angel and devil love story 《Voltooid》

Deel 4 《de ontvoering》

"Eindelijk ze is wakker." zei Nienke. Ik gilde. "Waarom moeten jullie mij elke dag erger wakker maken?" vroeg ik. "Omdat je elke dag lang slaapt." antwoordde Phaedra. "Jullie staan gewoon te vroeg op." mopperde ik.

"Dat kan ook." zei Phaedra. "Ben je bijna klaar?" vroeg Nienke. "Wacht even." zei Avril. "Mag eerst rustig opstaan?" mopperde ik. "Nee." antwoordde Nienke droog. "Geef me één minuut om op te staan." zei ik. Ik maakte me klaar, deed m'n lunch in m'n rugzak, at een mueslireep en ging naar buiten. Na vijf saaie lesuren en twee uur studie gingen ik, Phaedra en Nienke naar de speelplaats. "Ugh, waarom moest Big vandaag staken?" vroeg Phaedra. "Ja hé, door haar hebben we die twee saaie lessen studie gehad." zei nienke. Ik had opeens het gevoel dat iets niet klopte. Ik voelde een steek in mijn hoofd net zoals toen ik Nienke en Mattheo ontmoette. Ik denk: het zal wel niets zijn. "Ik ga naar huis om te studeren voor de examens." zei ik. "Saaaaai!" zei Nienke. "Ja weet ik." zei ik. Ineens stope er een wit busje vlak voor mijn neus. De deur ging open en een man met een mondmasker en donkere zonnebril pakte me vast en sleurde me in het busje. "AVRIL!!!!" riep Phaedra. Nienke en Phaedra vlogen achter het busje aan. "Avril ik kom er aan." riep Nienke. Nienke klemde zich vast aan het busje. "Baas, er hangt een rare tiener aan onze bus." zei één van de gangsters. "Dan laten we ze gewoon binnen." zei de baas. De baas deed de deur hard open zodat Nienke van de wagen viel. "Oeps!" zei hij en lachte venijnig. Ze bindden me vast, stopten een prop in mijn mond en verdoofden mij. We reden weg naar nergens.

POV Phaedra

Avril is nu al een week vermist. Nienke kwam mijn kamer binnen. "En, heb je al iets gevonden over de ontvoering?" zei ze. Ik schud mijn hoofd. "Hoe kunnen we in hemelsnaam Avril vinden als we niet eens weten waar te beginnen?" zei ik. "Dit is mijn schuld. Als ik de deur van het busje niet had losgelaten had ik ze kunnen achtervolgen." zei Nienke en begon zachtjes te huilen. "Nienke, het is jouw schuld niet." troostte ik haar en gaf haar een knuffel. "Hoe zouden we kunnen zoeken als we niet weten waar te beginnen?" vroeg Nienke. "Vertouwen en niet opgeven." antwoordde ik. "Wacht even!" zei Nienke opeens. "Wat?" vroeg ik. "Ik heb een vriend in de hel die door de ogen van dieren kan kijken." zei Nienke. "Hoezo?" zei ik. "Hij kan de wereld zien door de ogen van dieren en dus ook Avril opsporen!" zei ze. "Nienke, je bent geniaal!" riep ik. "Ja ik weet het." zei Nienke. "Weet je waar die gast woont?" vroeg ik. "Ja, hij wookt ik de hel niet ver waar ik woonde." antwoordde Nienke. "Ik zal wel naar de hel gaan." "Oke en doe voorzichtig."

POV Nienke

Ik ging naar mijn kamer en deed de verf van mijn vleugels af. Ik deed mijn zwarte kledij aan. Ik sprong uit het raam en ging naar de poort. Ik brandde het slot open met mijn duivelsvuur. Oh ja. Vergeten te zeggen. Sommige duivels en engelen hebben een gave. Die van mij is vuur. Ik gebruik het niet zo vaak want ik heb het niet zo vaak nodig. Ik deed de poort open en vloog naar de vriend. Onderweg kom ik mijn oude pestkoppen tegen. "Kijk een wie we daar hebben." zei pester. "Daar heb je nienke de wannabe engel." zei hij. "Laat me met rust, Patrick! zei ik. "Of wat?" drijgde hij. "Ga je me goede manieren leren?" spotte hij en lachtte. "Nee ik ga je gewoon levend verbranden." zei ik. Ik liet mijn brandende vuist zien. Toen liep hij bang weg. Zo, daar zijn we ook van verlost. Ik vloog verder. Ik kwam aan in het huis van mijn vriend. Ik klopte aan. De deur ging open. "Nienke, dat is een tijd geleden!" zei de jongen entoudiast. "Het is 5 dagen geleden, Max." zei ik. "Waarmee kan ik je helpen?" vroeg Max. Een vriendin van mij is ontvoerd en jij moet me helpen haar terug te vinden." zei ik. "En hoe moet ik dat in hemelsnaam doen?" vroeg Max. "Door door de ogen van dieren te kijken." antwoordde ik. "Dus je wilt dat ik mijn gave gebruik?" vroeg Max. Ik knikte. "Ik zal proberen, heb je een foto van haar?" vroeg hij. Ik toonde een foto van Avril. "Ik zal mijn best doen." zei Max. Max zocht naar Avril door de ogen van dieren. "Niks." zei hij. Heb je overal gekeken?" vroeg ik. "In de hemel en in de hel." antwoordde hij. "Kan je door de ogen van dieren kijken op aarde?" vroeg ik. "Ja, waarom?" antwoordde Max. "Wil je eens kijken op aarde?" vroeg ik. Max keek door de ogen van de dieren op aarde. "Ja, gevonden!" zei hij na ern tijdje. "Waar is ze?" vroeg ik. "Ergens in België." zei Max. "In antwerpen." "Wat zie je?" vroeg ik. "Ik zie een donkere kamer met een lamp en een stoel waar Avril op zit." zei Max. Max vertelde me welke straat en huisnummer en ik ging terug naar Phaedra.

POV AVRIL

Ik werd wakker. Waar ben ik? Ik probeerde te bewegen maar ik was vastgebonden met touw. Ik heb een doek voor mijn mond. "De schone slaapster is eindelijk wakker." zei een stem. "Je hebt ons waarschijnlijk al zien aankomen. Nu weet ik het weer. Het zijn de mannen uit mijn droom. "Wij willen jouw gave om de toekomst te voorspellen. Welke gave? Daarvoor hebben we wat bloed van jou nodig. Ik ben enorm bang van naalden. Ik  begon te zweten. Ik spartelde toen ik de man met een naald nazr mij zag stappen. Ineens zag ik Nienke de deur intrappen. Phaedra stond achter haar. Hoe had ze me gevonden? Dat maakt niet uit. Wat uitmaakte us dat ik hoer weg moest. "Wat, hoe hebben jullie onze schuilplaats gevonden?" vroeg de man. "Dat gaan wij niet aan jou lange vieze neus hangen." zei Phaedra. Phaedra maakte me los en Nienke vocht met de baas en de handlanger. We liepen naar buiten. "Wacht! Zien de mensen ons niet?" vroeg ik. "Nee, voor mensen zijn we onzichtbaar." zei Phaedra. "Nu moeten we snel weg." zei Nienke. We vlogen terug naar de hemel en ik ging naar mijn favoriete plek. De poort! Natuurlijk was mijn steen weer gestolen door die Mattheo. Ik ging op de steen naast hem gaan zitten. "Hey." zei Mattheo. "Lang niet gezien." zei hij. "Ik kon er ook niet aan doen dat ik gekidnapped was." zei ik. "Ik kom hier vaak om naar de sterren te kijken. In de hel zijn er geen sterren." zei Mattheo. "Ik vind ze prachtig. zei ik. "Ik vind jou prachtig." zei Mattheo verleidelijk.

TAM TAM TAAAAM! Dit was Deel 4 van Angel And Demon Love Story. Ik hoop dat jullie er van genoten. Wil je weten hoe het verder gaat dan moet je zeker blijven lezen. En dus zie ik jullie snel weer. 👋👋👋

21-03-19
1191 woorden