Aşk Mektupları

Kafka'dan Milena'ya Mektuplar

Sizin F."

Milena ve Kafka'nın beklenen ikinci buluşması haziranın son günlerinde 1920'de Viyana'da gerçekleşti.

"Yanımda yürümüştün Milena. Düşünsene, yanımda yürümüştün. Aşık biri için ne büyük nimet değil mi? Aşık olduğu kadınla yan yana yürümek, yürüyebilmek. Ne büyük saadet, ne büyük nimet... Gözlerine bakmaya cesaret edemese de onun tüm gerçekliği ile yanında olması bir aşığı mutlu etmek için yeterli sebep.

(...)Birden yanımda olmadığını fark ettim; aslında yanımda sayılırdın, vücudumun her hücresinde duyuyordum seni fakat o anki yanımda oluşun birlikte geçirdiğimiz dört günden çok farklıydı ve benim buna alışmam gerekiyordu.

İstasyonda beni uğurlarken yüzünde beliren ifade, olduğu gibi gözlerimin önünde, oturuyordum. Perondaki yüzün şimdiye kadar hiç şahit olmadığım bir doğa olayıydı sanki: Bulutlar önünü kapadığı için değil, kendiliğinden kararan bir güneş gibiydi. Başka ne yazacağımı bilemiyorum.

Senin."

Milena'nın Kafka'ya yazdığı mektuplar hiçbir zaman bulunamadı. Kafka'nın her yazdığı eserde olduğu gibi öldükten sonra mektuplarının da yakılmasının isteği ise yine yerine getirilmedi. Milena bu satırları kendisine saklarsa, bencil olacağını düşünmüştü belki de. Yine de Kafka'nın yazdığı bazı mektuplar, Milena'ya cevap niteliğinde olduğu için onun neler yazmış olabileceği aklımızda canlanıyor.

"'Evet, seni de onu da seviyorum.' diyorsun. Büyük bir dikkatle okuyorum bu cümleyi. Her kelimeye dikkat ediyorum, özellikle de'nin üzerinde duruyorum. Evet, olması gereken bu, öyle olmasaydı sen nasıl Milena olurdun? Ve sen olmasaydın ben ne olurdum? Ancak güçsüzlüğümden mi bilmem, kolaya kurtulamıyorum bu cümleden. Durmadan, tekrar tekrar cümleyi okuyorum ve sonunda bir kez de bu mektuba yazıyorum ki bir kez de birlikte okuyalım, yanak yanağa (saçların yanağımda)."

Milena'nın Kafka'nın yayıncı arkadaşı Max Brod'a yazdığı mektuplardan birkaçı ise kitaplara eklendi. Bu mektuplarda geçen satırlar bile onun Kafka'ya ne kadar değer verdiğini gözler önüne seriyor.

"Alt üst oldum. Frank'ın böylesine hasta olduğunu bilmiyordum ki! Sapasağlamdı buradayken. Bir kez bile duymadım öksürdüğünü; canlı, sevinçli, uykusuzluk çekmeyen biriydi yanımdayken. Bana teşekkür ediyorsunuz sevgili Max, bana ha? Oysa azarlayın beni, burada mıhlanıp kaldığım, onun yanına gidemediğim için çıkışın bana! Mektup yazmaktan başka bir şey yapamadığımdan ötürü gücenmeniz gerekir. Üzüntüden tükenmiş bir haldeyim, ne yapacağımı şaşırmış, bitik bir durumdayım. (Frank'a söylemeyin sakın.) Yazdıklarınız doğruysa, ona bir iyiliğim dokunabiliyorsa, bu benim için mutlulukların mutluluğu demektir.

Bir yerlere gidip dinlenmesi için elimden geleni yapacağım. Daha olmazsa kalkar gelirim Prag'a, birlikte çabalar göndeririz onu. Söylemem gerekir mi? Her şeyi yaparım onun için."

Yaklaşık üç yıl sürdü mektuplaşmaları. Kafka 1924'te ciğerleri vereme daha fazla dayanamadığı için hayatını kaybetti. Milena ise 1944 yılında, bir Yahudi ile evli olduğu için Naziler tarafından götürüldüğü toplama kampında ağır işkenceler sonucu yaşamını yitirdi.

Bu iki güzel kalp ve değerli kalemden geriye, sevgilerinin en nadide kanıtı olan mektuplar kaldı.

"Milena, eğer bana el uzatmazsan dayanabilmem imkansız. Seni kaybetme korkusuyla baş edebilecek cesarete sahip değilim."

Not: Franz Kafka'dan "Milena'ya Mektuplar"ı ve yanı sıra birçok klasik eseri okumak isterseniz ClassicsTR profiline bakmayı unutmayın!