YENİDEN BAŞLA HAYATA - Tek Bölüm

Uzunnnnnn, çok uzunnnnnnnnnn bir aradan sonra herkese merhaba. Hayat biz hayal kurarken başımıza gelenlermiş ya, benim buralara dönüş sürecim de öyle oldu. 

Son bir yılım tahmin edemeyeceğiniz kadar yoğun ve karmaşıktı. Bilgilendirmede de yazmıştım. Bir bahçe aldım, içine küçük bir ev yaptırdım. Taşındım. Böyle yazınca ne kadar kolay işler gibi geliyor. Ama tüm yaşadıklarımı yazsam en az bir uzun hikayem kadar sürer. Bürokrasimiz ve insanlarla iş yapmak dünyanın en zor işi. 

Pazartesi yılın son günü ve ben yine devlet dairelerinde işimin peşinde olacağım. İşte tüm bu sıkıntılar arasında bir şeyler yazmaya çalıştım. Hem yazmaktan uzaklaşmayayım, körelmeyeyim hem de okuyucularımı daha çok bekletmeyeyim diye uğraştım. Tek bölüm yazdığına bakmayın, uzun oldu bu kısa hikaye :) Dört bölüm olarak peş peşe ekleyeceğim. İster bir günde bitirirsiniz, ister fırsat buldukça okumak için bölüm bölüm gidersiniz. 

Yeni yıl, hepimize güzelliklerini getirsin. Sağlığımız, huzurumuz, mutluluğumuz, sevgimiz ve aşklarımız hep bizimle olsun. Ailelerimiz, sevdiklerimiz artsın eksilmesin. 

Herkese mutlu yıllar, keyifli okumalar. 

Asuman Börklüce

**********************************************************************************************

"Nihayet bitti."

Sesi beklediğinden daha az neşe içeriyordu. Gülümseyerek karşılık verdi. "Bitti mi? Çok şükür!"

"İstediğim gibi olmasa da bitti. Bak hala şansımız var." İnatçı bir tavırla konuşuyordu. Bu kez ciddi bir tonla yanıtladı. "Hayır. Bu hali en iyisi. Başka bir talep yok değil mi?"

"Yok. Tek laf etmediler, kabul ettiler bitti."

"Hadi gel birlikte yemek yiyelim."

"Gelemem, davam var. Akşama geleyim."

"Akşama da benim işim var. O zaman yarın?"

"Olabilir. Ne pişirteceksin?" Sorunun ardında yatan gülümseme ile az önceki minik kızgınlığın bile uçup gittiğini anladı.

"Ne istiyorsan. Aksi mümkün mü?"

"Düşünüp yarın söylerim. Hadi sana yeni hayatında mutluluklar. Yeğenlerimi öp benim için."

"Öpmem, gel kendin öp. Ben anca kendim için öpebiliyorum."

"Aman tamam anladım, yarın geldiğimde onları da bol bol görürüm. Bir müvekkil ile görüşmemden başka işim yok. Öptüm ve kaçtım ablam. İyi bak kendine." diyen kardeşi yüksek bir öpücük sesi yolladıktan sonra hattı kapattı.

Telefonu masasına bıraktıktan sonra, birçok yerde okuduğu, boşanmış arkadaşlarından dinlediği şeyleri yaşamayı bekledi. Önce bir boşluk, sonra hüzün, tek kalmış olmanın sıkıntısı gibi bir şeyler hissetmeliydi. Gelecekte neler olacağını bilememenin derdini de yaşamalıydı. Oysa içinde yaşadığı tek şey hızla yükselen mutluluktu. Son iki yıldır çektiği tüm sıkıntılar bitmişti. Bir süre, hatta uzunca bir süre erkeklerle yakın olmak, flört, sevgililik ve evlilik kelimelerini bile duymak istemiyordu. Hayatında en azından bunlardan kaynaklanan sıkıntılar olmayacağı bir döneme başlamanın huzurunu yaşamalıydı.

Boğazı gören odasının penceresine yürüdü. Büyük pencereleri iki yanından süsleyen ağır kadife perdeler asla kendi zevki değildi ama saraydan çevrilmiş otelin dekorasyonu böyleydi. Büyük odalar, büyük eşyalar, ağır avizeler... Pencereyi açıp deniz havasını içine çekti. Henüz ilkbaharın ilk günleri olduğu için serin hava ile biraz daha canlandı. Artık yeni bir hayatı vardı. Son iki yılı eski kocasından ayrı geçirse de boşanmış olmak başkaydı.