een mes in mijn buik
doe het snel, doe het snel
trek het er nu uit
ga maar weg, ik doe het wel
het doet maar even pijn
niet zo lang, niet zo lang
zal ik er nog zijn
na al die keren nog steeds bang
het doet er nu niet toe
wie het gooide, wie ons breekt
dit spel, het maakt me moe
't is niet dit mes dat snijdt en steekt
deze keer niet overdrijven
hier is geen hulp, niet onze schuld
beter weg dan hier te blijven
er is geen hoop en geen geduld
YOU ARE READING
Kleurloos
PoetryAls ik ooit een boek schrijf, is het eentje dat nooit was gepland en zomaar uit de lucht kwam gevallen. ⋆ Winner van The Watty Awards 2019 Poëzie ⋆
