"ဟို… အဲ… အင္း… အဲဒါက…"
ဟြာရွန္႔ သူ႔ရင္ဘတ္က အက်ၤ ီစကို မလႊတ္ေသးဘဲ ဆဲြထားသည့္ ေသးသြယ္ေသာ လက္ကေလးကို ဆြဲကိုင္လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာကို အနည္းငယ္ ငံု႔ကိုင္းလာကာ
"ေနာက္တစ္ခါ မင္းဒီလို အိပ္ေဆာ့လို႔ကေတာ့… မင္းကို ႀကိဳးတုပ္ထားမယ္…"
ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ သူမလက္ကို တြန္းဖယ္ၿပီး အခန္းထဲကေန ထြက္သြားသည္။ မို႔ရန္လား။ ေက်ာက္ရုပ္အတိုင္းပင္ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ထိုင္လ်က္သား။
"သူ… သူ ဆိုလိုတာက တစ္ခန္းထဲ တူတူအိပ္ရဦးမယ့္ ကိစၥ ရွိေသးတဲ့ သေဘာလား… ဘာလဲ… ဘာသေဘာလဲ… ငါက ဘာလို႔ အိပ္ရမွာလဲ… ငါက သူ႔မိန္းမလား… ခ်ီးပဲ… ေဘာပဲရမယ္…"
မ်က္ႏွာကို အားရပါးရ ပြတ္လိုက္သည္။ သူမမ်က္ႏွာကို ျဖတ္သြားသည့္ ထြက္သက္ ေငြ႕ေငြ႕ေလးက ေႏြးေနဆဲ။
မိုးေသာက္ခ်ိန္ကေန ညေနေစာင္းသည္အထိ ဟြာရွန္႔ႏွင့္ လက္ေထာက္ဝူကို သူမ မေတြ႕ရ။ သူတို႔ ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ။ တည္းခိုခန္းတြင္ တစ္ေယာက္တည္း က်န္ခဲ့သည္မို႔ ထြက္ေျပးရင္ေကာင္းမလား သူမ စဥ္းစားမိေသးသည္။ ဖူအစ္ကိုႀကီးတို႔ မ်က္ႏွာကို ေျပးျမင္လာလိုက္၊ ထြက္ေျပးခ်င္စိတ္က ေပ်ာက္သြားလိုက္ျဖင့္ လံုးလည္ခ်ာလည္ လိုက္ေနသည္။ တည္းခုိခန္းအနီးအနားတစ္ဝိုက္ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ လုိက္ၾကည့္ၿပီး လိုက္စပ္စုသည္။ လွပေသာ အဝတ္စမ်ား၊ ဆံထိုး၊ ဖိနပ္ေလးေတြ မိန္းကေလး အေဆာင္အေယာင္ေလးေတြ ျမင္ေတာ့ မိန္းကေလးပီပီ လိုက္ၾကည့္သည္။
"ေကာင္ေလး… ဒါက ေနာက္ဆံုးေပၚ မ်က္ႏွာေခ်ေနာ္… ေကာင္မေလးေတြ အေတာ္သေဘာက်တာ… မင္း ရည္းစားကို လက္ေဆာင္ေပးခ်င္ရင္ ဒါေလးသာ ေပးလိုက္…. မင္း အမွတ္ေတြ တိုးလာမွာ…."
ေစ်းသည္က သူ႔မ်က္ႏွာေခ်ေတြကို သူမအား ျပလည္းျပ ဆြယ္တရား ေဟာေနသည္။ သဘာဝအတိုင္း ထုတ္ထားေသာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေခ်အနံ႔က အနံ႔သင္းသင္းေလးသာ ထြက္ၿပီး အရည္အေသြးေကာင္းမည့္ပံုပင္။ သူမတို႔ရဲ႕ ေခတ္မွာလို ဓါတုပစၥည္း မပါဝင္ေသာေၾကာင့္ ေရရွည္အတြက္ ေကာင္းသည္။ အခ်ိန္ေလးမ်ားရရင္ သူမ ဒီေခတ္ရဲ႕ မိတ္ကပ္ထုတ္လုပ္နည္းေတြ ေလ့လာသြားခ်င္ေသးသည္။ ဟိုဘက္ေခတ္ျပန္ေရာက္ရင္ အပ္ဒိတ္လုပ္ၿပီး ထုတ္ေရာင္းလို႔ကေတာ့ ေငြမ်ား ေသာက္ေသာက္လဲ ဝင္လိုက္မည္ျဖစ္ျခင္း။
YOU ARE READING
ၾကင္ယာေတာ္ "မို႔ရန္"
Historical Fictionအခ်ိန္ခရီးသြားျခင္းက တကယ္ပဲ ရွိတာလား.... ပတ္ဝန္းက်င္က လႈပ္ရွားသြားလာေနသည့္ လူမ်ားက သူမကို "ဒါတကယ္ဟုတ္တယ္" ဟု ေျပာေနသလိုလို... မ်က္ဝန္းတို႔ကို မွိတ္လိုက္သည္... "မျဖစ္ႏိုင္တာ..." (BL မဟုတ္ပါ :\ ) (My OC)
အပိုင္း (၄၄)
Start from the beginning
