ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ

Κεφάλαιο 24

Η Αυγή  άνοιξε τα μάτια της. Που βρισκόταν; Κοίταξε γύρω της προσπαθώντας να διακρίνει μέσα στο σκοτάδι. Το αχνό φώς του φεγγαριού που κατάφερνε να μπαίνει μέσα από το μικρό παράθυρο που βρισκόταν ψηλά στον τοίχο της επέτρεψε να διακρίνει ένα παιδικό σώμα καθισμένο στο έδαφος, στριμωγμένο σε μια γωνία. Ήταν ένα κορίτσι. Είχε το κεφάλι του ακουμπισμένο πάνω στα γόνατά και τα χέρια τυλιγμένα γύρω από τα πόδια της.

Ξαφνικά το παιδί έδειξε να θυμήθηκε κάτι. Σήκωσε το κεφάλι του και άπλωσε τα χέρια της με τις παλάμες προς τα πάνω. Έκλεισε τα μάτια της και μετά από λίγο πολλές μικρές γαλάζιες  πυγολαμπίδες μπήκαν μέσα από το παράθυρο. Τα μικρά έντομα άρχισαν να στροβιλίζονται με το φως τους να αναβοσβήνει ρυθμικά πάνω από τις παλάμες του κοριτσιού σχηματίζοντας δύο στήλες φωτός. Το κορίτσι τις κοίταξε και χαμογέλασε αχνά. Έκλεισε και πάλι τα μάτια του και κίνησε τις παλάμες της σα να έφτιαχνε μια χιονόμπαλα και οι πυγολαμπίδες σχημάτισαν μια σχεδόν συμπαγή μπάλα φωτός που αμέσως μετά μεταμορφώθηκε σε μια μεγάλη γαλάζια πεταλούδα. Το παιδί έσπρωξε απαλά την πεταλούδα προς το παράθυρο και εκείνη χάθηκε μέσα στο σκοτάδι. Η μικρή έμεινε να κοιτάζει το παράθυρο με αγωνία αλλά μετά απο λίγο ακούμπησε και πάλι το κεφάλι της στα γόνατά της.

  Όταν η Αυγή άνοιξε πάλι τα μάτια της, ο πρωινός ήλιος έλαμπε πίσω από τις κουρτίνες. Το όνειρό της το θυμόταν πεντακάθαρα. Το παιδί ήταν στο δωμάτιο που είχε δει στην ανάμνησή της οτι ο βασιλιάς Νικόδημος κρατούσε την ίδια μετά την απαγωγή της. Μήπως ήταν η ίδια; Είχε τέτοιες ικανότητες;

Στο πρωινό ήταν μόνη της αφού ο Αλέξης είχε φύγει νωρίς για εξάσκηση και οι υπόλοιποι  είχαν φάει και είχαν πάει στις δουλειές τους. Τελείωνε το πρωινό της όταν  ο Αλέξης εμφανίστηκε χαμογελαστός μπροστά της.

"Καλημέρα! Ξεκουράστηκες;"

"Από τι; Αφού δεν κάνω και τίποτα." Μίλησε χολωμένη και ο Αλέξης γέλασε:

"Σήμερα η μέρα είναι καλή. Όπως σου υποσχέθηκα θα σε πάω για να μάθεις ιππασία."

Η Αυγή πέταξε αμέσως την πετσέτα της και σηκώθηκε : " Έτοιμη είμαι πάμε." Ακόμη και η ιππασία ήταν ενδιαφέρουσα μπροστά στην ανιαρή ζωή αυτού του κόσμου.

Για να φτάσουν στους σταύλους πέρασαν μπροστά από τον στρατώνα των φυλάκων του παλατιού. Πολλοί από τους στρατιώτες εξασκούνταν σε μια μεγάλη αλάνα. Η Αυγή κατάλαβε τα βλέμματα που στράφηκαν επάνω της. Οι περισσότεροι είχαν σταματήσει και την κοίταζαν με περιέργεια. Ο Αλέξης τους έβαλε τις φωνές: "Γιατί κάθεστε και χαζεύετε;"

Αμέσως όλοι επέστρεψαν στις ασχολίες τους.

Έφτασαν μπροστά σε μια μεγάλη διπλή πόρτα που το επάνω μέρος της ήταν ανοιχτό. Ένα όμορφο λευκό άλογο έβγαλε το κεφάλι του και ο Αλέξης το χάιδεψε: "Αυγή να σου συστήσω την Νιφάδα. Την έχεις ήδη γνωρίσει βέβαια αλλά από εδώ και εμπρός  θα είναι και επισήμως το άλογό σου."

Η Αυγή θυμήθηκε το όμορφο άσπρο άλογο που της είχε φέρει ο Αλέξης όταν βγήκαν από το δάσος. Άπλωσε το χέρι της και χάιδεψε την Νιφάδα που έμεινε ακίνητη.

Ο Αλέξης άνοιξε την πόρτα και έβγαλε το άλογο έξω ενώ η Αυγή χάζευε γύρω της. Οι ιπποκόμοι πηγαινοέφερναν άλογα στο χώρο που απ'οτι φαινόταν τα εκπαίδευαν. Κάποια φαινόταν ιδιαίτερα ανήσυχα και δύστροπα.

Ο Αλέξης είχε βάλει την σέλα στην Νιφάδα και έπιασε το χαλινάρι για να την οδηγήσει στον χώρο εκπαίδευσης. Εκείνη τον ακολούθησε χαρούμενη που το άλογο της έδειχνε τόσο ήρεμο και υπάκουο.

Όταν μπήκαν στον χώρο εκπαίδευσης εκείνος φώναξε όλους όσους βρισκόταν εκεί να φύγουν  και έτσι οι άντρες άρχισαν να μαζεύουν τα άλογα και να βγαίνουν. Τελευταίο έμεινε ένα γιγάντιο μαύρο άλογο που το τρίχωμά του γυάλιζε. Το ζώο έδειχνε να μην υπακούει στις εντολές του άντρα που το κρατούσε. Ξαφνικά σηκώθηκε στα δύο πόδια του και άρχισε να χλιμιντρίζει. Ό άντρας προσπάθησε να το πιάσει αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Εκείνο έδειχνε να αγριεύει περισσότερο.

Όταν άρχισε να τρέχει αφηνιασμένο προς το μέρος της, η Αυγή πίστεψε οτι εκεί θα ήταν το τέλος της.  Τέντωσε τα χέρια της μπροστά λες και έτσι θα μπορούσε να σταματήσει το δυνατό ζώο και σήκωσε τις παλάμες της προς το μέρος του.

Ο Αλέξης έβγαλε το σπαθί του και έτρεξε προς το μέρος της έτοιμος να την σώσει αν και θα ήταν δύσκολο να προλάβει να την φτάσει πριν από το άλογο.

Ξαφνικά από τα χέρια της βγήκε μια λάμψη. Το μαύρο άλογο σταμάτησε να τρέχει και έμεινε ακίνητο. Μετά από λίγο άρχισε να βηματίζει ήρεμο, ώσπου έφτασε μπροστά της.  Στο μεταξύ ο Αλέξης που είχε φτάσει, κοίταζε την σκηνή σαστισμένος όπως και όλοι όσοι βρίσκονταν γύρω τους.

Αυτό που έγινε μετά τους άφησε όλους άφωνους. Το μεγαλόσωμο ζώο στάθηκε μπροστά στην Αυγή και έσκυψε το κεφάλι του και μόνο όταν εκείνη το χάιδεψε, το ζώο έφυγε ήρεμα με τον εκπαιδευτή του που τους ζήτησε ξανά και ξανά συγνώμη για ότι είχε συμβεί.

"Τι ήταν αυτό;" Την ρώτησε ο Αλέξης ακόμη σοκαρισμένος.

Η Αυγή σήκωσε τους ώμους της: " Δεν ξέρω. Ίσως να έχει να κάνει με το όνειρο που είδα χθες." Του διηγήθηκε το όνειρο αποφεύγοντας να του μιλήσει για τον λόγο που το κορίτσι βρισκόταν στο υπόγειο.

Εκείνος αφού άκουσε το όνειρό της είπε: " Νομίζω οτι άρχισαν να εμφανίζονται οι δυνάμεις σου. Αυτά που βλέπεις ίσως δεν είναι όνειρα αλλά αναμνήσεις που ξεκλειδώνουν τις δυνάμεις σου."