Άνω των δεκαοκτώ...

Κεφάλαιο 33

{>>>}

"Τι πιστεύεις ότι θα γίνει?" Μου είπε ο Steve για να σπάσει την σιωπή που υπήρχε. "Δεν ξέρω. Εγώ πάντως πάω να σώσω τον Nathan και αν δεν πετύχει προτιμάω να με σκοτώσει ο ίδιος μου ο πατέρας δεν με ενδιαφέρει καν." Eίπα και γύρισα το βλέμμα μου στο κενό.

"Φτάσαμε." Είπε ο Steve μετά από λίγο και ξύπνησα από το λύθαργο των σκέψεων μου και κατέβηκα εγώ με τους άλλους από το αμάξι.

"Είναι η ώρα.." Είπα στους άλλους και τους κοίταξα. "Πάμε να σώσουμε το αγόρι σου." Είπε και γέλασε.

Πλησιάσαμε την πόρτα και ο Daniel την κλώτσησε και άνοιξε διάπλατα. 

Το κουρασμένο βλέμμα του Nathan έπεσε πάνω μου και το πρόσωπό του φωτίστηκε. Χαμογέλασα και τον πλησίασα.

"Μην-μην ανυσηχείς, θα σε λύσω." Είπα και γονάτισα μπροστά του για να τον λύσω. "Κάλλη μη.." Είπε με αχνή φωνή και προσπάθησε να απομακρύνει το χέρι μου. "Τι-τι εννοείς?" Είπα και τα μάτια μου άρχιζαν να φλέγονται. "Πρέπει να φύγεις δεν είσαι ασφαλής εδώ.." Είπε πάλι με αχνή φωνή και τον κοίταξα στα μάτια. 

Θέε μου είναι τόσο όμορφος...

"Όχι! Δεν φεύγω χωρίς εσένα!" Είπα και χαμογέλασε. "Κάλλη αλήθεια πρέπει να φύγεις. Σε λίγο θα έρθει.." Είπε και ένα δάκρυ έφυγε και κατρακύλησε στο μάγουλό του. "Ποιός θα ερ-" Πήγα να ολοκληρώσω την φράση μου αλλά άκουσα τον Daniel και την Mαρία να φωνάζουν. "ΚΑΛΛΗ ΗΡΘΑΝ!" Φώναξε και γύρισα το βλέμμα μου προς αυτούς και τους είδα να παλεύουν με τους άντρες του πατέρα μου. "ΩΡΑΙΑ! ΞΕΚΙΝΑΜΕ!" Φώναξα και άρχιζα να λύνω τον Nathan.

"Τστσττστ"  Άκουσα μετά από λίγο από πίσω μου. Γύρισα το βλέμμα μου και ήταν ο πατέρας μου να μας πλησιάζει και άλλος ένας άντρας πίσω από τον πατέρα μου να τον ακολουθεί. "Καλή μου Κάλλη." Είπε, με έπιασε από το χέρι και με σήκωσε. "Άσε με.." Είπα και τον κοίταξα. Ο άντρας πίσω από τον πατέρα μου με έπιασε στην αγκαλιά του εμφιδιαστικά και ακούμπησε μια λεπίδα κατά μήκος του λαιμού μου.

"ΕΊΠΕΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΠΕΙΡΑΞΕΙΣ!" Φώναξε ο Nathan και προσπαθούσε να ξεφύγει από τα σκοινιά. "Αωωω νοιάστικες?" Είπε ο άντρας πίσω μου και δάκρυα άρχιζαν να τρέχουν από τα μάτια μου. "Σε παρακαλώ.." Είπα αχνά. "Ααα ναι εε? Όταν σε παρακαλούσα να ήσουν με το μέρος μου δεν ήσουν." Είπε ο πατέρας μου και η όψη του ήρθε μπροστά μου. "Και όλα αυτά γιατί? Επείδητον ερωτεύτικες.." Είπε και με χαστούκισε. "ΑΣΤΗΝ ΡΕ ΒΛΑΚΑ! ΑΣΤΗΝ ΡΕ ΚΤΗΝΟΣ! ΕΜΕΝΑ ΔΕΝ ΗΘΕΛΈΣ? ΕΛΑ ΑΛΛΑ ΑΥΤΗΝ ΑΣΤΗΝ ΗΣΥΧΗ!" Φώναξε ο Nathan και ο πατέρας μου χαμογελώντας πονηρά γύρισε προς αυτόν. "Σκάσε γιατί η λεπίδα που βλέπεις στον λαιμό της θα τον διαπεράσει." Είπε και άρχιζαν τα μάτια μου να στάζουν δάκρυα.

"Εε αυτό παραπάει!" Φώναξα και έδωσα μια αγκωνιά στον άντρα πίσω μου και τον χτύπησα στο σημείο του. Έπειτα χτύπησα τον πατέρα μου στο σημείο του και έπεσαν ανέσθητοι.

Πλησίασα τον Nathan και του έσκισα τα σκοινιά με μιας και με έπιασε από το χέρι.

Βγήκαμε έξω και η Μαρία με τον Daniel μας ακολούθησαν μέχρι το αυτοκίνητο του Steve.

Ανοίξαμε γρήγορα τις πόρτες και μπήκαμε μέσα.

Καθίσαμε και ο Nathan με κοίταξε. 

"Κάλλη.." Είπε και με αγκάλιασε και τα δάκρυα του απελευθερώθηκαν.. "Νathan.." Είπα και εγώ και απελευθέρωσα όλα αυτά τα δάκρυα πίεσης που είχα μέσα μου. 

Μείναμε αγκαλιασμένοι μέχρι το τέλος της διαδρομής και όταν φτάσαμε οι άλλοι ακολουθούσαν τον δρόμο για το σπίτι ενώ ο Nathan με σταμάτησε και με έπιασε από το χέρι.

"Καλλιρόη.." Είπε και τον κοίταξα στα μάτια. "Ναι?" Είπα και μου χαμογέλασε. "Είμαι τρελά ερωτευμένος μαζί σου.." Είπε, με έπιασε από την μέση και κλείδωσε τα χείλια μας μέσα σε ένα μεθυστικό φιλί...

 ♪♫•*¨*•.¸¸❤♪♫•*¨*•.¸¸❤

♪♫ Κουτουλάω από την νύστα, κουτουλάω από την νύστα νανανανανα πάω για ύπνο μπουρεκάκια!♪♫

♪♫ Αν σας άρεσε, αν σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο βάλτε ένα αστεράκι για να με βοηθήσετε νανανανανααα♪♫

Παιδακια μου γλυκα..

Το επόμενο κεφάλαιο μπορει να ειναι το τελευταιο..

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΚΟΜΗ ΜΗΝ ΜΕ ΚΡΙΝΕΙΣ!

Δεν εχω να πω πολλα παω για υπνο

2:12 πμ

See you my friends..xoxo <3