Yüreğim simdiye kadar hep ağlamış,kanamıştı.Sargısı yoktu,çaresi yoktu ama sebebi vardı.Başa çıkmak için didinip durduğum,tek başına bir kadın olarak ayakta kalmak için ettiğim mücadele ve yalnızlığım...

Bir lokma ekmeğe muhtaç olduğum günler daha dün gibi aklımdaydı.Insan bir ses duymaya dilenir miydi?

Zamanında dilenmiştim işte.Kaç günüm pencere önlerinde geçti acaba biri gelir mi,halimi hatrımı sorar mı diye.Yaşamayana komik gelirdi bunlar.Ama ben en acı şekilde yaşadığım için biliyordum bunun ne berbat bir duygu olduğunu...

Ve bunca çektiğim sıkıntılarımın mükafatı bu adamdı.Rabbime sonsuz şükürler olsun ki böyle bir mükafatı bana layık görmüştü.

Suratıma yerleşen gülümsemeye aldırmadan eğildim ve ipek gibi yumuşacık olan saçlarına bir öpücük kondurdum.Sonra dayanamadım bir kez daha öptüm ve her seferinde şükür ettim.

"Her sabah bu şekilde uyandırılmayı öyle çok hayal ettim ki bunu sana anlatmaktan asla yorulmayacağım"

Onun sesiyle gülümsemem daha da genişlerken,yanımda çıplak halde yatan adama biraz daha sokulup,bu sefer alnından ve onun hizasına eğilip kapalı göz kapaklarından öptüm.Tıpkı onun yaptığı gibi...

"Sen ne zamandır uyanıksın Timur ağam?"

Kendi ses tonumu bile tanımakta zorlanıyordum şu an

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Kendi ses tonumu bile tanımakta zorlanıyordum şu an.

"Ellerin saçlarımın arasına daldığından beri"

"Demek dakikalardır beni kandırıyorsun"

"Kandırmak yok,kandırmak günah"

Sözleri üstüne ufak çaplı bir kahkaha attım ve daha ne olduğunu anlayamadan kendimi sevdiğim adamın kucağında buldum.

Çıplaktım ve ne yalan söyleyeyim utanmıştım.

"Yapma" dedim yüzümü kapatan saçlarımı kulaklarımın arkasına sıkıştırırken.Işin aslına bakacak olursak karanlıkta bu işler daha kolay gelmişti bana ama şu anda böyle düşünmüyordum.Gerçekten utanmıştım.Hatta öyle utanmıştım ki bir an saçlarımın kapattığı göğüslerimi kollarımla sarmamak için kendimi zor tutuyordum.Tutuyordum çünkü sevdigim adamın beni yanlış anlamasından korkuyordum.

"Utandın..."

Beni kendimden bile daha fazla tanıyan bir adama sahip olmak...

Bu gerçekten harikaydı ve bir kadını baştan aşağı değiştiren tek şeydi.

"Hiç de bile"

"Ama utandın.Baksana yüzün kıpkırmızı oldu ve gözlerin benden başka her yere bakıyor"

Bakışlarımı ona çevirip,saniyeler boyunca doyamadığım gözlerine baktım.Sonra da eğilip dudaklarına sesli bir öpücük bırakıp,başımı çıplak göğsüne yasladım.

FERİDEWhere stories live. Discover now