ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ

Κεφάλαιο 41

Η Αυγή μπήκε στο παλάτι μαζί με τον Νέστορα. Αμέσως πήγε κοντά τους ο Αλέξης, σαν να τους περίμενε. Το βλέμμα του ήταν ανήσυχο: " Που ήσουν; Ανησύχησα όταν δεν σε βρήκα στο δωμάτιό σου." Είπε απευθυνόμενος σε εκείνη.

Ο Νέστορας ήταν αυτός που απάντησε : " Πήγαμε στο σπίτι να δει το δωμάτιο της μητέρας της."

Η σιωπή της και η έκφραση του προσώπου της προβλημάτισε τον Αλέξη που συνέχισε να την κοιτάζει όσο άκουγε τον παππού της. Όταν εκείνος τελείωσε την πρότασή του, ο Αλέξης του είπε : " Σε περιμένει ο Κωνσταντίνος. Πλησιάζει η τελετή της Ανοιξης και θέλει να σου μιλήσει. Φοβάται οτι ο κόσμος μετά τα τελευταία γεγονότα έχει χάσει την πίστη του σε εκείνον και σε εσένα."

Ο Νέστορας αφού την χαιρέτησε έφυγε βιαστικός για το γραφείο του  βασιλιά και ο Αλέξης γύρισε για να της μιλήσει αλλά εκείνη τον πρόλαβε : " Με συγχωρείς αλλά θα ανέβω στο δωμάτιό μου. Θέλω να ξαπλώσω λίγο."

"Είσαι καλά; Πως και θέλεις να ξαπλώσεις τέτοια ώρα;"

"Με πονάει λίγο το κεφάλι μου." Με αυτά τα λόγια του γύρισε την πλάτη και κατευθύνθηκε προς τις σκάλες.

Ο Αλέξης έμεινε ακίνητος να την παρακολουθεί προβληματισμένος.

Η Αυγή μέσα στο δωμάτιό της  κάθισε στο κρεβάτι και έβγαλε το ημερολόγιο. Η μητέρα της μέσα στις σελίδες του άφηνε να φανούν όλη της η πίκρα και η απόγνωση για τον χαμένο της έρωτα. Έγραφε πως κλείστηκε στο σπίτι και δεν ήθελε να βγαίνει καθόλου προκαλώντας απελπισία στην μητέρα της. Όσο έμενε απομονωμένη ανακάλυπτε τις δυνάμεις της και με την βοήθεια της μαμάς της τις ανέπτυσσε. Ο πατέρας της έδειχνε μέσα από τα γραπτά της να μην ενδιαφέρεται και πολύ για το σπίτι και την οικογένειά του. Τον περιέγραφε σαν έναν άνθρωπο εγωκεντρικό με μεγάλες φιλοδοξίες, που τον κολάκευε το γεγονός οτι ο νέος βασιλιάς τον καλούσε  συχνά στο παλάτι. Τον καλούσε μαζί με την οικογένειά του αλλά η Αυγή αρνιόταν πάντα να ακολουθήσει τον πατέρα της και η Ορόρα που γνώριζε τον πόνο της, δεν την πίεζε ώσπου ο βασιλιάς ζήτησε ωμά από τον Νέστορα να παρουσιάσει την κόρη του στην βασίλισσα.

Η Αυγή δεν μπορούσε να αποφύγει άλλο την συνάντηση με τον άντρα που της προκάλεσε τόσο πόνο. Το ημερολόγιο έδειχνε την αγωνία της : ' Τα πόδια μου έτρεμαν καθώς έμπαινα στην αίθουσα του θρόνου. Δεν ήθελα να τον ξαναδώ. Αφού η ανάμνησή του μου προκαλούσε τόσο πόνο πως θα μπορούσα να τον αντικρύσω;