Θα Σε Θυμάμαι (#3 Σαντα Ροζα)

41. • Αλεξανδρα •

Αυτά σκεφτόμουν και δεν κατάλαβα που γέμισε το μπουκάλι και επειδή έτρεχε με μεγάλη ροη έκανε όλη την κουζινα χάλια και δεν έφτανε αυτό αλλά όπως έβγαλα το μπουκάλι έτρεξε κάτω με δύναμη και μετά όλο πάνω μου.Κανωντας με μούσκεμα.Κλεινω γρήγορα την βρυση και βλέπω τα χάλια μου.Παντου νερό.Ειδικα στην αγαπημένη μου μπλούζα.

Αχ ρε Μάριε!Αχ!

«Πάω δουλειά»ακούω την φωνη του Μάριου και γυρνάω τρομαγμένη.Ουτε που κατάλαβα ποτέ βγήκε.

Με κοιτάει σοκαρισμένος.
«Έγινα χάλια...το ξέρω...»λέω και παιρνω μια πετσέτα και σκουπίζω ότι μπορώ.

Με κοιτάει ακόμα.Και ούτε ανοιγοκλείνει τα μάτια του.Μετα κοιτάει πάνω.
«ΜΕ ΚΟΡΟΙΔΕΥΕΙΣ ΤΩΡΑ ΕΤΣΙ;;;;»λέει.

Στον θεο;Δεν ξέρω.Δεν υπάρχει λογική με αυτόν.

«Πας καλά;»του λέω.
«Εσυ δεν πας καλά!Προσεχε λίγο!Ελεος!»λέει και έχει κοκκινησει ολόκληρος και βγαίνει έξω κοπανοντας ότι βρήκε μπροστά του.

Τα έχει χάσει.Τελος.

                                            ***

«Και εδώ είναι που έτρωγε το καλοκαίρι καρπούζι.Κοιτα φάτσα...»λέει η Λαουρα περήφανη.

Μου δείχνει φωτογραφίες της Αγγελικής,της αδερφής της.Την υπερλατρευει.

«Είναι μια γλυκά...»λέω.

Ακούγεται το κουδούνι.
«Πάω εγώ»λέει η Λαουρα.
«Θες βοήθεια ζωή μου;»λέει ο Παρης σαν σωστός πρίγκιπας πάνω σε άσπρο άλογο που είναι.

«Όχι όχι.Θα τα ετοιμασω εγώ και θα τα φέρω»λέει εκείνη και τρέχει να ανοίξει στον πιτσαδόρο.

«Ο Στεφανος;»λέω.
«Έχουν πάει την Ξενια σινεμά»
«Με τον Σωτηράκη;»ρωτάω.
«Πάντα με τον Σωτηράκη»λέει.Σωστα.
Ξεκολανε και ποτέ αυτοί.

«Εσυ;Όλα καλά με τον Στέλιο;Εννοώ Λογικο θα ήταν να τον σκέφτεσαι ακόμα...»λέει παιρνωντας το ύφος του αδερφού που παιρνει πάντα σε εμένα.

Όχι ότι έχω παράπονα.

Και η αλήθεια είναι ότι με αυτά και με αυτά δεν είχα χρόνο να σκεφτω τον Στέλιο.Δεν τον αγαπούσα και ολας.Με πλήγωσε ναι αλλά είχα πιο σημαντικά πραγματα να ασχοληθώ.

Μαριος π.χ.

«Όχι.Τελειωσε με αυτόν...»λέω.
«Ωραια.Χερομαι.Ο Μαριος πως και δεν ήρθε μαζί σου...;»ρωτάει.
«Με κάποια θα έβγαινε νομίζω...»λέω.