Εβελίνα Στεφάνου...Ενα κορίτσι,με μια απλή και συνηθισμένη ζωή.20 χρονων,ενα κορίτσι που ο καθενας θα ήθελε κοντά του.Μέχρι που η ζωή της θα αλλάξει για παντα...Απο την ζεστασιά και την τρυφερότητα του πατρικού της σπιτιού,θα βρεθεί στην ψυχρότητα κ...
Εχετε νιώσει ποτε στην ζωή σας πως υπάρχει μόνο ενα πράγμα που θέλετε να κάνετε σε όλη σας την ζωή,πως ειστε φτιαγμένοι για ενα και μονο πράγμα?Αν ναι,τοτε θα με καταλαβαινετε...Αυτό ακριβώς το πραγμα είναι για εμένα ο χορός.Κάνω χορό μόλις απο τα 4 χρόνια της ζωής μου,και είναι κάτι που το αγαπάω και με γεμίζει,όσο τίποτα άλλο στην ζωή μου.Οχ,συγγνώμη,ξέχασα να σας συστηθω...Ονομάζομαι Εβελίνα Στεφάνου,είμαι 20 χρονών,έχω μαύρα μαλλια μεχρι τους ωμους και καστανά ματια,και ζω στο Νιου Τζέρσεϊ,μαζί με την κολλητη μου,την Αγνή,στο πατρικό μου σπίτι.Ως χαρακτήρας,είμαι κοινωνική,μου αρέσει να περναω τις ώρες της μέρας μου μπροστά από το τζάμι του δωματίου μου,καθισμενη στην ξυλινη,σκαλιστη πολυθρόνα του παππού μου,με ενα βιβλίο στο χερι μου,και να απολάμβανω έτσι τα απογευματα μου,που δεν έχω απολύτως τίποτα να κάνω.Πέρα απο την οικογένεια μου και την κολλητή μου όμως,υπάρχει και ενα άλλο άτομο,που δίνει χρωμα στην ζωή μου,και με κανει να χαμογελαω καθημερινα με το πιο μεγαλο μου χαμόγελο.Και αυτός είναι ....ο Christopher Vélez...Είναι οτι πιο σημαντικό έχω στην ζωή μου,ακομα και αν εκείνος δεν με ξέρει καθόλου...Και μπορω να κάνω τα πάντα μονο και μονο για να τον βλέπω να χαμογελάει...Τελοσπαντων....Σημερα έχω μια τελευταια προβα στην σχολή χορού μου,γιατί ακριβώς αύριο,εχουμε μια παράσταση,και θέλω να είμαι τέλεια,οπως παντα.Οποτε φόρεσα ενα μαυρο κολαν,μια άσπρη κοντομανικη μπλούζα,τα αθλητικά μου παπούτσια,έκανα τα μαλλια μου μια αλογοουρά,δεν βαφτηκα καθόλου,πηρα τα πραγματα μου,και ξεκίνησα για την σχολή μου.Οταν εφτασα εκεί,μπήκα μέσα,άφησα την τσάντα μου κοντά μου,φόρεσα τα παπουτσια του χορου μου,και εβαλα το τραγουδι που θα χορευαμε να παιζει στο κινητό μου,ενω εγώ ξεκίνησα να χορεύω.Η μουσική όπως και ο χορός,απελευθερώνουν εναν εαυτό μου που δεν ήξερα ποτε πως μπορούσα να έχω.Μαζί με τα υπολοιπα κοριτσια,χορευαμε το τραγουδι ξεχωριστα απο το κινητό μας η καθε μια,και φαινόταν η κάθε μια πως το απολαμβανε με τον δικό της τρόπο...Οταν η προβα έφτασε στο τέλος της,ήμουν τόσο κουρασμένη,που κυριολεκτικα φορεσα όσο πιο γρήγορα μπορουσα τα παπούτσια μου,και άρχισα να περπαταω γρήγορα,με σκοπό να πάω στο σπίτι μου και να πέσω στο μαλακό κρεβάτι μου.Οταν ήμουν σχεδόν κοντά στην είσοδο του σπιτιού μου,άκουσα βήματα απο πίσω μου,απο κάποιον που με ακολουθουσε..Αρχισα να αυξάνω την ταχύτητα στα βήματα μου,αλλά αυτός ο παράξενος άνθρωπος που με κυνηγουσε με έπιασε,και έβαλε ενα πανί στο στομα μου.Εγώ προσπαθούσα να φωναξω,αλλά δεν μπορουσα,μέχρι που ολα μαύρα....
Αυτό ηταν το πρωτο κεφάλαιο της καινούριας μου ιστοριας,και ελπίζω να σας αρέσει και αυτή,όπως μάλλον σας αρέσει και η αλλη...Αυτά είχα να σας πω...Στην φωτογραφία πάνω ειναι η πρωταγωνίστρια,καιι......
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Το παιδι μου ο Chris😍😍😍💍Τελοσπαντων...Οπώς είπα,ελπίζω να σας αρέσει και αυτή η ιστορια μου...Πείτε μου στα σχόλια αν θέλετε να συνεχίσω,και αν ναι,ποτε να μπει το επόμενο κεφάλαιο...Αυτά απο εμένα..Γεια σας❤
