"ကိုကိုလို႔ေခၚေလ"

"ဘာ!"

"လန္႔လိုက္တာကြာ။ေဘးနားထိုင္ေနတာဘဲ တိုးတိုးေျပာလည္း ရပါတယ္။ကိုယ္နားမကန္းေသးပါဘူး။ကိုယ္ကေခၚရအဆင္ေျပေအာင္လည္းေျပာရေသးတယ္"

ဘာအဆင္ေျပေအာင္လည္း ဒါသက္သက္လုပ္တာ ကိုကိုလို့ေခၚစရာလား လံုးဝမေခၚပါဘူးေနာ္

"ခင္ဗ်ားနာမည္ကpark chanyeolဆိုေတာ့....."

"Chan hyungမဟုတ္ေသးဘူး Yeolလို႔ေခၚမယ္ဆိုရင္ေရာ"

"Hyungတပ္ေခၚေလ ကိုယ္မင္းထက္အသက္ႀကီးတယ္"

"Hyungမတပ္ခ်င္ပါဘူး။ဒီတိုင္းyeolလို႔ေခၚတာဘဲေကာင္းတာ"

"ကဲ hunnieသေဘာဘဲ။ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ကိုအခုကစျပီးခင္ဗ်ား၊ဟိုလူျကီး အဲ့လိုမ်ိုုးေတြမေခၚရဘူး"

"ေခၚရင္ေကာဘာျဖစ္မွာမို႔လဲ"

"Hunnieကေလ ကိုယ့္ကိုေတာက္ေလ်ွာက္
္ျပန္ေျပာေနေတာ့တာဘဲ။ကိုယ္ဆံုးမမွရေတာ့မယ္ထင္တယ္
ဟင္"

"ဘာကိုဆံုးမမွာလဲ။ခင္ဗ်ားကက်ေတာ့္ထက္အသက္ဘဲျကီးတာေလ။ဘားမွမွမေတာ္တာ"

လူလာၿပီး ျဖဲေျခာက္ေန။သူ့ကိုေၾကာက္မယ္မ်ားမွတ္ေနလားမသိ

"ကိုယ္႔ကိုမေၾကာက္ဘူးလား"

ဒီလူ႐ူးေနတာလားဟ။ဘာေတြေလ်ွာက္ေမးေနလဲမသိဘူး

"မေၾကာက္ပါဘူး။ေယာက်ာ္းခ်င္းေလေၾကာက္စရာမွမ႐ွိတာ"

"က်ီ "

ေျပာေနတုန္းတန္းလန္း
ရုတ္တရက္ကားကိုလမ္းေဘးထိုးရပ္လိုက္တာေၾကာင့္
ေဘးလွည့္ၿပီး ရန္ေတြ႔ဖို႔အလုပ္ နီးကပ္လာတဲ့မ်က္ႏွာေၾကာင့္ မ်က္လံုးကိုေယာင္ယမ္းၿပီး ပိတ္ခ်လိုက္တယ္

"ကိုယ္ကဘာလုပ္မွာမလို႔ မ်က္လံုးကိုပိတ္လိုက္တာလဲ"

နားနားကပ္ၿပီး တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္တဲ့သူ႔အသံက ဘာလို႔ဒီေလာက္ဆြဲေဆာင္မႈ႐ွိရတာလဲ။

"အ႐ူးေလး မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္အံုး အတင္းပိတ္မေနနဲ႔"

အား႐ွိီး ႐ွက္လိုက္တာ မ်က္လံုးကလည္း ဘာကိစၥပိတ္သြားရတာလဲ။

ေနာင္တတို႔အလြန္(နောင်တတို့အလွန်)Where stories live. Discover now