♥️Ανταγωνιστική Αγαπη♥️

κεφάλαιο 77

Α: Ηρθες? Επιτελους τόσοι ωρα σε περιμένω.

Π: Αν ήξερα πως ισουν εδω θα ερχόμουν νωρίτερα αλλα ξερεις δεν ειμαι μάντης.

Α: Καλα shhh μην μιλας γιατι οποτε μιλας τα κανεις σκατα.

Εχει ενα δίκιο εδώ.

Π: Και που θα με πάρεις? Καταρχας ξερεις να οδηγίας καλα?

Α: Σου ειπα να μην μιλας.

(...)

Α: Φτάσαμε!

Π: Σε μια θάλασσα? Τι να κάνουμε?

Α: Βγες εξω απο το αυτοκίνητο.

Π: Καλα... και τωρα?

Α: Τωρα βγάλε τα παππουτσια σου.

Π: Τα παπούτσια μου?

Α: Ναι, τι πιο ωραιο απο υο να περπατας ξυπόλητος πανω στην άμμο,να ακούσεις τα κόμματα και να περπατας με εμενα χερι-χερι?

Π: Καλα!

Αρχίσαμε να περπατάμε χερι-χερι σαν ζευγαράκι κατα την διάρκεια που περπατούσαμε δεν αντάλλαξαμε καποια κουβέντα.

Α: θες να καθίσουμε κατω? Η θα λερώσει το φορεμα σου.

Π: Εμ, οχι ας καθίσουμε δεν με πειράζει το φορεμα.

Α: Κοίτα, θες να κοιτάμε τα αστέρια, οπως της προαλλες? Θυμάσαι?

Π: Ναι

Ξεχνιέται? Ηταν ενα απο τα ομορφότερα βράδια μου.

Κοιτούσαμε τα αστέρια εγω οπως τοτε ακούμπησα το κεφάλι μου στο στήθος του. Σηκώθηκα μετα απο λιγο, σηκώθηκε και ο Αλεξ.

Α: Τι εγινε?

Π: Τιποτα απλα εμ, το φιλι στο εμ, ξέρεις.

Α: Ναι, εμ ξέχασε το αυτο!

Π: Οχι! Εννοώ, οχι δεν θέλω να το ξεχάσω θέλω να το επαναλάβεις.

Α: Θελεις, να το επαναλάβω? Ρωτησε κοιταζοντας έκπληκτος.

Π: Ναι!

Α: Δεν θα εχει χαστούκι ετσι?

Π: Ααα μεχρι να το κανεις εσυ θα  ξημερώσει. Ειπα και τον φίλησα εγώ.

Wow! Οχι αυτη δεν ειναι η Παολα που τοσο καιρο ξέρω! Τον φίλησα? Οο μπραβο μου.

Α: Δηλαδη, εε αυτο τι...

Π: Σημαίνει πως σε θελω! Σε θελω, σε θελω, σε θελω! Εσυ με θέλεις? Ειοα χαμογελώντας αμήχανα.

Α: Σε θέλω? Οχι πως σου ηρθε αυτο?

Π: Εε?? Ειπα σηκώνοντας απο κάτω.