" ခြင့္ျပဳမွာလား ဆက္... ''
" အဲ့လိုႀကီးေမးေတာ့ ဆက္ကဘယ္လိုေျဖရမွာလဲ.... ''
အသည္းယားဖြယ္ေကာင္းစြာ... မပြင့္တပြင့္ေျပာေနေသာ ကေလးငယ္...။
ခ်မ္း သူမနဖူးေလးကို ျမတ္ႏိုးစြာနမ္းလိုက္မိသည္ ။ ႏႈတ္ခမ္းပါးတစ္စံု၏ ဆြဲေဆာင္မႈေအာက္မွလည္း ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ခဲ့ ။
ဆက္အက်ႌ၏အေပၚဆံုး ၾကယ္သီးတစ္လံုးကိုျဖဳတ္မိခ်ိန္......... ။
ရင္ခုန္သံေတြအက်ယ္ေလာင္ဆံုးအခ်ိန္ျဖစ္ခဲ့သည္ ။ တစ္ေလာကလံုး႐ွိ အသံမ်ားအားမၾကားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ က်ယ္ေလာင္ေနသလို... ။
ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံု၏ ခ်ိဳျမမႈေအာက္တြင္ ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ေသာ သူမတို႔သည္........
" သမီးေရ... အို.... ''
အခန္းထဲ ဘယ္အခ်ိန္ကေရာက္ေနမွန္းမသိေသာ ဆက္ေမေမသည္ သူမတို႔ဘက္ကို ေနာက္ေက်ာႀကီးေပးလွၽက္ ရပ္ေနေလ၏ ။
ခ်မ္း ဆက္ကိုယ္ေပၚကေန ျမန္ျမန္ဘဲကုန္းထလိုက္ရသည္ ။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ မေက်မခ်မ္းျဖင့္သာ ။ ဆက္ကလည္းအက်ႌေတြျပန္ၿပီးဆြဲခ်ေနျပန္၏ ။
" ေျပာ ေျပာေလေမေမ... ''
" တံခါးေတာ့ ေခါက္ေသးတယ္... အသံမၾကားတာနဲ႔... ခဏေနရင္ေအာက္ဆင္းခဲ့ၾကဦး ''
ဆက္ေမေမ ျပန္ထြက္သြားတာႏွင့္ ခ်မ္း ကုတင္ေပၚမေက်မခ်မ္းႏွင့္ ခုန္ေနမိသည္ ၊၊ ဆက္ကေတာ့ သူမကိုၾကည့္ကာ တစ္ခစ္ခစ္ရယ္ေနေလရဲ႕... ။
" ႏွစ္ခါ႐ွိၿပီကြာ... ႏွစ္ခါ႐ွိၿပီ... လြန္ခဲ့တဲ့ေျခာက္ႏွစ္ကလည္း သူဘဲ.... ေယာကၡမႀကီး လြန္ၿပီကြာ.... ''
" ခ်မ္းက တံခါးေသခ်ာပိတ္ခဲ့ရမွာေလ... ''
" ဟာကြား....... ''
မ်က္ႏွာႀကီးအုပ္ကာ ကုတင္ေပၚခုန္ေနေသာ ခ်မ္းကိုဆက္ျမတ္ႏိုးစြာၾကည့္ေနမိသည္ ။
🌺 ဇာတ္သိမ္းပိုင္း ၅ 🌺
Start from the beginning
