Κεφάλαιο 42

1K 173 12
                                    

Το χτύπημα στην πόρτα έκανε την Αυγή να κλείσει βιαστικά το ημέρολόγιο και να το κρύψει κάτω από το στρώμα του κρεβατιού της.

"Ναι;"

Η πόρτα άνοιξε και μπήκε ο Αλέξης. Τα μάτια του την κοίταξαν ερευνητικά καθώς την πλησίαζε : "Είσαι καλά; Γιατί δεν ξάπλωσες;"

Η Αυγή τώρα που γνώριζε την σχέση του πατέρα του με την μητέρα της και τον τρόπο που εκείνος της είχε φερθεί  ήταν ακόμη πιο σίγουρη οτι η απαγωγή των οραμάτων της είχε συμβεί και οτι ο Νικόδημος ήταν πράγματι ο υπεύθυνος. Όλα αυτά την έκαναν να αισθάνεται επιφυλακτικά απέναντι στον Αλέξη. Αν ήταν και αυτός σαν τον πατέρα του; Ευτυχώς τα αισθήματά της για εκείνον δεν είχαν προλάβει να μεγαλώσουν και έτσι μπορούσε να δει ξεκάθαρα τα πράγματα.

"Είμαι καλύτερα. Με ήθελες κάτι;"

"Ναι θέλει να σου μιλήσει ο Κωνσταντίνος. Θέλει να σου ζητήσει να είσαι δίπλα στον παππού σου στην γιορτή της Άνοιξης."

Μπήκαν στο γραφείο του βασιλιά. Ο Νέστορας καθόταν σε μια πολυθρόνα απέναντί στον Κωνσταντίνο και οι δυο τους ήταν απορροφημένοι στην συζήτησή τους. Πρώτος την είδε ο βασιλιάς που χαμογέλασε αλλά η Αυγή παρατήρησε οτι το χαμόγελό του έμοιαζε περισσότερο με μορφασμό.

"Έλα Αυγή, κάθισε." Της έδειξε την δεύτερη πολυθρόνα που βρισκόταν μπροστά στο γραφείο του.

Εκείνη κάθισε και περίμενε.

" Σε λίγες μέρες στο βασίλειό μας γίνεται η γιορτή της Άνοιξης. Είναι μια πολύ σημαντική γιορτή γιατί ο κόσμος θεωρεί οτι από αυτήν θα εξαρτηθεί η ευημερία του βασιλείου.

Μετά τα τελευταία άσχημα γεγονότα ο κόσμος είναι ανήσυχος αλλά πιστεύω οτι η παρουσία σου θα τους κάνει να αισθανθούν καλύτερα, βλέπεις όλοι μιλάνε για εσένα και τις ικανότητές σου. Το μόνο που θα πρέπει να κάνεις είναι να σταθείς δίπλα στον παππού σου κατά την διάρκεια της τελετής."

Η Αυγή έψαξε με το βλέμμα της τον Αλέξη που είχε σταθεί ακίνητος δίπλα στην πόρτα. Την κοίταξε και εκείνος περιμένοντας την απάντησή της. Αισθανόταν περίεργη την ατμόσφαιρα στο δωμάτιο να υπήρχε κάτι που της έκρυβαν. Θυμήθηκε τις προειδοποιήσεις για τον παππού της αλλά η θέση της ήταν δύσκολη. Δεν μπορούσε να αρνηθεί κάτι που της πρότεινε ο βασιλιάς.

"Χρειάζεται να συμμετέχω και εγώ σε αυτή την γιορτή;"

Ο παππούς της ήταν αυτός που απάντησε: " Δεν είναι τίποτα φοβερό. Μια μικρή τελετή γίνεται που έχει συμβολικό χαρακτήρα. Δεν χρειάζεται να έχεις δυνάμεις για αυτό. Θα τα κάνω όλα εγώ."

ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα