ေနာက္ဆံုးေမ်ွာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ကိုကို႔ဆီဖုန္းေခၚလိုက္တယ္....
"ဟယ္လိုညီ"
"ဟယ္လိုကိုကို ေနေကာင္းလား"
"ေကာင္းတယ္ညီ အထူးဆန္းကိုကို႔ကိုဖုန္းဆက္လို႔ပါ့လား"
"ကိုကို႔ကို ေမးစရာ႐ွိလို႔"
"ညီဘာသိခ်င္လို႔လဲ"
"လြန္ခဲ့တဲ့ေလးငါးႏွစ္ ညီseoulျပန္မလာခင္ ကိုကိုယာဥ္မေတာ္တဆဖစ္ေသးလား"
"........ဘာလို႔လဲညီ ဘားမွမဖစ္ပါဘူး"
"ဘားမွဟုတ္ဘူး အဲ့တာေမးၾကည့္တာ ဒါဘဲေနာ္ကိုကို"
"Immm"
လိမ္တယ္
ညေနဖိတ္စာေတြေဝဖို႔yeolကလာေခၚတယ္...
Yeolၾကည့္ရတာ ခါတိုင္းထက္ေပ်ာ္ေနသလိုဘဲ...
အင္းေလ လက္ထပ္ပြဲေန႔ေရာက္ရင္ သူ႔ရည္မွန္းခ်က္ျပည့္မွာဆိုေတာ့ ေပ်ာ္ေနမွာေပါ့
ေနသိပ္မေကာင္းတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ကိစၥအားလံုးသူ႔သာလႊဲထားလိုက္တယ္.....
ဂ႐ုစိုက္ျပေပမဲ့ အရင္လိုမေပ်ာ္ရႊင္ဘဲ ဂ႐ုစိုက္ေလဝမ္းနည္းေလဘဲ
သူ႔ကအႏုနည္းနဲ႔လက္စားေခ်ခ်င္တာေလ....
သူမကိုဘယ္ေလာက္ေတာင္ခ်စ္လဲလို႔
ို႔yeolကိုေမးၾကည့္ခ်င္တာ
ျပန္ေျဖလာမဲ့စကားကိုနားမေထာင္ရဲလို႔မေမးျဖစ္ခဲ့ဘူး
မနက္ဖန္ဆိုမဂၤလာေဆာင္ၿပီေလ
သူထားခဲ့တာကိုမခံစားႏိုင္ဘူး....
မြန္းၾကပ္မႈေၾကာင့္ သတ္ေသဖို႔ႀကိဳးစားမိတယ္
ပါးအခ်ိန္မွီေရာက္လာၿပီးတားႏိုင္ခဲ့တာ ငိုရင္းဆူေနတဲ့ပါးစကားထဲမွာ ကိုယ္ကမားႏွလံုးနဲ႔အသက္ဆက္႐ွင္ေနရတာတဲ့လား
သားကိုဒီလိုဒုကၡေတြခံစားေစမယ့္အစား
မကယ္ဘဲထားခဲ့သင့္တာ
ငယ္ထဲကေသသြားခဲ့ရမွာ
ဒါဆိုရင္အခုလိုမခံစားရေတာ့ဘူးေလ
ဒါေပမဲ့ မားကိုယ္တိုင္က႐ွင္သန္ေစခ်င္မွေတာ့ ဆက္႐ွင္သန္ရမွာေပါ့
ပါးကိုအေၾကာင္းစံုေျပာျပမိေတာ့ ပါးကသားလုပ္ခ်င္တဲ့အတိုင္းလုပ္တဲ့
အားလံုးနဲ့အေဝးကိုထြက္သြားခ်င္တယ္လို႔ေျပာေတာ့
အကုန္စီစဥ္ေပးမယ္တဲ့ေလ.....
part 23(final)
Start from the beginning
