*Xiumin POV*
"Hon"
Agad kaming napalingon ni Sehun kay Pamela...
Agad kaming nakatinginan na dalawa..May narinig ba si Pamela?
"Ano ang dapat ko malaman?"
Bigla akong kinabahan... Sasabihin ko na ba sa kanya? Pero hindi ko kayang sabihin...
Napabuntong hininga si Sehun... Alam nyang nahihirapan ako ngayon...
"Hon....Kasi~~~~~"
"Mommmmmmmmmmmy"
Napalingon kami sa taas... Nakita namin si Violet na umiiyak..
Umakyat pataas si Pamela... Buti nalang...
"Hyung.....nakaligtas ka"
sabi saakin ni Sehun..Oo nga nakaligtas ako pero kailangan ko na sabihin sa kanya... But not now... Kapag naayos ko na ang lahat.... pag sinabi kong lahat as in lahat...
Sumunod ako sa taas kasama si Sehun...
Naabutan naming umiiyak si Violet...
"Why Fairy?"
tanong ko sa kanya...
"Daddy BaoBao... Don't leave me... please"
"Of Course"
"Promise?"
Nginitian ko lang sya... I can't promise... Sooner or later... Iiwan ko din sila... Sa ayaw at sa gusto ko... Iiwan ko din sila...
"Daddy... Tabi ka po saakin matulog?"
Tumingin ako kay Violet at kay Pamela...
"Okay lang hon... Kami nalang ni Iris ang magtatabi"
"Yeheyyyy"
tuwang tuwa na sabi ni Violet...
"Bakit ka nga pala umiyak kanina Fairy?"
tanong sa kanya ni Sehun..
"Kasi po Tito.. Napanaginipan ko po si Daddy na iniwan nya kami nila Mommy... He died daw po... waaa~~It's creepy"
tinignan ako ni Sehun...Well.nagkatingin kami...
May mga meaning ang tinginan naming dalawa...
Gusto ko umiyak ng umiyak... pero ayaw.ko ipkita... Gusto ko umiyak kasi ayaw ko silang iwan.. Mahal na mahal ko ang pamilya ko.. Mahal na Mahal...
Kung wala lang akong butas sa puso.. Malamang magagawa ko lahat ng gusto ko..
hindi na ako iinum ng gamot na patago at higit sa lahat makakasama ko si Pamela at ang mga anak namin habang buhay..
Pero sadyang maikli lang ang buhay.. Hiniram ko lang ang buhay na ito at kaialangan ko din isuli...
Kapag nakarating na kami sa Korea.. I will tell her the Truth.. No we will tell her the truth...
wala ng lunas ang sakit ko.. Noon pa lang binigyan na ako ng taning...
Noong una tanggap ko kasi wala.pa.si Pamela at ang mga bata sa buhay ko..
Pero... ng dumating sila.. ayaw ko mwala... ayaw ko.silang iwan...
gusto ko maging mabagal ang takbo ng oras... Gusto kong mag stay...
Pero ang lahat ng yun ay hindi mangyayari...Lahat nakaplano...Planado na ng diyos...
Masaya ako kasi alam ko na may magaalaga na kay Pamela.. Nagkaayos na kami..
Iiwan ko na sa kanya ang Pamilya ko...Ang pamilya nya dapat..
Oo kay Suho... Sinabi ko sa kanya ang tungkol sa sakit ko... Nagkausap kami...
Pero.hindi nya alam na anak nya si Iris at Violet...
hahayaan ko na si Pamela ang magsabi nun...Kahit wala na ako kapag sinabi nya ang katotohanan lagi naman ako nasa tabi nya...
Babantayan ko sya kahit wala na ako...Kahit hindi nya na ako makikita...
Mahal na mahal ko si Pamela...
I hope.... Makakayanan nya kapag na wala na ako...
Sana matanggap ng kambal ang tunay nilang ama..
Sana...sana...kayanin nila...
Gusto ko pa i-extend ang buhay ko para masilayan ko ang anak ko..Ang tunay kong anak...
sorry anak kung hindi mo na masisilayan pa si Daddy pero mahal mahal.ka ni Daddy kahit hindi ka pa lumalabas...
Lumapit ako kay Pamela at yumakap...Then I'd whisper...
"I love you"
then bumagsak na ako..Nagdilim na ang paligid ko..
Wala na akong makita... then I fell sleep... But before that.. I heard my daughter Violet Crying...
