Vkook/Sext Me [მეორე წიგნი]

შეტყობინება (14)

თეჰიონი თავის საყვარელი სიმღერის ღიღინით კარადაში ძვრებოდა ტანსაცმლის ასარჩევად
“არაფერი.არ.მაქვს.რა.ჩავიცვა”
საწოლზე დაეცა და ღრმად ამოისუნთქა
ტანსაცმელი იატაკზე ეყარა მის გვერდით და მთელი ოთახი ერთ დიდ ქაოსში გახვეულიყო
რაში გამოვიყურები საუკეთესოდ?
ბიჭი კვლავ წამოიწია საწოლიდან და ტანსაცმლის გროვებიდან შავი, ტანზე მომდგარი შარვალი და უბრალო მაისური ამოაძვრინა.
“მგონი ამას არაუშავს...”
11:26 წუთი იყო ის კი მის ინტერნეტ მეგობარს 12-ზე უნდა შეხვედროდა. როცა ჩაიცვა და თმაც მოიწესრიგა მაშინღა გაანალიზა რომ მისი მეგობრის არც სახელი იცოდა და არც  ასაკი.
“რა მოხდება თუ ის 40 წლისაა?!” ამოიჩურჩულა და შოკისგან სავარცხელი დააგდო.
“ასე არ მოხდება არა? მაგრამ რომ გამაუპატიუროს.”
ამ ყველაფერზე დაფიქრებამ პატარა პანიკურ შეტევამდე მიიყვანა.
“მაგრამ მისი პენისი კარგად გამოიყურებოდა...”
ნერვიულობისგან ხელების კანკალს ვერ წყვეტდა.
დაიმახსოვრე თეჰიონ მან არ იცის როგორ გამოიყურები. ამას დამატებული მას უკვე გაუგზავნე შენი ვიდეო.
~ჯონგუკი~
“სად ჯანდაბაშია თეთრი მაისური. ჩემი ჯინსი.და ჩემი ტიმბერლენდები”. ბიჭმა თავი მოიფხანა და ძებნა განაგრძო.
შემდეგ გაახსენდა რომ მისმა მოსამსახურეებმა ყველაფერი გარეცხეს. რა თქმა უნდა არა ტიმბერლენდები მაგრამ ისინი ისეთ ადგილას იმალებოდნენ სადაც ჯონგუკი ვერ მიაგნებდა.
მას რამდენიმე ჯინსი და თეთრი მაისური ჰქონდა მაგრამ ისინი, რომლებიც ირეცხებოდა ყველაზე მეტად მოსწონდა. პაემნებზე ჩასაცმელ საუკეთესო ვარიანტად მიაჩნდა
ეს რა პაემანი იყო?
კი,მიუხედავად იმისა რომ არ იცოდა როგორ გამოიყურებოდა ბიჭი.
ტელეფონი აიღო და გადაწყვიტა ბოლოჯერ მიეწერა სანამ გავიდოდა
JeonCena: ჰეი
JeonCena: მზად ხარ პაემნისთვის?😏
Taekim42: კი
JeinCena: აღელვებული არ ჩანხარ
Taekim42: ვარ
Taekim42: ვნერვიულობ
Taekim42: არ ვიცი გენდო თუ არა
JeonCena: იგივეს თქმა შემიძლია შენზე
JeonCena: ჩემს ძვირფას თავს ვწირავ
Taekim42: ნუ იქნები ასეთი ყეყეჩი
JeonCena: კარგი.  ძუკნავ გამოვდივარ
Taekim42: მეც გამოვდივარ
JeonCena: დაიმახსოვრე მეორე რიგი წინიდან,შუა ადგილები.
Taekim42: ვიცი
JeonCena: კარგად, ძუკნა
Taekim42: კარგად, კახპა