თითქმის ერთი კვირაა რაც ჩანიოლი დადის ჩვენს სკოლაში და უკვე ყველა იცნობს, დამლაგებლებიც კი. მესმის სიმპათიურია და სპორტული აღნაგობისაა და ლამაზი თვალები აქვს და საყვარელი დიდი ყურები და საყვარლად დაკლაკნილი ფეხები და სრულყოფილი ხმა....ჰომმმ..ჩემს გვერდით აღარ ზის, ვიღაც გოგოს გვერდით გადაჯდა, სულ არ მაინტერესებს სად იჯდება...კლასის ხელმძღვანლად მისტრ ლი დანიშნეს, კარგი კაცია, უბრალოდ უნდა რომ ის ჩემს გვერძე დაჯდეს იმიტომ რომ პირველ დღეს აქ დაჯდა, დღეს დაინიშნა ხელმძღვანელად და მის ბოლო გაკვეთილზე ჩემთან გადმოსვა და მერე გველაპარაკა, ჩანიოლი მერხზე რაღაცას ჯღაბნიდა, ყურადღება არც მიმიქცევია მერე მისი სახელის გაგონებაზე თავი წამოწია და მასწავლებელს გახედა, მისტერ ლიმ ჩამოთვალა მოსწავლეები რომლებსაც დახმარება სჭირდებოდათ, ერთ-ერთი მათგანი ის იყო, რომელიმე კლასელთან ერთად უნდა ემეცადინა. ლიმ თქვა გაკვეთილის ბოლოს დაგაწყვიებთო. ზარის დარეკვის თანავე გვითხრა ვინც ჩამოვთვალე გვერძე მჯდომებთან იმეცადინებთო და ჩანიოლს სახეზე უცნაური ღიმილი დაედო, არ ვიცი როგორი..უბრალოდ უცნაური იყო, ჩანთაში წიგნები ჩავაწყვე და სახლოსკენ მივდიოდი რომ დავინხე რომ უკან მომყვებოდა, შევბრუნდი და ვკითხე რა გინდათქო მან კი მიპასუხა გრაფიკიო, როდის უნდა მოვიდე სამეცადინოდ და სადო, ისააკის გაბრთხილება დამჭირდება....ამაზე არც მიფიქრია..დროზე და დღეებზე რომ შევთანხმდით სახლამდე მომაცილა იმის მიუხედავად რომ არ მინდოდა წამომყოლოდა თქვა რომ უნდა სცოდნოდა სად უნდა გვემეცადინა. დავემშვიდობე და სახლში სწრაფად შევედი.
/ავტორი/
ისააკი ტელევიზორს უყურებდა, ტახტზე იჯდა და მის წინ მაგიდაზე ლუდის ბოთლები და სიგარეტის ნარჩენები იყო, კიდევ თეთრი ფხვნილი ეყარა და დახვეული ფულის კუპიურა ეგდო, ისააკმა ბექიონს მკაცრი ტონით უთხრა აალაგეო და პატარამაც შეწინააღმდეგება ვერ გაბედა. მაგიდა რომ აალაგა მამას გახედა და მანაც მისი საზიზღარი ღიმილით გაუღიმა, პატარას თვალში ავადმყოფია, ყველას თვალში ავადმყოფია. ბექიონის საშველად მეზობლებსაც და მეგობრებსაც დაურეკავთ მაგრამ ისააკს პოლიციაში მაღალი და მნიშვნელოვანი თანამდებობა აქვს, ბექიონსაც ვერავინ შველის..დღეს დაისჯება კიდეც, ისააკმა დაინახა მაღალი სიმპათიური ბიჭი ბექიონთან, ისიც დაინახა ბიჭი როგორ უღიმოდა მის ბინძურ სათამაშოს...სათამაშოს რომელიც მისი ბიოლოგიური შვილია, ისააკს არ აინტერესებს ვინაა მისთვის ბექიონი, მას უბრალოდ მისი სხეული სჭირდება, ახლაც სჭირდება..პატარა ტანის თინეიჯერს მისკენ წევს და წელზე ხელს ხვევს, მის კალთაში სვავს და აკვირდება როგორ უცრემლიანდება თვალები, როგორ ჩანს სიძულვილი მის ცრემლებში, როგორი სუსტია...დედამისივით.
ისააკი ხელებს მის სხეულზე ასრიალებს და პატარას ყელში კოცნის, ბექიონი კი ტირის და ცდილობს გაეცალოს, მაინც ცდილობს. ისააკის ოთახი მალევე ივსება ღრმა სუნთქვის და მისი კვნესის ხმით, სექსის სუნით, მძიმე ჰაერია..ბექიონის ხმამაღალი ტირილი მათი პატარა ქუჩის მაცხოვრებლებსაც ესმით, მისი ვედრება "შეწყვიტე გთხოვ!" , "არ გინდა, მომშორდი!!" , ბევრი "მძულხარ" და ასე შემდეგ, მაგრამ მაინც ვერავინ შველის. ისააკმა როგორც კი დაასრულა უხეშად და მწარედ დაარტყა ბექიონს, ჯერ სახეში, მერე მუცელში, მერე ყველგან ურტყავდა სადაც ხელი მიწვდებოდა, ის კი ტიროდა, ბექიონს მაშინ მოშორდა როცა პატარა უკვე გათიშული იყო, მის ხელებს დახედა და ოდნავი სინანული მოაწვა, მაგრამ სინანული მალევე პირველ სართულზე ვისკიმ წაიღო.
ისააკი ვერ იტანს თავის თავს, ყველაფრის დასავიწყებლად ალკოჰოლს იყენებს, ის ვეღარაფერს გრძნობს, დამოკიდებულია. ისააკი საცოდავი კაცია, და ბექიონსაც აუბედურებს.
