"Nah. Di muna ako uuwi." Nakapagdisisyon na si Jaemin na d8 muna siya uuwi (Again).
10 days na siya di umuuwi sa bahay nila saka di naman tumatawag si Jeno o kaya nagti-text kaya he'll take it as walang pake si Jeno sa kaniya.
Simula pa dati, wala naman talagang pake sa kanya yung asawa niya.
Paano nga ba humantong ang lahat dito? Di alam ni Jaemin kung bakit gumising siya isang araw at binati siya ng isang malaking balita na ikakasal siya sa isang lalake. Oo. Lalaki at makikilala niya yung mapapangasawa niya sa mismong araw ng kasal.
He was actually a little bit relieved na hindi estranghero yung napangasawa niya. Di man sila magkaibigan o ganun ka kilala ang isat isa, Alam nila yung pangalan at mukha ng isat isa. Yun lang.
He let out a sigh before looking at the gold band on his hand. Pinapaalala lang nito sa kanya na kasal siya sa isang taong di niya mahal at niya ganun ka kilala.
"Hey cutie. You available?" Tanong ng isang magandang dilag sa kaniya.
Jaemin hummed before smirking.
"Okayyy. So I guess since you are asking me, You are also available right?" He'll get some fun ngayong gabi siguro.
Kakalimutan ko muna na kasal na ako... Di naman namin mahal ang isat isa. It will be okay. Alam naman ni Jeno ang pinagagagawa ko.
Alas dos ng umaga umuwi si Jaemin. Lasing na siya pero nagawa niyang umuwi sa bahay nila.
Bumulagta yung katawan ni Jaemin sa sahig kaya kaagad nagising si Jeno na nakatulog kakaantay kay Jaemin. Bumangon si Jeno sa may sofa at tinulungan si Jaemin.
"Ah. Lasing ka nanaman."
"Nasusuka ako." Said Jaemin and gagged. Jeno was dragging him to the bathroom at tinulungan.
Sumuka talaga si Jaemin at nanghina.
Lipstick stains, Wrinkled clothes, at ibang trace ng pambababae ni Jaemin. Kitang kita ito ni Jeno.
Gustong sipain ni Jeno si Jaemin palabas dahil sa galit pero di pwede. Kasal lang naman sila pero di ibig sabihin nun, mahal nila ang isat isa.
"Why did I have to marry you of all people?"
Umiikot yung mundo ni Jaemin sa kalasingan pero dinig na dinig niya yung kalungkutan at regret sa boses ni Jeno.
"Matulog ka na. May pasok pa bukas-"
"Sabado na. Makakatayo ka ba? I mean Jaemin? Jaemin!" Nagpapanik na talaga si Jeno nang makitang nanginginig si Jaemin sa bathroom floor.
Dinig na dinig ni Jeno na nahibirapang huminga si Jaemin kaya kaagad niya itong binuhat at isinakay sa kotse niya.
"Jaemin... Aisht. Hang in there. Aabot tayo sa ospital." Jeno assured his husband. Sobrang nakakabahan na si Jeno kasi nahihirapang hukinga yung asawa niya saka sobrang namumutla at nanginginig na.
Nakapajama lamang si Jeno at saka black printed shirt. He was also wearing his fluffy indoor slippers at mabuti naman di siya nadulas.
"Tulongan niyo kami please!" pagmamakaawa niya sa mga staff ng ospital. Isinakay si Jaemin sa isang stretcher at mabuti naman at may doktor na kaagad napagtuonan siya ng pansin.
Sa emergency room, pinasok si Jaemin sa isang kwarto at naghintay si Jeno sa labas. Sobrang kinakabahan na talaga siya.
Kinakabahan talaga si Jeno kung anong nangyari kay Jaemin. Di niya alam kung bakit nagkaganyan yung asawa niyq kasi lagi naman yung nasa labas. bihira lang umuwi.
"Good morning po doc. How is he na po? Okay lang siya? I mean..."
"I want to talk about his case to a family member. You are..."
Kinakabahan talaga siya. Jeno had the choice to lie pero he choose to tell the truth. He even had no idea why he's doing it for Jaemin the womanizer.
"I am his husband." kabadong wika ni Jeno at ipinakita yung singsing nila na identical.
"What? No kid. You must be kidding me. Ang bata niyo pa para sabihin yan." Wika ng doctor. Bumuntong hininga si Jeno at umiling.
"Doc, Asawa ko po siya. Fix marriage po. Ganon." Jeno explained and the doctor sighed and nodded.
"Mild alcohol poisoning... He's going to be okay. Please tell your husband na controlin yung intake niya ng alak okay?" Jeno thanked the doctor and a staff guided him in signing some papers saka asikasuhin yung room at bills of course.
Umuwi saglit si Jeno para kumuha ng cellphone saka pera. Kumuha rin siya ng damit nila pero di na siya nagbihis. Eh ano naman ngayon kung nakapajama lang siya?
Sa private room nila, Nakakabingi yung sobrang tahimik saka tulog parin di Jaemin. Napapagod na si Jeno at gusto na niyang umuei at iwan mag-isa si Jaemin pero kakainin siya ng konsensya niya kapag ginawa niya yon.
Napagdisisyonan ni Jeno na matulog sa may couch at di muna siya uuwi. Di rin niya sasabihan yung parents nila kasi alam niyang grabe yung bibig nilang lahat. Parehas silang nag-iisang anak ni Jaemin at sobrang over protective yung parents nila of course.
Alas cuatro na pero di parin makatulog si Jeno kaya wala siyang choice kundo tingnan at pagmasdan yung asawa niyang tulog.
"Sige. Alak pa more." Sambit niya at ipinikit yung mata niya.
Nakatulog narin si Jeno alas singko ng umaga. Nakatulog talaga siya finally. Napagod talaga siya kay Jaemin.
Nakapag-drive nga siya kahit ayaw na ayaw niya yung gawin. Ayaw talaga ni Jeno na mag maneho kaya nag-tataxi or uber siya. Di niya alam kung bakit siya nakapagmaneho ng ganon.
Ilang buwan na rin siyang di nakapagmaneho dahil sa takot.
Gumising si Jaemin at bumuntong hininga. Nasa isang hospital room siya. Wala siyang makitang Jeno kaya't mas dinamihan niya yung buntong hininga niya.
"Alas tres ng hapon na pala?" Tanong niya saka hinanap yung phone niya. Kinabahan siya tuloy nang maisip niya na what if tinawagan ni Jeno yung parents nila.
"Well... kahit di namin sabihin, Malalaman talaga ni Mom na nandito ako." Malungkot na wika niya at humiga ulit.
"Aisht. Bakit ako nakadextrose? Di tulog ako maka galaw galaw." Mas lalo siyang nalungkot.
"Bagay yan sayo. So ano? Shat pa more?" Sarkastikong komento ni Jeno sa may couch.
May tao pala sa couch. Di niya lang nakita dahil sa blinds at saka ang dilim at lami ng kwarto.
Kahit pinapagalitan siya ni Jeno ngayon, di maipaliwanag ni Jaemin yung saya niya sa mga oras na yun. Nababaliw na ata.
"Dumaan dito yung perents natin kanina. Alam mo bang ako sumalo lahat ng pangaral nila? Gosh. I cant believe you. Buti naman di ka na coma." Asik ni Jeno at dahan dahang ibinukas yung blinds. Di naman ganun kainit o maliwanag sa labas.
"Buti di ka nabingi." Komento ni Jaemin saka tiningnan siya ng masama ni Jeno.
"Buti di kita pinatay." Jeno hissed and Jaemin found himself smiling at that.
Nababaliw na siguro si Jaemin.
"So kelan tayo makakauwi?" Tanong ni Jaemin at nagkibit balikat si Jeno.
"Ako pwede akong umuwi anytime. Ikaw... Di ko alam." Sagot ni Jeno at umiling yung pasyente.
"M-may binigay na mga papel yung doctor sayo or may sinabi or whatever. Basta related sa sakit ko?" Tanong ni Jaemin st tumango yung asawa niya.
"Sabi niya saakin Mild alcohol poisoning daw? Basta ano. Hinay hinay daw sa alcohol intake mo. Delikado na siguro yung atay mo Jaemin." Sabi nito at bumuntong hininga si Jaemin.
"Mild alcohol poisoning? Mabuti naman kung ganon lang pala yung sakit ko." Sambit ni Jaemin.
YOU ARE READING
L I E || NoMin
Fanfiction"-Kita mo yun? Yun ang ngiti nga mga sinungaling saka babaero."
