တန်​ပြန်​သက်​​ရောက်​မှု

တန်​ပြန်​သက်​​ရောက်​မှု(11)

Ren:Ohh Mr.V

TH:sorry

Chai:No,it's ok

Jk:အရမ်​းအ​ရေးကြီးတ့ဲကိစ္စများရှိလို့လား
Kim sorry Mr V ssi

V:sorry

ကျွန်​​တော်​့ကို မကြည်​့ဘဲ sorry​လို့​ပြောလိုက်​သူ။အ​ချေခံလိုက်​ရတာပဲ ဟက်​။မသိချင်​​​ယောင်​​ဆောင်​တာလား။တကယ်​ပဲမသိ
​တော့လား။

Jk:well,Gentlemen Let's eat.

သူတို့အားလုံး​စား​နေကြ​ပေမ့ဲ ကျွန်​​တော်​မစားနိုင်​​သေး။မစားချင်​​တော့တာဆိုပိုမှန်​မယ်​။ဟိုတစ်​​ယောက်​မျက်​နှာကိုပဲကြည်​့​နေမိတယ်​။ဘာလို့မှန်​းမသိ။သူက​တော့ ကျွန်​​တော့်​မျက်​နှာကို​ယောင်​​လို့​တောင်​ လှည်​့မကြည်​့​ပေ။တစ်ခြား chef​တွေနဲ့ သာ စကား​တွေ​ဖောင်​ဖွဲ့​နေ​​ပေမဲ့ ကျွန်​​တော်​့ကို ရှိတယ်​လို့​တောင်​သ​ဘောမထား။ဟက်​ jeon jungkookကို​မေ့ချင်​​​ယောင်​​ဆောင်​တယ်​​ပေါ့။မ​မေ့ရဘူး။မင်​းလုံးဝငါ့ကို​မေ့လို့ကိုမရဘူး။မင်​း​မေ့​နေတယ်​ဆိုရင်​​တောင်​ပြန်​သတိရ​အောင်​ငါလုပ်​​ပေးမယ်​။ကျွန်​​တော်​တို့စကား​တွေ​ပြော​နေကြတုန်​းအားလုံးရဲ့အသံ​တွေကိုဖြတ်​လိုက်​တ့ဲph သံတစ်​သံ။

အာလုံးရဲ့အကြည်​့က ဟိုတစ်​​ယောက်​ဆီ
သူက​တော့ ​ခေါင်​းတစ်​ချက်​သာငြိမ်​့ပြပြီး
အပြင်​ကိုထွက်​သွားသည်​။

Phလာတ့ဲအချိန်​မှ ကျွန်​​တော်​သတိထားမိတာပြုံးသွားတ့ဲသူ့မျက်​နှာ။မမြင်​ဖူးတ့ဲအပြုံး။ကျွန်​​တော်​တစ်​ခါမှမမြင်​ဘူးတ့ဲသူ့အပြုံး။အမှန်​တိုင်​းဝန်​ခံရရင်​ ​အေးချမ်​းတယ်​။လှတယ်​။ ဖြူဝါဝါ​မီးအလင်​း​ရောင်​​အောက်​မှာ မျက်​လုံး​တောက်​​​တောက်​န့ဲအံ့ဩတ့ဲပုံစံ​လေးန့ဲပြုံးတ့ဲသူ။

အရမ်​းလှတယ်​။ပြီး​တော့ ​အေးချမ်​း​စေတယ်​ ကျွန်​​တော်​့ရင်​ထဲကို​ပေါ့။ဟမ်​ မ မဟုတ်​ပါဘူး။

ကျွန်​​တော်​ အခန်​းထဲကိုပြန်​ကြည်​့လိုက်​​တော့သူမရှိ​တော့ဘူး။ဘယ်​​ရောက်​သွားတာလဲ။ကျွန်​​တော်​ sec chaကို ​ပြောပြီး အပြင်​ဘက်​ကိုထွက်​လာလိုက်​တယ်​။​​နေပါဦးဘာလို့ထွက်​လာတယ်​။အမှန်​ဆိုကျွန်​​တော်​့န့ဲမဆိုင်​တ့ဲအရာပဲကို။​