8 Letters

hoofdstuk 7

vanuit Daniel:
3 maanden later...
haar ouders bleven langer weg dan gedacht. vandaag zouden ze thuis komen. ineens ging haar telefoon. ze nam op

haar telefoon stond hard en ik zat naast haar ze stond op en liep naar de kamer waarvan ik weet dat het haar vaders kantoor was.

vanuit valerie:
(schuin gedrukte tekst zijn handelingen)
me telefoon ging af ik nam op
het gesprek:
dokter: goedemiddag mevrouw gomez, u spreekt met dokter lindehoef
ik: goedemiddag, zeg maar je hoor. waarom belt u mij.
ik liep naar het kantoor van mijn vader
dokter: ik heb geen goed nieuws je weet waar het ziekenhuis is ?
ik:ja moet ik komen
dokter:ja ben je alleen thuis?
ik:nee ik ben met mijn vriendje maar waarom moet ik komen ?
dokter: ik heb slecht nieuws over je ouders. neem je vriendje mee en kom zo snel mogelijk er staat een politie auto voor het huis om jullie zo snel mogelijk hier te krijgen.
ik: okey ik kom
einde gesprek
ik hing op pakte mijn sleutels en portemonee en trok Daniel mee we deden snel onze schoenen aan. en ik sloot het huis af dan gingen we naar de politie wagen ik legde alles aan Daniel uit onderweg.
eenmaal bij het ziekenhuis zag ik dokter lindehoef al staan.
ik rende naar hem toe hij zei dat we mee moesten komen eenmaal in een kamer zag ik mijn vader op een bed liggen hij leek dood mijn moeder lag wakker op een anderbed maar zwaargewond. ik zei zacht:' wat is er gebeurd.' je moeder antwoorde:' auto ongeluk.' je ging naar haar toe en knuffelde haar heel voorzichtig. ik kijk dan naar papa en dan mama angstig aan.
ze zegt zacht met tranen in haar ogen:'je vader heeft het niet gehaald.' ik loop naar het bed waar papa ligt en kijk huilend naar hem. hij was mijn maatje. daniel staat ondertussen naast me moeder ze lacht door haar tranen en zegt:' val je hebt echt een zorgzaam vriendje.' ik knik en zeg huilend:' ik wou dat papa hem kon ontmoeten.' mama zegt dan:' papa zou trots zijn.'
ik loop naar hun toe en val huilend in daniel's armen.

1 week later ...
de dag van de begravenis...
ik staar voor me uit obderweg naar de begravenis daniel zit naast me voorin zit mama gelukkig wou me oom ons brengen de andere van de familie waren niet geinteresseert ze mochten papa allemaal niet echt wat ik niet snap.
huilend met dopjes kn luister ik naar muziek het liedje van papa en mij. eenmaal daar stappen we uit. ik loop tussen mama en daniel. ik staar voor me uit ik heb me muziek afgezet. eenmaal bij het graf staat de kist al in de grond alle 4 mogen we rustig afscheid nemen van papa. ik val huilend in daniel armen. we gooien allemaal een beetje zand op de kist en lopen weg. ik nogsteeds huilend in daniels armen. we gaan naar huis. ik loop meteen naar papa's kantoor ineens zie ik een kist met een notitie erop .

Voor mijn lieve prinses mijn kleine meid xpapa

ik open de kist en zie boeken 'dag boeken' ik roep daniel en zeg:' ik snap het niet waarom geeft hij me zijn dagboeken.'
daniel antwoord:' er moet iets zijn wat hij wilt dat jij het weet.' daniel drukt een kus op me voorhoofd en zegt laten we eerst is bijkomen alles deze week is heftig geweest. ik knik en loop naar me kamer en doe makkelijke kleren aan.

de volgende dag ...
ik kom in de keuken en zie een briefje het is van mama.

sorry schat ik kan de dood van je vader niet handelen. ben nu naar werk om me verdriet uit de weg te gaan love you

ik loop naar boven en ga me klaarmaken dan wek ik daniel die zich snel klaarmaakt aangezien we weer naar school moeten...

heftig stuk...
sorry voor het lang niet schrijven .  ik beloof alle boeken zo snel mogelijk weer op te pakken maar ik ben de laatste tijd soms wat druk of inspiratieloos