He Never Exist

NASAAN AKO?!

Chapter 1

Pagdilat ng aking mga mata nasa tabing kalsada ako. Nakakahiyaaaa >.< nakahiga pa ko sa lapag ng kalsada. Pero bakit andaming pulis? Anong nangyayari?

"Miss? Bu-buhay ka?" Tanong ni mamang pulis. Srly kuya? SYEMPRE BUHAY AKO NAGISING NGA AKO DIBA?

"Mamang pulis anong nangyayari bat andaming pulis? Tsaka bat ninyo po ako tinatanong na buhay ako?" Balik na tanong ko sa mamang pulis

"Miss may nakakita po kasi sa inyong nakabulagta sa kalsada kaya akala po namin patay na kayo" paliwanag ng pulis

"Ay mamang pulis di pa po ako patay. Tsaka kuya nasaan po ako?" Tanong ko sa mamang pulis. Napansin ko paalis na yung ibang mga pulis nang nalaman nilang buhay ako.

"PO3 KATAKUTAN HALINA!" sigaw ng isa pang pulis. Kaya napatingin kami. Nang nakabawi na kami nagtanong ako ulit.

"Baka lasing lang ata yung babae nung nakakita mare kaya akala ng mga pulis patay na siya" bulong-bulongan ng mga aleng na sa tabi ng crime scene daw. Grabe may mga kulay yellow pa yung paligid ah alam niyo yun kapag may namamatay? Srly ate magbubulongan kayo pero rinig ko.

"Kuya nasaan po ako?" Tanong ko ulit.

"Ija nasa Aragon ka" pakasabi ni kuya umalis na siya kaagad at sumakay sa police mobile.

"Sa aragon? Hayst.. Nasaan ako?" Tanong ko sa sarili. Nakita ko ang kwintas na hugis puso nakasabit na  pa pala ito sa leeg ko. Nalilito nako huhuhu paano na ko makakauwi ng kalsada nitooo T^T

~krooooookkk kroooook~~~~

Nagugutom nakoooo saan ako kakain? Napalingon ako ayuuunn!! May mall huhuhuhu nagugutom na talaga ako. Kinapa ko ang bulsa may peraaaaa huhuhu thank you God!!

Pagkatapos kung pumasok ng mall nakita ko angggg MC JOLLIBEEEEE! Naglalaway na ako. Kaya kaagad akong pumunta sa counter at mabilis na nagorder. Nang natapos ako kumain may napansin ako sa katawan ko

"Teka? Pa-payat nako?!" Di ko sinasadyang mapasigaw nagpeace sign nalang ako sa mga kumakain tsaka ngumiti.

"Sorry po" sabi ko nalang. Ano ba kasing nangyayari? Panaginip lang ba to?! Kinukot ko sarili ko WAAHHHHH ang sakittt >.<  pero nakakatuwa. Kaya napagsayahan kung maglibot libot. Habang patingin tingin ako nahagip ko ang isang lalaki at babae nasa National book store. Sina ma-maxpein at Deib Lohr? Nawindang ako nang naramdaman ko na titingin sila nag iwas ako kaagad ng tingin. Namimili si taguro ng notebook at sinusuri ito kung maganda ba ang kalidad nito. (Remember this scene guys? - author). Alam ko eh, alam kung anong itsura nila. Promise alam ko talaga kasi syempre sa facebook nakita ko yun!.

ANO BANG NANGYAYARI??!!! HA? Nakakawindang!!! sa sobrang windang ko nagdesisyon akong pumunta sa isang amusement park. Para malibang ako at mahimasmasan.

Nakakastress na to ewan nang nakakita ako ng amusement park pumaroon agad ako. At nang nakapasok ako.

"Siguro imagination ko lang to! Oo tama" tumango tango ako.
Nang nakakita ako ng bench napaupo ako. Naiistress nako huhuhuhu T^T

Napatingin ako sa malayo. Nang laki ang aking mga mata sa nakikita ko si Aemie at si Ezekiel? Nakita ko natapon kay zeke yung ice cream. Napapikit ako sa mga nakita ko. Alam ko din tong scene na ito yung may sumusunod kila zeke at ito yung honeymoon nila sa amusement park. Alam ko rin kung anong itsura nila nagsearch ako noon dahil isa ang 'My husband is a mafia boss' ang paborito kong kwento ko yanajin. Anong mundo ba ang napasukan ko at lahat ng wattpad characters ay nakikita ko. Nasaan ba kasi ako huh? Huhuhuhu balik niyo nako sa bahay okay lang kahit asarin ako ni Sage huhuhu basta ibalik niyooooo kooo. Pinaglalaruan ata ako ng tadhana eh.

Dear tadhana, please be good to me naman please naman oh kasi di na nakakatuwa. Di ko alam kung baliw na ko o matino pa ba ako. Alam ko namang dreams to ng mga wattpaders katulad ko pero nakakaloka lang kasi dibaaa??? Nasaang dimension bako? Huhuhuhuhu uwing uwi nako huhuhuhu

Una nakita ko sina maxpein at Deib lohr pagkatapos ngayon naman sina aemie at zeke.

"Ibalik niyoooooo nakooooo huhuhuhuhu" naiyak na ko sa sobrang pagkalito, lungkot at iba pa. Mix emotion ang nararamdaman ko pero nangingibabaw parin ang lungkot. Siguro kasi nangangamba ako baka di ko na makita yung mga taong mahal ko. Yung mga taong natitirang tanggap ako sa dahil sa pagiging natural na ako. I missed them so much huhuhuhu >.<  Napatingin ako sa liwanag na nanggagaling  sa dibdib ko.

~~~~~~~~~~itutuloy~~~~~~~~~
Huhujuhu sana pagtiyagaan ninyo po ang ginawa kong storya. Isinulat ko po ito dahil sa kagustohang nakapunta sa wattpad world. Salamat sa nagbabasa at mababasa (^_____^)