ရသစံုလင္ တ႐ုတ္ဝတၳဳတိုမ်ား

ရမၼက္ (အပိုင္း - ၂)

"... တို႔မ်ားကို ကာကြယ္ေစာင္႔ေရွာက္ေပးတဲ႔... ငါ႔တူရဲ႕ေက်းဇူးၾကီးလွပါတယ္ကြယ္.... ေနာင္လဲေဆြမ်ိဳးလို သေဘာထားလို႔ ဝင္ပါထြက္ပါ... ေဒၚေဒၚရဲ႕မိသားစုနဲ႔ အသိအကၽြမ္းဖြဲ႕ေပးပါရေစ...."

ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ဟြန္လန္းလို႔ လွမ္းေခၚလိုက္ေတာ႔ ဆယ္႔ႏွစ္ႏွစ္အရြယ္ ေကာင္ကေလးတေယာက္ ထြက္လာတယ္။ စြီသခင္မၾကီးက သူ႔သားေလးဟြန္လန္းကို ယြင္ခ်န္ရဲ႕ေရွ႕မွာ အရိုအေသျပဳဦးညြတ္ေစတယ္။

"...ဒါေဒၚေဒၚရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာသားပဲ... ငါတူရဲ႕... စြီအိမ္ေတာ္ရဲ႕ အေမြခံကိုယ္ေတာ္ေလး ဆိုပါေတာ႔... အဲ.... သမီးကိုေတာ႔ ဟိုေန႔မွာျမင္ဖူးလိုက္မွာေပါ႔.... သမီးဆိုလို႔ အင္ၾကင္းဘယ္ေရာက္ေနပါလိမ္႔... အင္ၾကင္းေရ... တို႔ေတြကို ကူညီခဲ႔တဲ႔ ယြင္လူၾကီးမင္းကို လာျပီး.. အရိုအေသေပး ႏႈတ္ဆက္ပါဦး... ငါ႔သမီး..."

မိန္းကေလးက ေတာ္ေတာ္နဲ႔ထြက္မလာေပဘူး။ အထက္တန္းလႊာ အမ်ိဳးသမီးေတြဆိုတာ လူျမင္ခံရိုးထံုးစံမရွိေတာ႔ လူစိမ္းေယာက္်ားပ်ိဳေရွ႕ ထြက္လာရမွာ ရွက္လို႔ထင္ပါရဲ႕လို႔ ယြင္ခ်န္ ေတြးမိတယ္။ ဒါန႔ဲသူ႔အေမက ထပ္ေခၚေပမဲ႔ ေပၚမလာေတာ႔ စြီကေတာ္က စိတ္ထြက္လာဟန္နဲ႔ ေငါက္ပါေလေရာ။

"...ဟဲ႔..အင္ၾကင္းရဲ႕... တို႔ေတြရဲ႕အသက္ကို ကယ္ခဲ႔တဲ႔လူၾကီးမင္းကို ထြက္လာျပီး.. ႏႈတ္ဆက္ဖို႔ရာ ဘာဒီေလာက္ ခက္ခဲေနရသလဲ... ညည္းမယ္မယ္ရဲ႕ အသက္ကိုကယ္ခဲ႔တဲ႔ လူၾကီးမင္းကို.. ညည္းကမ်က္ႏွာျပျပီး
အရိုအေသေတာင္ မေပးႏိုင္ရေအာင္.. ဘာေတြမ်ားဒီေလာက္ေတာင္ အရွက္အေၾကာက္ ၾကီးေနရတာတုန္း. အခုလာခဲ႔...."

ဒီေတာ႔မွအင္ၾကင္းဆိုတဲ႔ မိန္းမပ်ိဳက မ်က္လႊာခ်လို႔ ထြက္လာျပီး ယြင္ခ်န္ကိုလာဦးညြတ္ပါတယ္။ အိမ္ေနရင္း ကိုယ္နဲ႔အတိဝတ္စံုေလးကိုပဲ ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ဝတ္ထားျပီး မ်က္ႏွာကို ေဖ်ာ႔ေဖ်ာ႔ေလးပဲ လိမ္းျခယ္ထားတဲ႔ အင္ၾကင္းဟာ ယြင္ခ်န္ရဲ႕မ်က္စိထဲမွာေတာ႔ အလွၾကီးလွေနတာပဲ။ ျပီးေတာ႔ ေကာင္းေကာင္း ပံုသြင္းခံထားရတဲ႔ အထက္တန္းလႊာ မိန္းမပ်ိဳတို႔ရဲ႕ ဓေလ႔အတိုင္း မ်က္လႊာတခ်က္မပင္႔ဘဲ သူ႔အေမနားမွာထိုင္ေနတဲ႔ အင္ၾကင္းရဲ႕ အမူအရာဟာ ရွင္ကၽြန္မကို အခုလို ေတြ႕ခြင္႔ရတာေတာင္ မဟာအခြင္႔အေရးၾကီးပဲလို႔ ေျပာေနသလိုေတာင္ ထင္ရေလာက္ေအာင္ အေသးအႏုတ္ကို အမႈမလုပ္တဲ႔ မ်က္ႏွာထားမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကိုမွစဲြမိတဲ့
ယြင္ခ်န္ကေတာ႔ အင္ၾကင္းကို စကားစေျပာခ်င္လွျပီျဖစ္ေပမ႔ဲ ဟန္လူမ်ိဳးတို႔ရ႕ဲ ယဥ္ေက်းမႈအရ သူ႔အေမစြီကေတာ္ကိုပဲ ဦးတည္ျပီးစကားဆိုရတာေပါ႔။