Συμβόλαιο θανάτου #TYS18

Κεφάλαιο LXI

Περπάτησε μέχρι την κουζίνα θέλοντας να πιει νερό όταν άκουσε την πόρτα να ανοίγει . Είχε απορροφηθεί στις σκέψεις της που δεν κατάλαβε ποτέ εκείνος είχε γυρίσει . Πανικοβλήθηκε αμέσως. Δνε θα προλάβαινε να μπει στο δωμάτιο της . Δεν μπορούσε να φτάσει εκεί χωρίς να την δει . Αναγκαστικά θα περνούσε από το σαλόνι .
Ξεφυσιξε . Ήταν καιρός να τον αντιμετωπίσει . Ίσως να είχε ηρεμίσει πλέον . Ίσως να ήταν εδώ για να της πει να φύγουν και μα την γυρίσει στην Μιρα .
Με σταθερά βήματα πλησίασε την πόρτα ωστόσο το θέαμα την εξέπληξε .
Μπροστά της δεν στέκονταν ο ριτσαρντ μα ο αλεξ .
Δίχως να προλάβει να αντιδράσει εκείνο την έκλεισε στην αγκαλιά του σφογγοντας την με όση δύναμη είχε .
Το άρωμα του πλημμύρισε τα ρουθούνια της προκαλώντας της μια ανεξήγητη ζάλη που την καθήλωσε . Δεν μπορούσε να απομακρυνθεί . Αλλά δνε το ήθελε κιόλας . Τύλιξε τα χείρα της γύρω από το δικό του σώμα αφήνοντας μια ανάσα ανακούφισης ελεύθερη .
Έμειναν έτσι ενωμένοι για λίγα λεπτά πριν εκείνος βρει την δύναμη να την αποχωριστεί και να απομακρυνθεί πρώτος .

«Πως .. πως με βρήκες ;»
«Πάντα θα σε βρίσκω Βεατρίκη ;»
«Βεατρίκη ;»
«Ναι σαν τον Δάντη .»
«Ξέρω ποια είναι απλώς ..»
«Απλώς ;»
«Να είναι περίεργο . Έχω κάποια όνειρα στα οποία κάποιος με αποκαλεί έτσι .»
«Μάλλον σύμπτωση .»
«Πάντα με έλεγες έτσι ;»
«Ναι. Πάντα από την πρώτη στιγμή που σε είδα .»
«Μα αυτό σημαίνει ....»
«Δεν έχουμε χρόνια ο για τέτοια . Ήρθα για να σε πάρω από εδώ .»
«Όχι !»
«Θα πάμε ... κάτσε τι είπες ;»
«Δεν έρχομαι μαζί σου .»
«Γιατί ; Δεν θα σου κάνω κακό άρια . Το καλό σου θέλω .»
«Εάν φύγω ... θα κάνει κακό στην κόρη μου . Δεν μπορώ να φύγω .»
«Η Μιρα είναι ήδη ασφαλής με έναν φίλο μου . Δεν θα μπορέσει να την βρει . Όσο και εάν ψάξει θα αποτύχει .»
«Είναι καλά ;»
«Ταλαιπωρημένη .. και ψάχνει εσένα συνεχώς αλλά είναι εντάξει .»
«Είναι δικό μου λάθος όλο αυτό .. εάν πήγαινα με τα νερά του ..»
«Τότε θα κατεστρεφες την ζωή σου . Θα ήσουν δυστυχισμένη για πάντα.»
«Είναι επικίνδυνος .»
«Το ξέρω . Ξέρω πολύ καλά ποιος ειναο Αριάδνη πίστεψε με . Και ξέρω τι θα σου έκανε εάν μείνεις και άλλο εδώ πέρα . Πιστεύεις πως θα σε άφηνε να δεις την μικρή ποτέ ξανά ;»
«Ναι δηλαδή .. μου το υποσχέθηκε . Θα το έκανε .»
«Δεν είναι τίμιος άνθρωπος . Ξέρει να σε κρατάει στο χέρι . Και με την Μιρα ήξερε πως θα έμενες για πάντα πίστη σε εκείνον . Δνε θα σε άφηνε να την δεις όμως . Γιατί γνώριζε πως θα μπορούσες να φύγεις ένα την είχε κοντά σου .»
«Πως ξέρεις τόσα για τον ριτσαρντ ; Ποιος είσαι στα αλήθεια τελικά ;»
«Είναι μεγάλο η ιστορία . Θα σε βοηθήσω να τα θυμηθείς όλα μόλις βρεθούμε σε ασφαλές μέρος .»
«Μπορώ να σε εμπιστευτώ ;»
«Ναι άρια μπορείς γιατί εγώ ...»
«Εσυ ;»
«Δεν έχει σημασία . Έλα πάμε .»
«Περίμενε θα χρειαστώ ρούχα .»
«Όχι δεν θα χρειαστείς . Θα σου έχω ότι χρειαστείς για να νιώσεις καλά . Πρέπει να φύγουμε τώρα .»
«Ε...εντάξει .»
Το βλέμμα της έπεσε στο χέρι του που είχε απλωθεί για να το πιάσει εκείνη . Με δισταγμό άπλωσε τα λεπτά της δάχτυλα στην παλάμη του και εκείνος αμέσως την έσφιξε προστατευτικά .
Το νακολουθησε μέχρι το αμάξι του και βολεύτηκε στην θέση του συνοδηγού . Όλος ο χώρος είχε το άρωμα του και μια περίεργη εφορία την κατέλαβε .
«Που θα πάμε ;»
«Κάπου αρκετά μακρυά από εδώ . Στην οικογένεια σου . Στην Αγγλία .»
«Και η Μιρα ;»
«Είμαι ήδη εκεί απ Ότο πρωί . Ο μπαμπάς σου και ο αδερφός σου θα την προσέχουν μέχρι να φτάσουμε εμείς .»
«Γιατί το κανεις αυτό ;»
«Μακάρι να μπορούσες να θυμηθείς άρια . Θα ήταν πιο εύκολα τότε . Θα καταλάβαινες γιατί τα κάνω όλα αυτά .»
Η κοπέλα έσκυψε το κεφάλι της .
«Συ.. συγνώμη ... προσπαθώ ..»
το χέρι του χάιδεψε απαλά τα μαλλιά της καο εκείνος της χαμογέλασε ζεστά .
«Το ξέρω πως το κανεις . Και θα σε βοηθήσουμε όλοι σε αυτό . Πίστεψε με Βεατρίκη θέλω πιο πολύ από όλους να θυμηθείς .»
«Να με λες έτσι .»
«Βεατρίκη ;»
«Ναι μου αρέσει .»
Το δυνατό του γέλιο γαληνεψε τον εσωτερικό της κόσμο γύρισε να τον κοιτάξει .
«Γιατί γελάς ;»
«Να επειδή εσυ νοσούσας αυτό το ψευδώνυμο .»
«Οι άνθρωποι αλλάζουν .»
«Ναι το ξέρω αυτό .»
Το πρόσωπο του σκοτείνιασε στιγμιαία αλλά γρήγορα επανήλθε.
«Εντάξει λοιπόν . Κοιμήσου Βεατρίκη . Το ταξίδι θα είναι μεγάλο .»