Τα χέρια τους

Start from the beginning
                                    

Περνά τον έλεγχο. Μια κυρία με στολή κοιτά εξονυχιστικά την τσάντα της κι έπειτα ελέγχει την ίδια. Η Χαρά της χαμογελά. Στην τσέπη της έχει το άνθος της αμυγδαλιάς. Μπορεί να το μυρίσει.

Την συνοδεύει ένας άντρας στην αυλή της φυλακής. Είναι έρημη. Κοιτά γύρω της. Στο βάθος όργανα γυμναστικής, ένα παγκάκι, στο τέλος μονάχα ένα δέντρο. Μια αμυγδαλιά. Χαμογελά σαν να της ψιθύρισε η ζωή κάτι ωραίο.

Τον βλέπει .

Είναι ακόμη μακριά , περπατά με έναν ακόμη άντρα. Αλλά τον ξεχωρίζει. Είναι αυτός.

Τα μαλλιά του..είναι πολύ κοντά..φαίνεται καλά..

Ο δικηγόρος της είπε πως στην δίκη θα είναι δύσκολα. Αν η εισαγγελία καταφέρει να ισχυριστεί πως υπήρξε δόλος, τότε θα καταδικαστεί για φόνο εκ προμελέτης. 


Την κοιτάζει. Είναι αλλαγμένη. Φαίνεται καλά. 

Ο Αντρέας το πρώτο καιρό που ήταν στο κελί κόντεψε να τρελαθεί. Για όλα. Ένα αποπνικτικό αίσθημα απογοήτευσης.

Ήρθε και τον βρήκε η μητέρα του Δημήτρη. Του είπε πως τον συγχωρεί. Ο Αντρέας έκλαιγε, δεν μπόρεσε να της πει κάτι.

Την επόμενη μέρα όμως που ξύπνησε στο κελί του ένιωσε μια περίεργη ηρεμία. Σαν να υπήρχε δυνατός θόρυβος και ξαφνικά σταμάτησε. Και τότε ξεκίνησαν νέες σκέψεις στο κεφάλι του. Σκέψεις που ποτέ στην ζωή του δεν είχε ξανά κάνει. Απο μικρός ήξερε πως όταν θα τελείωνε το οικοτροφείο, θα σπούδαζε. Και μετά ήξερε πως θα αναλάμβανε την επιχείρηση του πατέρα του. Μετά ήξερε οτι έπρεπε να βγάλει λεφτά. Όλα τα ήξερε. Μόνο που κάπου απέκτησε άγνοια για όλα. Δεν ήξερε να ζει. Αν δεν κλεινόταν εκεί μέσα , δεν θα ανακάλυπτε πόσο νεκρά ζούσε στην ζωή του. Μονάχα εκεί κλεισμένος, ένιωσε ζωντανός. Όταν σταμάτησε να ξέρει τόσα. Και κατάλαβε οτι δεν ήξερε τίποτα. 

Εκτός απο ένα. 

Πολλά βράδια ονειρευόταν δυο ελάφια. Το αρσενικό ήταν πάντα κοντά στην λίμνη και το θηλυκό ήταν μέσα στο δάσος. Ήταν ένα όνειρο με μια περίεργη αίσθηση. Σχεδόν πρωτόγονη. Όποτε ξυπνούσε απο ένα τέτοιο όνειρο, ο νους του όλη μέρα ήταν κολλημένος στην Χαρά. Θα ήθελε..αν η ζωή τα έφερνε αλλιώς, θα ήθελε να την γνώριζε καλύτερα. Με έναν απλό τρόπο. 

Ναι. Την Χαρά την σκέφτεται συνέχεια. Με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Και σε όλους αυτούς τους τρόπους πάντα της αγγίζει τρυφερά το χέρι. Διστακτικά πάντα. Ίσα για να μην τρομάξει και του φύγει.

Μην μιλάςWhere stories live. Discover now