Mezarlıkta bir hayat, geride kalan bir adam. Uluma seslerinin geldiği bu mezarlıkta daha kac gün bekleyecekti? Belki de hiç gelmeyecekti ama o bekledi. Peki ya sonra?
-Kesit 1-
Kırık aynalar.
Kırılmış ve parçalanmış.
Hayır. Paramparça olmuş.
Get...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Acıların üstünü örterdi gece. Saklar, kollar ve bizi yetiştirirdi.
Acılarımızı örtüyorum bu gece. Sakladım, Kolladım ve Yetişemiyorum...
2. Bölüm: Acının buruk Nefesi. ☆ Şarkı: Teoman: kupa kızı ve sinek valesi. & Evanescence - Lithium
Bu bölümü sevgili Arven'ime, Kıvırcık saçlı kızıma ithaf ediyorum. diofllora ♥♥♥
Kırık aynalar. Kırılmış ve parçalanmış. Hayır. Paramparça olmuş. Getiriyorum sana. Yetişemiyorum. Nefesim, bir kıvılcım misali sürtünüyor soluk boruma. Duruyorum ansızın.
Tik tak.
Boğuluyorum.
Tik tak.
Boğuluyorum.
Tik tak.
Zaman geçiyor Veyl. Ne duruyorsun?
Tik tak.
"Yeter!" diye bir feryat kopuverdi ağzımdan.
Sanki, sanki göğsüme bir dikenin ucu batıyordu. Tenime giren dikenin ucu acıtıyordu sadece.
"Dur artık, dur! Ne istiyorsun benden?"
Sessizlik. Koca bir sessiik doldurdu odayı.
Ay ışığından yansıyan gölgeler duvarın pürüzsüz tenini delercesine belli ediyordu kendini. Hakimiyet ondaydı. Tüm ihtişamı bir sanat eseri gibiydi. Yansıyordu. Yüzünün belirli kıvrımları aydınlıktı sadece. Ama o, o yoktu! Olmayacaktı. Olamazdı.
Kendi kendini yine kandırmaya başladın.
Sesinin robota benzeyen kalın tınısı kulaklarıma sürterek içine girdi.
Ama ben seni değil, Veyl. Ben senin kalbini istiyorum.
Ellerim ile kapattığım kulaklarımdan bir ses duymak istemiyordum. Daha çok bastırdım avuçlarımı.
Avuç içimin terlediğini hissedebiliyordum. Ani bir refleksle kazağına sürttüm. Susmuyordu. Yine susmuyordu.
"Sus!"
Ellerini bana uzattı
"Dokunma bana!"
Hayır, hayır.
"Dokunma!"
"Dokunma!"
Neden kimse yoktu? Beni duymuyorlardı. Herkes önündeki kâğıda dönük bir şekilde kalem çeviriyordu.
