ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ

Κεφάλαιο 29

Η πόλη  βρισκόταν σε αναστάτωση μετά από τον σεισμό.  Η Αυγή  από το παράθυρο του δωματίου της κοίταξε την πόλη που απλωνόταν μπροστά της. Τα χιόνια είχαν σχεδόν λιώσει αλλά το κρύο ήταν ακόμη τσουχτερό και ο ουρανός ήταν γκρίζος. Παρατήρησε οτι κάποια σπίτια είχαν μισογκρεμιστεί.  Θα υπήρχαν άνθρωποι που θα υπέφεραν έχοντας χάσει τα πάντα. Εκείνη δεν μπορούσε να σκέφτεται τον εαυτό της εκείνη την στιγμή. Έπρεπε να βοηθήσει όπου μπορούσε.

Έβαλε το παλτό της και έτρεξε κάτω. Ο Αλέξης είχε φύγει και οι φρουροί στην είσοδο δεν την σταμάτησαν. Αρχισε να περπατάει στους δρόμους. Έψαξε να βρει το μέρος που θα μπορούσε να προσφέρει κάτι. Έφτασε μπροστά σε ένα μεγάλο διόροφο κτίριο που μπροστά του υπήρχε συγκεντρωμένο πλήθος. Αμέσως διέκρινε το άλογο του Αλέξη. Ήταν και εκείνος εκεί. Προχώρησε προς την είσοδο και κάποιοι που την αναγνώρισαν την χαιρέτησαν με σεβασμό.

Μπήκε στο εσωτερικό  και αμέσως κατάλαβε οτι ήταν κάποιο νοσοκομείο. Προχώρησε διστακτικά στο εσωτερικό κοιτάζοντας στα δωμάτια. Υπήρχαν πολλοί τραυματισμένοι και ταλαιπωρημένοι άνθρωποι μέσα αλλά η καρδιά της μάτωσε όταν έφτασε στο δωμάτιο που βρισκόταν πολλά μικρά παιδιά. Πολλά έκλαιγαν άλλα από πόνο και άλλα από φόβο. Οι δύο νοσοκόμες στο εσωτερικό του μεγάλου δωματίου δεν ήταν αρκετές για όλα τα παιδιά που βρισκόταν εκεί.

Η Αυγή πλησίασε την μεγαλύτερη γυναίκα από τις δύο:

"Θα μπορούσα να βοηθήσω σε κάτι;"

Εκείνη αφού την κοίταξε κούνησε το κεφάλι της : " Τα περισσότερα τα έχουμε ήδη περιποιηθεί αλλά είναι ταραγμένα και φοβισμένα επειδή δεν έχουν τους γονείς τους κοντά και δεν ηρεμούν."

Η Αυγή πήγε και στάθηκε όρθια στην μέση του δωματίου. Ήθελε να κάνει κάτι για να ξεχαστούν τα παιδιά αλλά η πυγολαμπίδες την μέρα δεν θα φαίνονταν.

Έκλεισε τα μάτια της και σήκωσε τα χέρια της στον ουρανό με τις παλάμες προς τα πάνω. Κάποια παιδιά σταμάτησαν να κλαίνε κοιτάζοντας την με απορία ώσπου κάποια φώναξαν δυνατά: " Κοίτα πεταλούδες!!!"

Κίτρινες και γαλάζιες πεταλούδες άρχισαν να μπαίνουν από τα μισάνοιχτα παράθυρα. Η Αυγή άνοιξε τα μάτια της και κοίταξε τις πεταλούδες με απορία . Αν και σκεφτόταν πεταλούδες δεν μπορούσε να φανταστεί οτι θα ζούσαν τέτοια εποχή.

Τα όμορφα έντομα άρχισαν να στροβιλίζονται γύρω από τα χέρια της. Όλοι μέσα στο δωμάτιο έμειναν να κοιτούν μαγεμένοι.