de zoektocht naar mezelf

deel 1

Sarah komt net terug van vakantie. Na 6 weken vrij moet ze weer terug naar school. Vorig jaar, 1 vwo, was het te lastig, dus moet ze naar 2 havo. Een nieuwe klas, nieuwe gezichten.

Hopend op een beter jaar hoopt ze dat de gebeurtenissen van vorig jaar niet verspreid zijn over de hele school.

Maandag ochtend na de vakantie stap ik op de fiets. Nog na denkend over mijn vakantie in Australië dagdroom ik weg. De warmte, de rust en het weg zijn van hier, op deze verschrikkelijke weg naar school...
"Kom op saar" zegt ik tegen mezelf, "even positief blijven, wie weet is het wel een top klas!" Mn moed zakt me in de schoenen. Ik wil niet, maar ik moet wel. Van mn ouders, omdat ik anders weer af zak. Zucht....

Aangekomen op school loop ik naar mn kluisje. Niemand schreeuwt of gooit wat, een opluchting. Ik check mn telefoon, geen bericht, jammer. Ik pak mn boeken bij elkaar, kijk of ik alles bij heb en loop naar het lokaal. Het is de 1e schooldag, dus we zullen niet veel doen.
Lopend door de gang denk ik na, over vorig jaar, hoe het toen was. "Ik wil weg hier" zeg ik in mezelf. "Ik wil hier niet zijn, zonder vertrouwde mensen, zonder mensen die om me geven. Ik wil weg" Even denk ik na om mn tas te pakken en keihard weg te sprinten terug naar huis. Maar ik her pak me en loop door. Ik moet bij het achterste lokaal zijn van de 3de verdieping, het verste lokaal in de school. Een heel eind lopen.
Uit verveling kijk ik op mn telefoon. Het is dood stil in de gang. Ik merk het nu pas op, ik was weer zo met mezelf bezig. Ik kijk weer op mn telefoon, kijk naar de tijd.
"Shit!" Denk ik." Het is al kwart voor 9" rennend naar het lokaal bedenk ik me het. Op de 1e dag te laat en dan nog wel omdat ik me verslapen heb.

Bij het lokaal aangekomen kijk ik snel in de klas. De klas zit propvol en er staat een tafel achteraan voor mij. Ik kijk vooraan en zie een docent, mn mentor. Een mentor die ik niet wilde. Ik weet nu dat ik echt in de problemen zit. Ik trek langzaam de deur open. Voor ik binnen ben hoor ik mn naam al. "Sarah" roept mn mentor. De hele klas ligt in een deuk. En ik? Ik sta verstijfd in de deuropening, niet wetend wat ik nu al had veroorzaakt.....