"Best in Me"10 chapters

Chapter 1❤

Background music:

         "I dont wanna know"
By:maroon 5

.......

I must say yehh... Im born a rich kid ..

I have my family and friends..

I have my many toys and a lot of gadgets..

Ako yung tipong batang lalaki na kung ano yung gusto ko nakukuha ko..

Dahil pag di yun nabigay, iiyak ako nun..

Iyakin talaga ko simula pa lang yata ng ipinanganak ako ng mama ko..

When i was 7 years old nasa mall kami kasama ko si mama at papa, habang nag lalakad kami nun sa loob ng mall, may nakita akong isang batang lalki din na may hawak na remote control car..

"ow.. I want that"

Sabi ko kanila mama at papa habang naka turo dun sa remote control car na dala ng bata.

"nag titipid tayo ngayon Pain tumigil ka"

Bigla na lang akong napa iyak sa sinabi ni papa at nag lumpasay sa floor ng mall nun.

Anong magagawa ko iyakin talaga ko..

Nung  grade 2 naman ko sa elementary, mahilig naman akong makipag sapakan sa mga mas malalaki sakin, tsk..

Mayayabang kasi sila at ang papangit..

Isang araw nga nun habang nasa cafeteria kami ng mga kaibigan ko nun, nag sipasukan yung mga grade 6 student kung saan lagi akong may kaaway.

Bata pa lang ako nun pero may tamang isip na talaga ako sa mga bagay bagay...

Nakita kong sumingit lang sila sa pila ng mga bumubili sa counter, kaya napa tayo ako at lumapit sakanila..

Isa pa naman akong batang ayaw sa bully..

"uyy.. Nandito na si liit oh"

Asar sakin ng matabang studyante na grade 6

"huy taba umayos ka huh kung ayaw mong pumayat"

Sabi ko sabay tawanan ng mga ibang students na nanduon.

"aba loko to huh huy liit grade 2 ka palang,kung umasta ka para kang highschool "

Sabi naman ng pinaka matangkad sakanila at pinaka mayabang..

"atleast ako kung mag isip highschool eh kayo nga parang utak nyo mas mababa pa sa nursery "

Nag tawanan nanaman yung mga nanonood samin.

PAKK..

napa higa ako sablupa at napa hawak sa gilid ng labi ko nun nung sinapak ako nung mataba...

Mabilis akong tumayo at binigyan sya ng flying kick sa muka nya..

Dahil nga dun pinatawag ang mga magulang namin sa office...

Sanay na ko halos kada buwan nga pinapatawag sila mama at papa..

Medyo tumino lang ako nung 4th year highschool na ko...

Pero unti lang talaga dahil nabarkada pa din ako.

Minsan nag cucutting ako sa mga ibang subjects ko kasama ko syempre ang mga kaibigan ko.

Napapa dalas din ang uwi ko tuwing gabi dahil nga dumadaan pa kami sa computer shop para makipag laro at pustahan sa mga ibang gamer ng mobile game.

Pero nag daan ng mga araw nun sa bahay si mama at papa kinausap ako.

"Pain ikaw ang bahala sa business natin huh pala guin mo pa yun at wag na wag mong papabayaan kahit anong mang yari"

Tumango ako sa sinabi ni papa nun.

Kaya naman pala ganun sya mag salita may nangyayari na pala na di ko alam dahil puro lang kalokohan ng nasa isip ko nun.

Isang Leukemia ang sakit ni papa halos dun na kami ni mama tumira sa hospital para bantayan si papa..

"Pain anak umuwi ka na muna may klase ka pa bukas"

Tumabi ako kay mama na naka upo sa sofa habang pinag mamasdan namin si papa na nka higa at ntutulog.

"sasamahan ko na po kayo dito"

Sabi ko...

Dun ko lang na pag tatnto sa buhay ko kahit ano pang kasalan ng magawa mo sa magulang mo mamahalin ka pa rin nila dahil anak ka nila...

Sabi ko nung mga oras na yun sobrang swerte ko pala...

Hanggang sa dumaan ang isang linggo habang papunta na ko sa hospital para bisitahin si papa...

Nag ring yung cellphone ko nun ,tumatawag pala si mam...

"ma nandito na po ako sa labas ng hospital bat po kayo npa tawag"

(a.... anak...... wala na...... patay na.... si papa mo Pain..... wala na sya)

Bigla akong napa takbo sa loob at mabilis na pumunta sa kwarto ni papa....

Naabuta ko na lang amg mga nurse na inaayso yung kama.

"miss nasan po yung pasyente dito"

Tanong ko, nilalakasan ko lag yung loob ko na wag umiyak dahil pangako ko kay papa nung nka raang araw na di ako iiyak at ayaw nya daw nun...

Para daw akong babae....

"sir nasa morgue na po"

Pero di ko na napigilan yung luha ko isa isa ng nag silabasan sa mga mata ko..

Namalayan ko na lang na nandito na pala ako sa mismong ointo ng morgue kung saan sa loob tanaw na tanaw ko kitang kita ng dalawang mata ko...

Hawak hawak ni mama ang malamig at walang buhay na kamay ni papa habang naka higa at may takip na puting tela sa buong katawan nya.

Habang si mama iyak ng iyak sa tabi nito....

Dahan dahan akong lumapit habang patuloy pa din sa  pag buhos ang luha ko.

"Pain anak"

Niyakap ako ni mama habang parehas kaming umiiyak at hawak ang kamy ni pap na kasing lamig na ng yelo...

Wala ng buhay...

Pero lalaban pa din ako dahil sabi ni pap ako ang mag mamana lahat ng pinag hirapan nya.

Lalabn pa din ako dahil kasama ko pa si mama..

Months fast si mama muna ang ng paptuloy sa business ni papa na isang restaurant..

Natanggap na din namin ang nangyari, siguto ganun nga talaga ang buhay may mawawala...

Pero parang di ko na matanggap na may mawawala nanaman...

Dahil sa pag katapos mismo ng graduation ko sa 4th year highschool..

Nakita na lang namin si mama sa counter ng restaurant na wala ng buhay...

Baka ito na yung balik sakin ng lahat ng mga maling ginawa ko..

Lahat na lang kinuha sakin...

Lahat na lang binawi sakin...

Lahat na lang..

Sabi ko nga nun habang naka tingin sa langit...

"dapat pati ako din, dapat ako na lang"

Sabi ko habang bumubuhos ang malakas na ulan kasaby ng pag buhos ng mga luha ko...

I was 17 freshman graduate of high school when my parents sied and leave me.

Sobrang sakit.....

Di ko na alam ang gagawin....

I just dont wanna know what im doing now in my life without my parents....

.......

A/n:ayos po ba ng chap 1