The Girl Named Mirovi [Completed]

Chapter Ten

Chapter Ten
         
          
"I feel different." Sabi ko kay Azen habang nagmamasid sa paligid.

"Naging klaro kasi ang pagtingin mo sa paligid." Paliwanag niya.
         
          
Kumurap-kurap ako bago inayos ang glasses na nahuhulog sa ilong ko. Ang sakit sa ulo. Pero klaro nga lang ang lahat. Yung kaninang di ko makita ng maayos sa sobrang labi ay nakikita kk na ng maayos. It's really worth it.

I bought three kinds of glasses. Yung isa ay square, may nerdy like at isang normal na ginagamit ng mga bumibili. Sinamahan ako ni Azen magpacheck up at bumili kanina lang. Pinilit pa nga niya akong bumili ng contact lens na ginawa ko. In cae of emergency lang. And right now, I'm wearing the normal glasses.
         
          
"Bagay sayo yung salamin mo." Puri niya.

"Lumalaki ilong ko sa salamin." Kusot ilong kong reklamo.
         
          
Tumawa siya. Nasa bench kami nakaupo sa loob ng mall. Nahilo kasi ako sa pagsuot ng glasses. Nahalata niya kaya nag-aya siyang maupo. Bigla ko rin natandaan yung sasabihin ko sa kanya ng makarelax ako.

It's actually about my stay in America. Gusto akong makapiling ni Lolo, lalo na't girl version ako ng unico hijo niya na si Dad. I don't blame him. Namatay si Dad na wala man lang goodbye sa aming lahat na natira, kasama niya sina Mom at ang apat na kapatid ko.
         
          
"Sinabi sa akin ni Coby na aalis ka raw after ng exam natin." Sabi niya.

Ngumiwi ako. "I was about to bring that topic up."

"Yahoo! Naunahan kita!" Masayang kantyaw niya.

"Azen Orzina, don't give me that fake enthusiasm." Seryosong saway ko.

Nawala ang ngiti niya. "Eh anong magagawa ko? Aalis ka at maiiwan ako, Mirovi."

"I want you to wait for me."

Napatingin siya sa akin. "Ha?"

"You heard me." Sagot ko. "I know its selfish, but I want you for myself only. But thinking about it, three years is painful."

"Mirovi, kaya ko."

Umiling ako. "We can't put a dot on that sentence, Azen."

"Alam ko. Pero wala naman tayo eh. Manliligaw pa lang ako."

Tumawa ako. "Maybe after three years."

"Malay mo." Nakangiting sabi niya. "Saka nahintay kita mag-open up ng two years. Paano pa kaya ang three years?"

"That will be different. Wala ka sa tabi ko."

"I'm always here, you know." Sabi niya sabay turo sa gitnang dibdib niya kung nasaan ang puso niya.

"Cheesy." Komento ko.

"Seriously. Three years lang yun. Ang di ko matatanggap ay lifetime. I can wait for you for three years basta babalik ka."

"Oo naman. I promise." Sabay pat ko ng ulo niya.

"Ayon." Sabi niya na nakangiti.

"Matanong nga kita."

"Hmm?"

"Nung sinabi mong di ako pwede mag-apply na gf mo, what did you mean by that?"

Ngumiti siya. "Reserved na kasi para sayo."

"Oh."

"Ang plano ko kasi ay iparealize sayo ang feelings ko. Kung di tatagis, aamin ako at manliligaw ng sapilitan."

"Thanks God narealize ko agad na mahal kita."

"Bakit naman?"

"Baka kasi gawing joke ng utak ko ang panliligaw mo."

"Ang sama."

"Totoo yun."

"Halata naman. Sa ugali mong yan. Tapos kung aalalahanin natin yung ginawa mo kay Derek..." Tapos pumalatak siya ng tatlong beses.

"Shut up." Pero tinawanan niya lang ako.

"Pero Mirovi, kung makahanao ka roon ng lalaki, sabihin mo lang."

"Ikaw nga tong dapat kong sabihan niyan eh."

"Minahal kita for five years, and that won't change."
         
          
Tinitigan ko siya. This guy...

Tumayo ako at pumunta sa harap niya. Tiningala niya ako. Di ako umimik pero hinalikan ko siya sa noo bago naglakad palayo sa kanya.
         
          
xxx
         
          
"Ayos ka lang, Miro?" Tanong ni Coby na nakaupo sa tabi ko.

Tumango ako. "Just fine."

"Yan parati sagot mo simula ng tanungin kita nung last week." Kunot noong reklamo niya. May pag-aalala sa tono na ikinangiti ko.

"I'm fine, Coby." Assure ko.

Tinitigan niya ako." You told Azen your flight?"

Umiling ako. "Nope."

"You dimwit."

"I'm average for your information."
         
          
Yeah. Di ko sinabi kay Azen. Di ko alam bakit. Basta feek ko lang na di sabihin sa kanya. Maybe because I don't want him watching me turn my back on him and walk away like it's the most casual thing in the world to do.
         
          
"Paging Mirovi Rovano Ortiza, please be in standby and wait for Azen Orzina. Again, paging Mirovi Rovano Ortiza, please be on standby and wait for Azen Orzina. Thank you."
         
          
Nagtinginan kami ni Coby bago parehas na humagalpak ng tawa. Classic Azen. He will do everything to make me smile.
         
          
"Traitor." Lumingon ako sa likuran ko. Nandoon siya, hinihingal habang nakatingin sa akin ng masama. "Di ko pa malalaman na departure niyo ngayon kung di sinabi ni Kenji."

"I forgot to bribe that cousin of mine." Sabi ko na nakangiti sa kanya. "Enjoyed the sprint?"

"Hindi." Sagot niya na lumalapit. "Bat di mo sinabi?"

"Baka maiyak ako."

Natahimik siya. "Dapat di na ako pumunta."

"Ayos lang. Baka di ka makatulog pag di mo ko makita sa huling pagkakataon."

"Ikaw ah. Conceited ka na."

"Mana sayo."
         
          
Tapod nagtawanan kami. Just like the old times. The normal thing we do.
         
          
"Miro, time to go." Sabi ni Coby.

Tumango ako. "I'll be there." Tumingin ako kay Azen at ngumiti. "Paano ba yan? Kailangan ko na umalis."

"Ingat kayo. Fly you high daw sabi ni Riprid."

"Yeah yeah. See you after three years, Azen the overlander."

"After three years." Sabi niya na nakangiti pero halata mong malungkot siya.
         
          
Tumalikod ako, suot ang bagpack ko at naglakad papunta sa entrance. Huminga ako ng malalim at nagbuntong hininga. God. My eyes sting and there's a big lump on my throat. Di ko siya matiis.
         
          
Di ko siya natiis.
         
          
Hinubad ko ang bag ko ay ibinato kay Coby na napangiti bago ako agarang tumalikod at tumakbo kay Azen na palayo.
         
          
"Azen!" Sigaw ko ng pangalan niya.
         
          
Humarap siya sa akin mula sa pagkakatalikod. I gave him a bone crashing hug. My chest hurts because it bumped hard to his, but I couldn't care. I can't give a damn. All I want is to feel the warmth one last time from this guy I'm hugging right now.
         
          
"Miro-"

"Wait for me. Don't shed a tear after I turn my back on you. You can call me Miro too, because I know you want to call me that since a long time. And alway remember, I love you so much and I'll come back for you."
         
          
Kumalas ako sa yakap at tumakbo pabalik sa entrance ng tunnel. I heard him shout 'I love you too!' before I entered the tunnel. I wiped my tears and straightened up.

I'll come back because he'll be waiting for me.
         
          
         
          
//20.49;09.10.19