douche-scene

2 0 0
                                    


Ik stap langzaam uit mijn kleren en kijk keurend in de spiegel. Ik denk aan de twee koeken die ik na een fikse huilbui heb opgegeten. Mijn ogen glijden naar mijn buik. Dat worden een paar boterhammen minder de volgende maaltijden. Mijn ogen gaan een stukje naar boven. C-cup, ik vind ze oké. Misschien vind ik het soms een beetje te groot, maar liever dat dan helemaal niets hebben. Mijn ogen gaan verder naar mijn gezicht. Ik zie lege, nietszeggende ogen. Ik staar er een tijdje in en kijk dan naar mijn neus, die is normaal. Mijn lippen zijn droog en gebarsten. En dan de puisten, de puisten... ja, dat blijft een probleem.Duizenden afgunstige gedachten flitsen door mijn hoofd en ik sluit krampachtig mijn ogen in een poging tot ze te doen verdwijnen.

Plots wou ik niets meer van de spiegel weten, ik draai me met gesloten ogen om en stap in de douche. Ik draai de kraan open en spring geschrokken weg van de ijskoude straal die op mijn lichaam neerkomt. Ik probeer de straal zoveel mogelijk te ontwijken terwijl ik naar de temperatuurknop reik en er een fikse draai aan geef. Het water wordt langzaamaan warmer en ik ga er onder staan. ik blijf een paar minuten met gesloten ogen onder het dampende water staan. Daarna pak ik de shampoo en begin mijn haar in te zepen. Het zachte, schuimige gevoel van de shampoo kalmeert me een beetje.

Ik blijf nog een halfuur in de douche staan tot mijn mama ongeduldig op de deur klopt en roept dat ik te veel water verspil. Ik draai het water uit en veeg met mijn arm over het doucheglas dat inmiddels helemaal bedampt is. ik schuif de douche open en een vlaag koude lucht komt me tegemoet. Ik ril en sla vlug een handdoek rond mijn lichaam. Ik loop weer voorbij de spiegel en zie hoe rood mijn benen zijn. Verbaast blijf ik staan en open mijn handdoek. Mijn hele lichaam is rood en verbrand. Ik was te diep in gedachten verzonken om te beseffen dat het water te warm was. Ik droog me vlug af en ga naar mijn kamer. 'mama, de badkamer is vrij!' roep ik naar beneden. Na die woorden begin ik terug te studeren.

losse scenesWhere stories live. Discover now