Every Good Girl Needs A Bad Boy

29:Θες να κάνουμε κατι?

"Τζέισον!" Φώναξα για να σταματήσει αλλά συνέχισε να περπατά γρήγορα.

"Γαμώτο , Τζέισον σταμάτα!"
Φώναξα ξανά και σταμάτησε εκνευρισμένος. Έφτασα κοντά του λαχανιασμένη.
" Φεύγω, μην με ακολουθήσεις , θα τα πούμε αργότερα"
Είπε ακόμα θυμωμένος κι έφυγε.
Πλέον βρισκόμουν έξω από το σχολείο και δεν είχα όρεξη να ξαναμπώ. Μια κοπάνα δεν πειράζει ε?

Στάθηκα εκεί και κοίταξα τον Τζέισον που χανόταν μέσα στα στενάκια. Ας μην τον ακολουθήσω αφού μου είπε όχι.

"Θα μπορούσε να μου μιλήσει καλύτερα, δεν έκανα κάτι , ίσα ίσα πήγα να τον βοηθήσω. Γαμώτο δεν έπρεπε να ανοίξω αυτό το θέμα στο σχολείο... Εγώ φταίω, χαζή Δάφνη. Χαζή , χαζή ,χαζή!"
Φώναξα στο τέλος και χτύπησα το κεφάλι μου με το χέρι μου. Θα με περνούσε για τρελή όποιος με έβλεπε αλλά πάλι καλά τώρα δεν υπάρχει ψυχή εδώ.

"Πρέπει να σταματήσεις αυτό το συνήθειο να μιλάς μόνη σου, είναι λίγο φρικιαστικό"

Άκουσα πίσω μου και γύρισα απότομα , αντικρίζοντας αυτά τα πράσινα μάτια που τόσο -δεν- ήθελα να δω και ένα στραβό χαμόγελο να στολίζει το πρόσωπο του.

"Εσύ μου έλειπες τώρα" αναστεναξα και σήκωσα τα μάτια μου στον  ουρανό.

Είχε γύρει στα κάγκελα του σχολείου, οι ακτίνες του ήλιου χτυπούσαν στο πράσινο των ματιών ,του κάνοντας τα ακόμα πιο όμορφα.

"Νομίζω ένα ευχαριστώ θα ήταν αρκετό που έσωσα τον ηλίθιο φίλο σου από βέβαιο θάνατο" είπε με ένα αυτοάρεσκο χαμόγελο.

"Βέβαιος θάνατος δεν ήταν ούτε στο 1% αλλά τέλος πάντων, ευχαριστώ που σταμάτησες τον δικό σου ηλίθιο φίλο."

Χαμογέλασε και άναψε άλλο ένα τσιγάρο.
"Κοπάνα?"
Ρώτησε αδιάφορος.
"Έτσι λέω"
"Θες να κάνουμε κάτι?" Ρώτησε και με κοίταξε απελευθερώνοντας τον καπνό από τα καλοσχηματισμένα του χείλη.
"Σαν τι?" Ύψωσα το φρύδι μου και σταύρωσα τα χέρια μου.
"Έχω πολλά στο μυαλό μου αλλά ας μείνουμε στη βόλτα. Τι λες?" Απάντησε με ένα πονηρό βλέμμα και στριφογύρισα τα μάτια μου.

Κοίταξα γύρω μου και είδα τον διευθυντή στον διάδρομο μέσα στο σχολείο. Αν μας δει τη βάψαμε. Εγώ βασικά γιατί τον Κώστα δεν τον νοιάζει και πολύ. Έτσι κι αλλιώς τα κηρύγματα από τον διευθυντή τα έχει φάει με το κουτάλι. Κάπνισμα, σπασμένα παράθυρα, ξύλο, βρισιές, απ' όλα τα θέματα.

Άρχισε να κατεβαίνει στο προαύλιο από τις σκάλες και φρικαρα.
"Φεύγουμε"
Φώναξα στον Κώστα, τον έπιασα από το μπράτσο και τον έσυρα πιο πέρα.