Ένιωθα ένα κόμπο στο στομάχι μου. Με είχε κυριολεκτικά εγκλωβίσει. Με είχε κολλήσει τόσο πολύ πάνω του που δεν μπορούσα να κουνηθώ. Ένιωθα το μόριο του να σκληραίνει. Δεν ξέρω πόσα λεπτά ήμαστε έτσι. Με αφήνει για να πάρουμε ανάσα. Κοιτάω το ρολόι και βλέπω ότι έχει περάσει μόνο ένα λεπτό. Είμαι λαχανιασμένη και αναψοκοκκινισμένη. «Δεν ξέρεις πόσο καιρό ήθελα να το κάνω αυτό..» λέει σιγανά. Δεν μπορεί όντως να έγινε αυτό. Θέλω κι άλλο. Θέλω να με φιλήσει ξανά. Πιο πολύ. Δεν μπορώ να αρθρώσω λέξη. Δεν ξέρω τι να του πω. Φεύγει και πάει στο δωμάτιό του. Τι στον..; Έχω μείνει εδώ μην μπορώντας να κάνω κίνηση ή να πω κάτι. Αγγίζω με τα ακροδάχτυλά μου τα χείλια μου και είναι πρησμένα. Βγαίνει έξω και κρατάει μια μαύρη χοντρή ζακέτα. «Ορίστε» μου λέει και μου την δίνει. Την παίρνω στο χέρι μου χωρίς να πω κάτι. Πως γίνεται να άλλαξε έτσι η διάθεση του; Πριν λίγο ήμουν κολλημένη στον τοίχο και με φιλούσε. Δεν γίνεται να βγάλω αυτή την εικόνα απ' το μυαλό μου. «Γιατί με φίλησες;» τον ρωτάω. Σαστίζει με την ερώτηση μου. «Γιατί το ήθελα καιρό, το ήθελα πολύ» μου λέει. Δεν περίμενα ποτέ να τον ρωτήσω κάτι τέτοιο αλλά ήθελα όσο τίποτα να μάθω. «Μάλιστα» λέω ξερά. Κάθεται στον καναπέ. Τι κάνει; Υποτίθεται ότι θα πηγαίναμε ξανά κάτω. «Έλα εδώ» μου λέει και εγώ τον υπακούω. Με τραβάει στην αγκαλιά του και σφίγγει τα μπράτσα του γύρω μου. Μου δίνει ένα απαλό φιλί στον κρόταφο. «Γαμώτο σου Ραφαηλία, δεν ήμαστε φίλοι» μου λέει. Εδώ και καιρό τώρα το κατάλαβες. «Το ξέρω» λέω χαμηλόφωνα. Νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει τόσο δυνατά. «Ξέρεις πόσες φορές προσπάθησα να σε φιλήσω; Όλο κάτι γινόταν, γαμώτο το είχα ανάγκη» λέει τόσο σιγά που με δυσκολία μπορώ να τον ακούσω. «Θα πάμε πίσω, νομίζω μας περιμένουν» λέω προσπαθώντας να αποφύγω την συζήτηση περί φιλιού. «Εγώ λέω να κάτσουμε εδώ» μου λέει. Αχ να ήξερες πόσο πολύ το θέλω. «Δεν γίνεται, η Ζωή θα με περιμένει και δεν θέλω να νομίζει ότι θα κοιμηθώ μαζί σου» του λέω και απομακρύνομαι. «Αν σε ενοχλεί τόσο πολύ δεν θα το μάθει» λέει και με φέρνει πάλι κοντά του. «Μένουμε μαζί έξυπνε» του λέω. «Ραφούλι, αύριο δεν έχουμε μάθημα θα κοιμηθεί με τον Φίλιππο» μου λέει και πάλι αν το ανακαλύψει; «Δεν ξέρω» του λέω αβέβαιη. Ξέρω πως θα θυμώσει και πολύ πιθανόν να βρίσει. «Πάμε να τους πεις ότι θα φύγεις τώρα» μου λέει. Τι στο καλό θέλει να με διώξει; Αφού έτσι θέλει θα φύγω. Σηκωνόμαστε όρθιοι και πάμε κάτω. Η πόρτα είναι ανοιχτή και είναι ακόμα στο μπαλκόνι. Μόλις μας βλέπουν ο Μιχάλης με σκουντάει με το χέρι του. «Ζωή εγώ θα πάω σπίτι γιατί με πονάει το κεφάλι μου» λέω. «Σκεφτόμουν να μείνω με τον Φίλιππο αλλά αν δεν είσαι καλά μπορώ να έρθω μαζί σου» μου λέει και κοιτάζω τον Μιχάλη μου με κοιτάζει με ένα βλέμμα "Στα 'λεγα εγώ" «Όχι είναι εντάξει, απλός πονοκέφαλος είναι» της λέω καθησυχάζοντας την. «Εντάξει όπως θες, αν με χρειαστείς κάτι όμως τηλεφώνησε μου» μου λέει και της γνέφω. «Θα την πάω στις εστίες, δεν ξέρω αν θα έρθω μετά» τους λέει και μας χαιρετάνε. «Να με πας με το αμάξι» του λέω όταν βγαίνουμε έξω. «Να σε πάω που;» με ρωτάει. Καλά πλάκα μου κάνει; «Εσύ δεν είπες ότι θα με πας στις εστίες;» του απαντάω με ερώτηση. «Όχι Ραφούλι. Τους είπα ότι θα σε πάω στις εστίες για να μην τους πω ότι θα κοιμηθείς στο σπίτι μου.» Ε; «Εγώ δεν θέλω να έρθω» του λέω με πείσμα. «Είσαι πολύ κακή ψεύτρα. Το θες όσο το θέλω και εγώ» και με αυτή του την φράση λιώνω.. Θέλει να πάω σπίτι του και θα κάνει τα πάντα για να με κρατήσει εκεί. Όλοι ξέρουμε που θα καταλήξει οπότε λέω σήμερα να μην κάνω την δύσκολη. Ανοίγει την πόρτα και μπαίνουμε στο ζεστό του διαμέρισμα. «Μιχάλη;» μουρμουρίζω. «Ναι;» «Νυστάζω» λέω χαμηλόφωνα και εκείνος χαμογελάει με ένα πλατύ χαμόγελο. «κι εγώ» λέει και έρχεται κοντά μου. Με παίρνει αγκαλιά. το ένα του χέρι το έχει τυλίξει γύρω από την μέση μου και με το άλλο χαϊδεύει απαλά τα μαλλιά μου. Δεν ξέρω γιατί το κάνει αλλά δεν θέλω με τίποτα να φύγω από την αγκαλιά του. «Κοίταξε με» με προστάζει. Σηκώνω το κεφάλι μου και με φιλάει. Μου δίνει ένα γλυκό και τρυφερό φιλί στα χείλια και απομακρύνεται. Τόσο αθώο καμία σχέση με αυτό που είχαμε πριν ένα τέταρτο. «Πάμε να κοιμηθούμε» μου λέει και με τραβάει με το χέρι του ως την κρεβατοκάμαρα. «Φορά αυτά» μου λέει και μου δίνει καθαρά ρούχα. Τον ευχαριστώ σιωπηλά και πάω στο μπάνιο. Βάζω την γκρι του φόρμα και το λευκό μπλουζάκι του. Πλένω τα δόντια μου με την οδοντόβουρτσα που τα είχα πλύνει και την προηγούμενη φορά και βγαίνω έξω.
Μιχάλης.
Αυτό που έκανα σήμερα ήταν μεγάλη μαλακία. Το ήθελα πολύ ρε γαμώτο! Έχει τόσα αφράτα χείλη και έτσι όπως με κοιτάει με τα μελί μάτια της. Ελπίζω να μην νομίζει ότι έχουμε σχέση και τέτοιες μπούρδες. Δεν ξέρω τι θα κάνω με αυτή την μικρή. Έπρεπε να την φιλήσω για να ξέρω ότι δεν θα βρει κανέναν άλλον. Τώρα είναι δικιά μου και θα μπορώ να κάνω ότι έχω σκεφτεί. Πρέπει να περιμένω όμως να περάσει λίγος καιρός να ξέρω ότι έχω κερδίσει την εμπιστοσύνη της. Και ο μαλάκας ο Φίλιππος ούτε να την ψαρέψει δεν μπορεί. Πρέπει να της αρέσω, το ξέρω ότι της αρέσω. Αλλά αν το παραδεχτεί θα είναι πιο εύκολο. Μπαίνει μέσα και με κοιτάει σα κουτάβι. Γαμώ. Αυτό το μπλουζάκι κάνει το στήθος της να φαίνεται υπέροχο και είναι άσπρο! Θέλω να της το βγάλω τώρα. «Ξάπλωσε» την προστάζω αλλά δεν κουνιέται. «Μαζί θα κοιμηθούμε;» με ρωτάει. Το ύφος της είναι τόσο φοβισμένο. Βγάζω ένα πνιχτό γέλιο. «Ναι Ραφούλι. Μην ανησυχείς δεν θα σου κάνω κάτι» της λέω και με αργά βήματα πλησιάζει το κρεβάτι. Ποιος να το φανταζόταν ότι πριν 2 εβδομάδες που την γνώρισα, με εκείνη την πετσέτα, θα μου άρεσε τόσο πολύ. Ένα απλό σεξ και τέλος η υπόθεση. Δε θα την θες πια. Αμφιβάλλω.. πετάει το υποσυνείδητο μου. Ξαπλώνω δίπλα της και σιγά-σιγά την κολλάω πάνω μου. Με σκοτώνει το γεγονός πως την έχω δίπλα μου και δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Περνάω το χέρι μου κάτω από την μπλούζα της και της χαϊδεύω απαλά την πλάτη. «Τ-Τι κάνεις;» με ρωτάει τραυλίζοντας. Τα χάνει με ένα άγγιγμα μου. Αυτό με κάνει να την θέλω ακόμα περισσότερο. «Γαμώτο σου Ραφ, γιατί δε φοράς σουτιέν;» Το νιώθω εκεί κάτω. Ότι θα μου σκίσει την φόρμα και θα μπω με τον πιο βίαιο τρόπο μέσα της. Υπομονή. Βγάζω το χέρι μου και το περνάω γύρω της. Γυρίζει πλευρό και κουλουριάζεται στην αγκαλιά μου. «Καληνύχτα Ραφούλι» «Καληνύχτα Μιχάλη»
.
.
.
.
Χμ εξελίξεις. Πολλά κορίτσια μου ζήτησαν dirty. Σορρυ κορίτσια αλλά υπομονή. Ψηφήστε και σχολιάστε!♥
