♥️Ανταγωνιστική Αγαπη♥️

κεφάλαιο 32

Ι: Λοιπον δεν μας είπες γιατι ήρθες? Και τοσο ξαφνικα?

Μαρκ: Μεγαλη Ιστορία... Λοιπον απλα το μονο που θα πω ειναι πως η ξαδέλφη μου θα παντρευτεί και να μας κάλεσε οποταν ήρθαμε ετσι μεχρι τον γάμο!

Π: Δηλαδή θα φύγεις παλι??

Μαρκ: Ετσι νομίζω!

Ι: Μα γιατι?

Μαρκ: Δεν ξέρω...

Μαριαν: Και για ποσο καιρό μιλάμε πως θα μείνεις

Μαρκ: Λιγο λιγοτερο απο ενα μήνα απο'τη γνωρίζω

Ι: Και το σχολείο???

Μαρκ: Τα κανόνισε η Μαμα μου θα έρχομαι στο δικο σας για οσο διάστημα ειμαι εδω και αργοτερα θα επιστρεψω στο κανονικό μου σχολειο!

Π: Ωραιαα!

Ι: Λοιπον και όσο καιρο θα μείνεις θα τον περασουμε τέλεια σαν τον παλιο καλο καιρο!

Μαρκ: Εγινε!...

Μαριαν: Και που θα μείνεις?

Μαρκ: Σπιτι σου! Μαζι με τον Γιώργο στο δωματιο του!

Π: Αρα θα εισαι και το γειτονική μας!

Ι: Τελεια!... Τι λετε τωρα παμε στο σπίτι μου?

Μαρκ: Αμε γιατι οχι?!

(...)

Λιγες μερες μετα τον διαγωνισμό χορου

Καναμε προβες με τα αγορια βρηκαμε χορογραφία και τραγουδι δουλέψαμε αρκετα σκληρα μερα σε αυτες της λιγες μερες ταυτόχρονα ομως μαζι με τον Μαρκο. Οι μερες περασαν γρήγορα και διασκεδαστικα βρισκόμασταν ολοι μαζι σαν τον παλιο καλο καιρο μιλούσαμε για τα παλιά, βλέπαμε βιντεακια μας και φωτογραφίες μας σαν ολα αυτα να ηταν χθες (και ημουν η πιο γλυκια απο ολους μικρη😁🙄)και ομολογώ πως τωρα κατάλαβα πως μεγαλώνω, μεχρι τωρα δεν το επερνα στα σοβαρά.

Πρεπει να βρω τι σκατα  επιτέλους θα γίνω οταν τελειώσω το λυκειο! Δεν ξερω ΚΑΝ τι να σπουδάσω  και ο χορός αποτελεί μονο ενα χόμπι δεν μπορώ να ζήσω χορεύοντας,θα πεθάνω...βρίσκομαι σε μεγάλο προβληματισμό τοσα χρονια ζω με τους γονείς μου πως τωρα θα ζησω μόνοι μου? Γιατι το εχω βάλει σκοπο μολις κλεισω τα 18 θα βαλω ποδι απο αυτο το ηλιθιο σπιτι μου που δεν βρισκεις ποτε την ησυχία σου θα παω και θα βρω ενα σπιτι με την Παολα γιατι το υποσχέθηκε η μια στην αλλη απο τοτε που ειμαστάν παιδια! Τελος πάντων ας προχωρήσουμε λιγο μπροστα....