για να μην τον αφήσει να πλησιάσει την Αυγή.

Όταν ξεκίνησαν και πάλι ο Κωνσταντίνος μαζί με την Αυγή προχωρούσαν μπροστά ενώ ήταν περικυκλωμένοι από τους άντρες του. Οι στρατιώτες που είχε φέρει ο βασιλιάς μαζί του, θα μπορούσαν άνετα να ξεκινήσουν πόλεμο με τον αριθμό τους.

Ξεκίνησαν καλπάζοντας αφού θα έπρεπε να βγουν από τα σύνορα του βασιλείου του Σίμου. Η Αυγή δεν γύρισε να κοιτάξει τον Αλέξη ούτε μια φορά σε όλη την διαδρομή.

Αργά το απόγευμα έφτασαν μπροστά στο βουνό που βρισκόταν η σπηλιά της Ορόρα. Η Αυγή για πρώτη φορά γύρισε και μίλησε στον Κωνσταντίνο: " Είναι αλήθεια οτι βρέθηκε το σώμα της μητέρας μου;"

Εκείνος γύρισε και την κοίταξε έκπληκτος : " Ποιος σου είπε κάτι τέτοιο; Είναι ψέμα."

"Ο Αλέξης μου είπε οτι βρέθηκε εδώ, στην σπηλιά της Ορόρα."  Είπε μουδιασμένη.

"Ο αδερφός μου είναι φοβερός στις μηχανορραφίες προκειμένου να πετύχει τον στόχο του. Έτσι σου είπε; Θα πρέπει να τον τιμωρήσω που χρησιμοποίησε κάτι τόσο ευαίσθητο για να σε πείσει να γυρίσεις μαζί του ακόμη και αν αυτό το έκανε για να σε φέρει για να γίνεις η βασιλισσά μου. Μπορεί να του είπα να σε φέρει κοντά μου με κάθε τρόπο αλλά δεν έπρεπε να χρησιμοποιήσει την μητέρα σου."

Η Αυγή δεν μίλησε άλλο. Η απογοήτευσή της για τον Αλέξη γινόταν όλο και μεγαλύτερη. Την είχε χρησιμοποιήσει, είχε χρησιμοποιήσει την αδυναμία της να του αντισταθεί και την εμπιστοσύνη που σαν χαζή συνέχιζε να του δείχνει, ενώ είχε ακούσει τα σχέδιά του στο παλάτι.

Όμως ακόμη και τώρα, όταν ο Κωνσταντίνος μίλησε για τιμωρία για εκείνον αγχώθηκε. Δεν ήθελε να πάθει κάτι. Τα έβαλε με τον εαυτό της. Πως μπορούσε ακόμη και τώρα να τον σκέφτεται; Η κατάστασή της αυτή την στιγμή ήταν πολύ δύσκολη και δεν ήξερε πως θα μπορούσε να ξεφύγει από αυτήν την παγίδα. Το χέρι της χάιδεψε το μπουκαλάκι στην τσέπη της που είχε τα χαπάκια που θα την έκαναν να ξεχάσει τα αισθήματά της για τον Αλέξη για πάντα.