"မင္းေျပာတာလည္း ဟုတ္တာဘဲေနာ္"
မ်က္ႏွာေလးညိဳးသြားတဲ့သူငယ္ခ်င္းကိုျမင္ရေတာ့ သူလည္းသနားမိပါတယ္။ဒါေပမဲ့ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲေလ။
..................
"Wow chanyeol oppa"
"Oppa...."
Sehunစိတ္လည္းညစ္လာၿပီ။ ဒီေန့ေက်ာင္းကို hyungလာမွာမို႔ေပ်ာ္ေနတဲ့အေပ်ာ္ေလးေတြေတာင္ ေပ်ာက္ခ်င္လာၿပီ။ မိန္းကေလးေတြတေယာက္တေပါက္
ဝိုင္းေအာ္ေနၾကတာ နားေတာင္ၿငီးလာၿပီ။
"Chen yaa...hyungကိုျမင္ရၿပီလား။ငါေတာ့ ခုထိမျမင္ရေသးဘူး။ လူအုပ္ႀကီးနဲ႔ဘားမွလည္းမျမင္ရဘူး"
"မင္းလိုေလာ္႐ွည္ေတာင္ မျမင္ရတာကို ငါ့ကိုလာေမးတာဆိုေတာ့ မင္းဒါငါ့ကိုသက္သက္ေစာ္ကားတာ
ဟုတ္တယ္မလား"
"မင္းကလည္းကြာ။ငါကအဲ့သေဘာမဟုတ္ပါဘူး။
ခုငါတအားစိတ္မြန္းျကပ္လာျပီ ေခါင္မိုးထပ္သြားရေအာင္။ ေနာက္ရိုက္ကြင္းစတဲ့ခ်ိန္မွသြားေခ်ာင္းရေအာင္"
"Aa မင္းသေဘာကြာ။ငါလည္းလူအုပ္ထဲတိုးရတာ ပူေနၿပီ"
"Sehunမင္းအရင္သြားႏွင့္လိုက္။ငါ့ခ်စ္ခ်စ္က သူ႔ဆီလာဖို႔မက္ေဆ့ပို႔ေနလို႔"
"Aa ႂကြကြာ"
ႏွစ္ခါမေျပာရေသာသူငယ္ခ်င္းေလး။ဘယ္ထဲကသြားခ်င္ေနလဲမသိ လစ္ခနဲဘဲထြက္သြားတာ။
ခုေတာ့တေယာက္ထဲေပါ့။
Sehunေခါင္မိုးထပ္မွာ ေလတျဖဴးျဖဴးနဲ႔မို႔ ေလကိုတဝ႐ွဴၿပီး ခနနားဖို႔ခံုေတြကိုဆက္ျပီးလွဲလိုက္တယ္။ခနအၾကာႊာေတာ့အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့တယ္။
"က်ေတာ္ခနေနမွျပန္လာမယ္။ hyungအရင္ျပန္ႏွင့္လိုက္ေနာ္။ Omm par
က်ေနာံကိုစိတ္မပူနဲ႔။"
Sehunနားထဲစကားေျပာသံၾကားလို႔ႏိႈးလာတယ္။ Chen အသံလည္းမဟုတ္ဘူး။ ႏိႈးႏိႈးခ်င္းဆိုေတာ့ အျမင္ကမၾကည္
သူ႔ကို ေက်ာေပးရပ္ထားတဲ့လူ႐ွိတယ္ဆိုတာဘဲသိတယ္။
အဲ့လူကတျဖည္းျဖည္းလွည့္လာၿပီး သူ႔ဆီလာေနသလိုဘဲ။
႐ုပ္လဲမကြဲဘူး။လူကိုသဲသဲကြဲကြဲျမင္္ရေအာင္ မ်က္လံုးကိုအတင္းပြတ္မိေတာ့ ၾကားလိုက္ရတဲ့ အသံျသ႐ွ႐ွ
Idol and fanboy (final)
Start from the beginning
