ludzie patrzą na mnie
jak na wszystko i nic
jestem większa i mniejsza
niż maszyna do pisania
sprzęt do chodzenia
i biegania za autobusami
niż broń przed ciosami
niż kawałek mięsa zachęcający
do dotknięcia
do (nie)miłości
chcę szarpać za szwy
rozsypać się na elementy
których nikt nie złoży z powrotem
na końcu jestem sama
a wokół jest cicho
tak cicho że czuję energię
jeszcze nie wiem
(że ta energia to ja)
w lustrze widzę ciało
które nie jest maszyną
sprzętem
kawałkiem mięsa
zbiorem elementów
potrafi
pisać chodzić biegać bronić zachęcać szarpać
służy
mi
i to ja zdecyduję
czym jest
CZYTASZ
krokus; wiersze
Poetrykrokus to symbol cnoty, miłości, nadziei, czystości, mistyzmu i światła. te wiersze nie mają z tym nic wspólnego. Praca bierze udział w konkursie literackim „Splątane Nici" organizowanym przez @adriananitaniteczka.
