Μην μιλάς

Η αλήθεια της

"Αντρέα ήρθε η ώρα να ακούσεις τι έγινε εκείνο το βράδυ"

Την κοιτά απορημένα. Πάνω κάτω ξέρει τι συνέβη. 

Μάλωσαν με την Χαρά, η Ευτυχία της αποκάλυψε οτι κι εκείνη είχε σχέση κρυφά με τον Δημήτρη  και η Χαρά πάνω στον καυγά γύρισε το τιμόνι. Η Ευτυχία που δεν φορούσε ζώνη σκοτώθηκε λίγη ώρα μετά απο την πρόσκρουση πάνω στην νταλίκα. Η Χαρά χτύπησε στο πόδι άσχημα και στην περιοχή της μήτρας με αποτέλεσμα να μην μπορεί να κάνει παιδιά. Στο δικαστήριο η Χαρά είπε ψέμματα και τα έριξε όλα στην Ευτυχία. Δεν έχει μείνει κάτι που δεν ξέρει.

"Νομίζω οτι τα ουσιώδη τα ξέρω Χαρά .."

Δεν βοηθάει να το συζητάνε..της θυμώνει τόσο πολύ..δεν μπορεί να το ελέγξει. 

Κι ας φταίει κι αυτός για εκείνο το βράδυ.

"Ναι αλλά δεν ξέρεις τις λεπτομέρειες..και πολλές φορές εκεί κρύβεται η ουσία.."

Του λέει και του γυρνά την πλάτη. Περπατά στο βάθος του μαγαζιού και σταματά απότομα και τον κοιτά.

"Έρχεσαι Αντρέα?"

"Που?" την κοιτάζει μαγνητισμένος. Την παρατηρεί πως άλλαξε κάτι απροσδιόριστο στην ενέργεια της. Φαίνεται πιο ήρεμη και πιο..σαν να ξέρει τι θέλει και πως πρέπει να το διεκδικήσει.

"Πίσω στο χρόνο Αντρέα..σ' εκείνο το βράδυ"

Της γνέφει καταφατικά και τρέχει κοντά της. Κοιτιούνται. Και οι δυο έχουν να αποκαλύψουν απο κάτι στον άλλον.

Προσπερνάν τον κόσμο, ο Αντρέας προχωρά μπροστά και η Χαρά έρχεται απο πίσω του. Σε μια στιγμή ο κόσμος γίνεται τόσο πολύς, που την πιάνει απο το χέρι για να μην χαθούν. Μια που το έπιασε ,μια που της το κράτησε σφιχτά.

Ήταν η πρώτη φορά που της έπιανε το χέρι. Είναι περίεργο που με αυτή την γυναίκα τα έκανε όλα τόσο αντίστροφα απο αυτά που θα έκανε ένα αληθινό..ζευγάρι. Πρώτα της έκανε έρωτα, μετά την φίλησε και τέλος περπάτησαν χέρι χέρι.

Γυρνά και την κοιτά και ρωτά με τα μάτια του αν όλα είναι καλά. Αντι να του απαντήσει αυτό όμως η Χαρά αρχίζει να του μιλά με σταθερό ύφος και δυνατή φωνή.

"Η Ευτυχία ήταν 17 ετών όταν ήρθε στο οικοτροφείο, έμοιαζε σαν μικρό γατάκι αλλά με νύχια"

Μόνο που θυμάται την πρώτη γνωριμία τους χαμογελά..Ο Αντρέας την κοιτά να χαμογελά διάπλατα.

"Ήταν γατάκι" χαμογελά κι εκείνος μαζί της. Πάντα της σχολίαζε οτι νιαούριζε όπως μιλούσε. Άλλα ήταν και δυναμική. Δεν την έκανες καλά αν κάτι έβαζε στο μυαλό της.

"Δέσαμε κατευθείαν, κοιμόμασταν στο ίδιο κρεβάτι τα βράδια, κάναμε κοπάνες απο το σχολείο και απλά καθόμασταν και μιλούσαμε, για όλα και κυρίως κάναμε όνειρα για όλα, για την ζωή που θα ερχόταν και θα ήταν τέλεια με ωραία αγόρια ,με έρωτες και επιτυχίες. Νιώθαμε πως όλα ήταν δυνατά.."

Ο Αντρέας την κοιτά στα μάτια. Και για πρώτη φορά νιώθει πως και η Χαρά αγαπούσε πολύ την Ευτυχία , πως και αυτή πρέπει να πόνεσε που την έχασε . Δεν είναι αυτό που φανταζόταν..την είδε να γελά με τα παιδιά..είδε τι καρδιά έχει..δεν είναι ψυχρός δολοφόνος... Δεν μπορεί να είναι.

Περπατάνε προς την έξοδο του club..

"Συνέχισε θέλω να τα ακούσω όλα " της λέει και η Χαρά κοντοστέκεται.

"Ήρθε η ώρα Αντρέα να τα ακούσεις όλα"

Του λέει καθώς ο Αντρέας της σφίγγει το χέρι πιο δυνατά.

Και αυτός πρέπει να της πει την αλήθεια. 

Πλησιάζουν το μαύρο τζιπ του Αντρέα.

Η Χαρά κοιτάζει τον ουρανό. 

Δεκάδες νιφάδες πέφτουν αργά απο τον ουρανό.

"Κοίτα Αντρέα..είναι τόσο όμορφα" του λέει και κλείνει τα μάτια της. Νιώθει τις νιφάδες στο πρόσωπο της , στα μάγουλα της , στα χείλη της.

Ο Αντρέας την κοιτάζει ασταμάτητα.

"Είναι όντως..πολύ όμορφα" της λέει και την πλησιάζει .

Ανοίγει τα μάτια της και τον κοιτάζει.

"Απο την πρώτη στιγμή που είδαμε τον Δημήτρη ξετρελαθήκαμε και οι δυο..μιλούσαμε ως τα ξημερώματα για εκείνον..μέχρι που πρώτη η Ευτυχία σταμάτησε να θέλει να μιλάμε για εκείνον. Τότε νόμιζα πως της πέρασε..πως απογοητεύτηκε γιατί δεν της έδωσε σημασία..αλλά η αλήθεια είναι πως είχε κάνει σχέση μαζί του..μετά απο τρεις μήνες ο Δημήτρης με πλησίασε..η Ευτυχία ήταν στην τουαλέτα του κλαμπ..ο Δημήτρης μου έδωσε το τηλέφωνο του..δεν της είπα τίποτα..για δυο εβδομάδες δεν πήρα τηλέφωνο..μετά όμως..τον ήθελα κι εγώ Αντρέα..ένιωθα πως ήμουν ερωτευμένη..την τρίτη εβδομάδα πήρα τηλέφωνο και βρεθήκαμε. Με φίλησε και ένιωσα.."

 Μπαίνει  πρώτη στο αμάξι και κάθεται στην θέση του οδηγού.

"Έχω δυο χρόνια να οδηγήσω απο εκείνο το βράδυ" του λέει αδιάφορα . Σχεδόν.

Ο Αντρέας μπαίνει αμίλητος και κάθεται στην θέση του συνοδηγού. Ξεφυσά. Του είναι δύσκολο να την ακούει να λέει ..όλα αυτά. 

"Που πάμε?" την ρωτάει.

Δεν τον κοιτάζει.

Η Χαρά θυμάται μόνο..τα θυμάται όλα.

"Ξέρεις που. Ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε σ'εκείνο το βράδυ. Ήρθε η ώρα να μάθεις τα πάντα." του λέει καθώς βάζει μπροστά το αυτοκίνητο.