Beautiful Goodbye

Chapter 44

INAMIN ni Alvin ang ginawa nito sa mga pulis. Inamin nito ngunit hindi na nagsalita maliban doon.

His lawyer would always be the one who answers for him at kahit nakakainis, iyon ang karapatan nitong kailangan respetuhin ng lahat.

"Huffle" tinabihan siya ni Catherine. Umuwi muna sila ni Theo sa Casa Sinfuego kasama ang anak. Abiso din ni Kuya Slyther, marahil hindi man natuloy ang pangagahasa sa kanya ay may trauma pa rin dulot iyon.

Bumisita sila Catherine kasama ang pamilya nito. Naglalaro ngayon ang mga anak nila't habang ang mga asawa ang nagbabantay.

"Kumusta ka na?" Tanong nito sa kanya, "You're doing good?"

She smiled weakly, "Yeah, barely surviving" she faked a laugh.

"Why?" tanong nito muli na kinapagtaka niya. Catherine wasn't always like this. Noon, kung ano ang tanong ay iyon lang ang sagot. Wala ng follow up kundi change topic na.

"What do you mean by 'Why'?"

Cath sighed tumingin sa alapaap at napapikit. "I could feel something different with your answer, Puffie"

Different ulit? Ano na naman kaya?

"Pagod na?"

She nodded yes. Pagod naman na talaga siya. Paulit-ulit. Parang hindi natatapos.

"Kay Lord?" Napatingin siya kaagad rito, bakit naman napasok si Lord sa usapan?

Her forehead knotted, "Hindi, ah" she bit her lip, "Hindi naman mawawala ang faith ko"

"Nanghihina lang?" Sandali. Bakit ganito ang mga tirada ng isang ito?

Inaano ba kita, Catherine?

"Puffie, look. I'm not here to judge you. Tao rin ako, dumadaan sa pagkakataong nanghihina rin" Dugtong nito, "Nagtatampo ka kay Lord?"

Is it bad? Mali ba na makaramdam nang kaunting tampo kay Lord?

"Pwede ko ba malaman kung bakit?"

She sighed, "Sa aming magkakapatid, alam ko ako yung malalim when it comes to faith" aniya, "Ako yung maraming words of wisdom. Ang galing magadvice. Masipag din magaattend ng Sunday School at church activities, but then I lost our first child"

Hindi na nagsalita si Catherine. Hinayaan lang siya magkwento.

"Noon, Halos asarin na ako ng lahat na banal sa sobrang sipag. Kaya lang, when I was lost my baby, I lost myself, too. Yet, he regained me. He found me during those dark days, kaya tinigil ko ang bisyo at inayos ko ang buhay ko't sinuko muli sa Kanya" natigilan siya at napabuntong hininga.

"Pero bakit parang hindi naman nakikita iyon ni Lord? Bakit kung itrato ako ng mundo para akong hindi anak Niya? Nalaglagan ako, nahiwalay sa nobyo, I cheated, nabuntis out of wedlock, nahiwalay muli sa lalaking mapapangasawa tapos ngayon, muntik magahasa" Kumikirot ang dibdib niya, "Sa aming lahat na magkakapatid ako yung mas malalim sa Kanya pero yung pagsubok ko... parang hindi ako naglilingkod"

Hinawakan ni Catherine ang kamay niya nang bumuhos na ang luha sa mata.

"Parang lagi akong talo..." Kaya sino ba naman ang hindi magtatampo? Oo, naniniwala pa rin siya sa Diyos dahil kitang kita naman niya ang kabutihan nito sa ibang tao pero bakit parang sa kanya... hindi na?

"Sabi nila, learn to let go and let God. I should trust the process. I should wait.." tuloy niya "pero sa nangyayari parang hindi ko naman ginagawa iyon, bakit pakiramdam ko may mali?" She rant, "Anong nangawa kong mali?"

There she said it.

"You're pressured" ani Catherine.

"I'm not" she denied. Pressured? Siya? No! She's disappointed! "Disappointment, maybe pero hindi pressured"

"Are you sure?" Tuya pa nito sa kanya.

"What's the catch, Cath? Kanina ka pa ganyan!"

She lightly chuckled, "Handa ka na ba sa real talk, mamsh?"

Oh my goodness.

"First of all, Huffle. I'm not gonna preach, okay? You know me" Disclaimer, "but I could understand where you're coming from, I've been there"

Weh?

"Hindi naman porket nananampalataya tayo ay hindi na tayo makakaramdam ng ganyan. Lalo na spoiled tayo kay Lord, syempre kapag humindi magtatampo ka talaga, parang noon sa magulang lang natin." She said and move her body sideways para magkatapat sila.

"But, that's the problem with this world now. It has a lot of standards that we think we should meet. Kagaya ng nakasanayan mo" Tumingin ito sa kanya at ngumiti, "You think, in order for God to favor you is to do all things that could please Him, in exchange - hindi ka pwedeng mahirapan"

"Hindi naman sa ganun..." Convince yourself, Huffle.

"How could you see what God has prepared for you if your focus is everywhere?" Sorry for the word but shit. "Sila Kuya naging faithful lang parang ang saya saya na, samantalang ako matagal nang faithful pero hindi naglalast yung happiness" ginaya nito ang tinig niya.

Silly.

"Well.." It's partly true.

"Did he ever say that those who start and finish first shall receive the fullness of His promises way earlier than others?" Tanong nito sa kanya, "May time limit ba na binigay si Lord?"

Wala. Dahil hindi naman si Lord ang nagseset ng limit kundi ang mundo. Because at the first place,  God has already set the time.

"Wala naman hindi ba? Dahil perfect ang timing Niya" Naninikip ang dibdib niya sa naririnig kay Cath. This is what you call a real real real talk.

"It happened to you not because God doesn't favor you but because He wanted to mold you, Puffie. Since ikaw ang pinakamalalim sa inyo, sabi mo, ikaw ang mas sinusubok dahil ayaw ng kaaway na natatalo siya."

Her eyes begin to moist. Realizations started to fill her in.

"Look into the beauty of it, Huffle" she tilted her chin up, "Sa bawat sakit at lungkot, hindi hahayaan ni Lord na mapunta iyon sa wala. Laging may dahilan, laging may patutunguhan"

She bit her lip, "H-How can I do that?" ayaw niyang umo-o lang. Gusto niya makita ang purpose ng lahat ng ito.

"Learn to accept that there are things that out of your control" anito, "Let go of the bitterness and regrets so you can fully embrace the blessing of new beginnings"

"Cath.." tumulo na ang luha niya. Hindi na napigilan.

"Let go of the pride and hold tightly on humility" she smiled and wiped her tears away, " Let go of your own desires and seek His kingdom first since all those things will be added unto you"

"Lastly, don't be afraid of getting hurt at the process because you have a good God who can heal and restore even the deepest wounds, even the darkest past."

Hindi na niya napigilan at niyakap niya ang kaibigan. Inalo naman siya nito. She could actually see the beauty of letting go.

"God wanted you to mature, to love like Jesus and he wanted you to grow, but before that you have to say goodbye and let it go"

"K-Kaya ko ba?"

Pinitik siya ng kaibigan sa noo, "Of course! But, in case you are wondering.. God will fight for you. You just have to let it go"