•●Buhay SSC●•

○●3●○

Umaga na't papunta na ako sa classroom namin, nakita ko si Kurt sa labas ng room nila kaya nung dumaan ako nagkaron ako ng tsansa na tignan sya. Hays ang hirap ng life pag may crush ka.

Habang nagtatagal kami sa classroom mas naging close ako kila Precious, Eunice at Kazumi. Nasa point na minsan 'di ko na nakakausap si Angel, pero sana hindi niya yun damdamin, kasi ayokong mag away kami, knowing she's one of my close friends, ayoko siyang mawala.

Nalaman ko lang rin na magka M.U. sila Evan at Kate. Wow, sa totoo lang 'di ko yun inexpect kasi lagi silang magkalayo pero sabi nga rin nila expect the unexpected diba. Mag sesecond quarter na kami kaya ibig sabihin nun na magiibang grupo na kami sa A.P. Sad, di ko na makakausap regularly yung tatlo.

Umupo ako sa upuan ko at tumingin si Angel sakin then lumingon siya sa likod. Specifically, lumingon siya kay Sophia, then sinabi niya:

"malayo na satin si Sophia..", malungkot niyang sinabi at tumingin sa desk niya.

Napatingin na lang ako sa singsing na nasa kamay ko. Nung nagkaclose kami nila Sophia at Angel, Bumili si Angel ng tatlong magkakaparehong singsing. Yung isa sa mga singsing na yun, yun yung suot-suot ko.

Naaalala ko pa nung binigay samin yun ni Angel. Nung una sinabi ko na ilalagay ko lang sa pencil case ko yun pero sa huli, sinuot ko rin. Ang saya ko nung natanggap ko yun kay Angel, pero seeing now na 'di na rin naman gaanong kaclose samin si Sophia, I don't see the reason to why I still have to keep it on. Dahil yung mga singsing na yun binili para saming tatlo. Para ipakita yung pagkakaibigan namin. Pero ngayon 'di ko yun makita, nakikita ko si Sophia iba na yung kinakausap at wala akong makitang singsing na nasa kamay niya. Kaya naisip ko na lang..

.

.

.

"Tayo paring tatlo diba?"

.

.

.

"Masaya ka parin naman samin diba?"

.

.

.

"Mag kakaibigan parin tayo diba?"

.

.

.

Mga tanong na alam kong hindi niya masasagot. Pero masaya ako na masaya rin siya sa iba niyang kaibigan. Natatawa ako kasi kinekwento ko na parang magjojowa kami.

Pero sa totoo lang kasi..

.

.

.

Mas masakit bumitaw ng kaibigan kesa sa ka-ibigan.

Yun yung isang rason kung bakit wala akong pake kahit malaman pa ng crush ko na crush ko sila. Kasi crush lang naman sila, maliit lang yung persyento na binibigay kong oras sa kanila. Such heartbreak is something I can't feel, kasi kahit gaano ko man katagal nagustuhan ang isang tao ay mabilis akong maka "MOVE ON", as they say it.

Pero unfortunately, 'di ako ganun sa mga kaibigan ko. Kasi importante sila sakin. They're a bridge to another kind of my happiness other than someone from another country. Matatawag mo silang HAPPY PILL ko. Tulad lang rin ako ng ibang mga teen na gustong magkaron ng mga kaibigan kahit papano.

Pero I should just forget about it. It seems na 'di na rin naman kami na fofocus kay Sophia eh. Kaya kinalimutan na lang talaga namin yung pagkalayo niya sakin. Like I said kanina, ayokong makaaway si Angel in any way possible.

Pero I think my resisting to telling her the truth about herself somehow made a hole for me to hate her.

Tapos nangyari nga.

I did something that broke us apart.

A/N: HEY GUYSS,, oo alam ko, drama lol, dami ko english dito pati ako napagod sa kakatype, anyways baka kasi may mga nagaalala kung may isispill ako na DI ALAM NG SEBEN JOULE, kaya lahat ng cheberut dito talagang alam na ng seven joule...ata ewan ko talaga, sure naman ako na alam nila lol anyways bornday ngayon ni cruxx pero di ko sya makikita...sad pero happy talaga lol lam pake kung birthday niya...nde sabi sabi ko lang yun hahaha anyways happy sunday na lang sa makakabasa neto:))