goed begin, goed eind?

bloed, zwaard en kieren

Ik kijk X'afi diep in zijn ogen, zijn heldere diep blauwe ogen. Even later kijkt hij terug, in als het goed is mijn doffe grijze ogen. Hij knikt me bemoedigend toe. hij spreekt met zijn lippen zonder wat te zeggen, en ik lees dit: > als dit niet goed afloopt vind ik het ten eerste al heel raar, en ten tweede dan zijn we allebij dood, en dan zien we elkaar in de hemel, en kunnen we doen wat we willen.<
Maar ik ben het er maar half mee eens en zeg dit terug zonder weer geluid te maken. >dood, daar heb ik nog lang geen zin in als die monsters nog leven, denk aan alle onschuldige mensen. (Waar wij niet tussen horen)
Ik wil hun eerst dood, als wij dan sterven vind ik het niet erg, maar nu nog niet <
Hij knikt hij is het er mee eens, mooi zo. Ik schruif mijn voeten iets veder op het houten plankje tegen de muur. We staan hier al zeker een uur, en we zien de typorows al sinds een half uur in 4 groepen van 20 hier heen marcheren. Ze zijn nu op zoon 500 meter afstand zie ik. Ik kijk nog een x naar beneden, om zeker te weten of we het 100% goed d  doordacht hadden, maar natuurlijk hebben we dat 10000% goed gedaan. Ik ga weer recht staan, en kijk nog een keer door het kiertje die ik heb gevonden tussen de houten planken van het schuurtje. Ik heb er meteen spijt van. Uit schrik zeg ik "ZE ZIJN ER OVER 100 METER AL". En ik zei het niet zacht, of niet, ik zei het hard. Van schrik sla ik mijn hand voor mn mond. En kijk X'afi aan. Die met grootte ogen zijn zwaard uit z'n koker haalt. Zijn zwaard die hij van keizer troyes heeft gekregen afgelopen jaar. "Nova concentratie" fluisterd X'afi. Ik schrik, hij zou in deze situatie nooit praten. Ik raak gespannen, ik hoor mijn hard bonken, en bonken, bonken. Denk je dat de typorows het horen? Denk ik.
Ik haal een van mn hand messen uit mn riem, maar als ik mn hand weer naar beneden wil doen raakt mijn staal het staal van X'afi zn zwaart, een schele """klingg""" echoot door het schuurtje. "Shit" floek ik. Nog een "shit" komt mijn mond voor ik het door heb. De eerste groep probeert het schuurtje binnen te komen, ik hoor ze grommen, en bonken tegen de deur. Ineens hoor ik glas breken, ooh ja shit! Ze kunnen natuurlijk door de ramen van de schuur bedenk ik. Daar hadden we niet aan gedacht. Ik ga klaar staan voor de strijd, en kijk nog een keer richting X'afi voor bevestiging. Maar maar

X'afi is weg. X'afi is weg. "Maar we zouden pas aanvallen als ze ons hadden gezien"  zeg ik. Met de verwachting dat X'afi reageert of laat staan reageert. Maar helaas, ik hoor of zie niks van X'afi, laat staan van de typorows. He, zijn ze weg? Ik kijk nog een x door de kier in het houd, en schrik me te pletter. "X'AFI" roep ik, voor ik er erg in heb  is het mn mond al uit. Ik draai me weer om. X'afi hebben ze te pakken maar hoe? Ze hebben X'afi. X'afi X'afi. Wat moet ik doen, flitst er door mn hoofd. Helder blijven denken. Niet alle typorows voeren X'afi mee, de helft moet hier nog zijn. Ik kijk om me heen, maar zie niks.

Ineens voel ik een helse pijn mijn voet in schieten, en het schiet door mn enkel in, en mn kuit. "AUUUWWWWWWWWW" schreeuw ik. Ik schreeuw het uit van de pijn. Ik kijk naar mijn voet/been maar zie niks. Ik til mijn voet en been op en zie het zwaard tevoorschijn komen die recht van onder mijn voet in is gestoken. Ik haal mijn hele been ujt het zwaard, en kijk eens goed, he dat is het z z zwaard van X'afi. Hoe kan dat? Maar tijd om daar over na te denken heb ik niet. Ik zie  ineens het bloed uit mijn voet lopen, niet een beetje geen klein straaltje maar grote teugen bloed komen mijn voet uit gelopen. Maar weer heb ik een domme actie gemaakt, niet een besef ik, twee, en  een hele grote! Waarom word je kreiger/landspion als je niet tegen bloed kan. Ik probeer stand te houden, maar ik krijg het beeld niet uit mijn hoofd. Ik word duizelig, licht in mijn hoofd, en ik verlies mijn evenwicht. Ik voel het mes uit mijn hand glijden en beneden op de grond vallen. En ik ga heb achterna. Ik val voorover van de plank af. En verwacht de grond te raken, maar in tegendeel. Ik val niet op de grond, maar ik val in de armen van.....................................................